سرمربی تیم ملی فوتبال ایران در مصاحبه با سایت فیفا از حضورش در ایران و اهداف و برنامه‌هایی که دنبال می‌کند سخن گفت.
-
فکر می‌کنید پس از گذشت شش ماه از حضور شما در ایران تیم ملی چقدر پیشرفت داشته است؟
فکر می‌کنم که تیم ما پیشرفت داشته است. ما نظم بیشتری پیدا کرده‌ایم و از منظر بازی در خط دفاعی بیش از پیش به تعادل و انسجام رسیده‌ایم. بازیکنان به لحاظ روحی و روانی و همچنین انگیزه‌های بازی پیشرفت بسیار زیادی داشته‌اند و ما در کل به عنوان یک تیم قدرتمندتر از قبل هستیم. مطمئنا همیشه جایی بیشتری برای پیشرفت وجود دارد و این همان نقطه انگیزه هم برای من و هم برای تیم است تا سخت‌تر از گذشته کار کنیم و تیم را به سطح بهتری برسانیم.
-
شما چه اهدافی با ایران دارید؟
مهم‌ترین هدف پیش روی ما صعود به جام جهانی 2014 برزیل است، بنابراین کار ما آماده سازی تیم در بهترین شرایط ممکن و کسب این هدف است. در عین حال فدراسیون فوتبال ایران از من درخواست کرده که به بهبود پیشرفت کار بازیکنان جوان ایران هم کمک کنم به ویژه آن‌هایی که به تیم اصلی راه پیدا کرده‌اند.
-
با پیشرفت محسوسی که در چند ماه اخیر در تیم ملی ایران به وجود آمده، آیا بازیکنان شما بیشتر از قبل به خودباوری رسیده‌اند؟
آن‌ها بیش از پیش با سیستم و طرز کار ما آشنا شده‌اند و البته با آن در حال حاضر راحت هستند، همان طور که نقش‌های خود را و این که ما از آن‌ها چه انتظاراتی داریم، به خوبی می‌دانند. در عملکرد آن‌ها قدرت و انسجام بیشتری مشاهده می‌شود، این را هم باید بگویم که رابطه و دوستی آن‌ها در بین یکدیگر به طور گسترده‌ای بهتر شده است. تمام این عوامل اعتماد به نفس آن‌ها را بالا می‌برد. بنابراین آن‌ها می‌توانند ریسک کنند و برای گل زنی ترسی از حمله نداشته باشند.
-
جواد نکونام، کاپیتان تیم شما در گفت‌وگو‌ی خود با فیفا گفته بود که شما در ایران بیشتر روی ذهنیت تهاجمی بازیکنان و بهبود آن کار می‌کنید.
من معتقدم بهترین دفاع در اختیار داشتن توپ و حمله کردن در یک مسیر مستحکم است. هر چقدر که بهتر حمله کنید، بهتر می‌توانید بازی را در اختیار داشته باشید، اما این حمله و به سمت جلو پیش رفتن تنها در صورتی امکان پذیر است که شما بازیکنانی داشته باشید که آماده باشند خود را برای یکدیگر قربانی کنند. هر کسی باید وظیفه‌اش را به خوبی بداند و از آن آگاه باشد. برای انجام یک بازی تهاجمی شما باید همیشه از تعادل دفاعی بالایی در تمام زمین مسابقه و در همه بازی‌ها برخوردار باشید و هیچ مشکل ذهنی نداشته باشید، چرا که یک تیم موفق به حمله کردن نمی‌شود، اگر برای دفاع آماده نباشد.
-
یکی از مهم‌ترین تغییرات در تیم ملی ایران از زمانی که شما هدایت این تیم را در دست گرفته‌اید، دعوت از علی کریمی که بدون شک یکی از با تجربه‌ترین بازیکنان تیم فعلی است، بوده. آیا شما تاکنون از عملکرد کریمی رضایت داشته‌اید؟
من نه تنها از او بلکه از جواد نکونام هم راضی هستم. هر دو بازیکن تجربه بین‌المللی ارزشمندی دارند که سعی می‌کنند این تجربه را به سایر بازیکنان هم بدهند. آن‌ها نقش آموزشی مهمی را دارند. عدم سابقه زیاد بازیکنان تیم ملی در سطح بین‌المللی یکی از چالش های اساسی ما است و علی و جواد هم در همین رابطه به بازیکنان جوان کمک می‌کنند که چه کار باید بکنند.
-
آیا در سیستم 3ـ3ـ4 از خلاقیت آندرانیک تیموریان و نکونام راضی هستید؟
من از عملکرد هر دو بازیکن راضی هستم، اما بعضی از دیگر از هافبک‌های ما مثل قاسم حدادی‌فر و مجتبی جباری هم در افزایش خلاقیت ما نقش زیادی داشته‌اند.
-
به عنوان مربی که در کشف استعداد بازیکنان جوان بیشتر شناخته شده است، انتظارات شما از کریم انصاری فرد، محسن مسلمان و احسان حاج صفی که در نخستین سال‌های دهه 20 سالگی خود به سر می‌برد، چیست؟
بازیکنانی که شما اشاره کردید در کنار چند بازیکن دیگر از تیم امید و زیر 21 سال به ما اضافه شده‌اند. ما از آن‌ها انتظار داریم که با سرعت زیادی پیشرفت کنند، اما تنها راه ممکن کردن این پیشرفت این است که به آن‌ها فرصت کافی بدهیم تا در رقابت‌های بین‌المللی بازی کنند و تجربه لازم را به دست آورند.
-
ایران برای صعود به مرحله بعد در جایگاه خوبی در گروه‌اش قرار دارد. شما موقعیت خودتان را در مقابل تیم‌های بزرگ قاره آسیا مثل ژاپن، استرالیا و کره جنوبی برای صعود به جام جهانی 2014 چطور ارزیابی می‌کنید؟
شما نمی توانید با بهترین تیم‌های دنیا رقابت کنید، در حالی که برای رقابت با بهترین تیم‌های آسیا آماده نیستید. هدف ما این است که بهترین بازیمان را انجام دهیم و در میان بهترین‌ها حضور داشته باشیم. آسیا در حال حاضر قلمرو پادشاهی سه تیم یعنی ژاپن، استرالیا و کره جنوبی است، اما ما باید سخت کار کنیم و به آن‌ها بقبولانیم که ایران چهارمین پادشاه آسیا است و این هدف ما در آینده‌ای نزدیک است. مطمئنا در نگاهی دورتر ما می‌خواهیم جلوتر برویم و به سطحی برسیم که بتوانیم مقابل بهترین تیم‌های دنیا حضور داشته باشیم.
-
شما در سابقه قبلی خودتان در قاره آسیا یک سال در ناگویا گرامپوس ژاپن بودید و دو سال هم سرمربی امارات بودید. حال پس از 10 سال بازگشت به آسیا پیشرفت فوتبال این قاره را چطور دیدید؟
در کل حرکت رو به جلوی قاره آسیا در سرتاسر این قاره قابل مشاهده است، اما سطح تیم‌ها در بازی میان یکدیگر همچنان بزرگ مانده است. من تیم‌هایی را در این قاره دیده‌ام که با سرعت زیادی در حال پیشرفت هستند، اما آسیا در کل از عدم تعادل در نظم و توسعه رنج می‌برد و این واقعیتی است که همچنان قاره را آزار می‌دهد. شاید در طول چند سال گذشته تیم‌ها و بازی‌های بیشتری به وجود آمده باشد، اما من فکر می‌کنم که قاره آسیا همچنان از داشتن ستارگانی در سطح اول فوتبال دنیا که در تیم‌های بین‌المللی حضور داشته باشند، محروم است.
-
عملکرد پرتغال در جام جهانی 2010 آفریقای جنوبی را چطور ارزیابی می‌کنید؟
از نظر من پرتغال بسیار خوب کار کرد. ما یک فوتبال کارآمد و به روز را بازی کردیم و شما باید توجه کنید که ما در گروه بسیار سختی قرار داشتیم. سه تیم بزرگ یعنی برزیل، پرتغال و ساحل عاج برای دو سهمیه صعود به مرحله بعد تلاش می‌کردند و در نهایت این ما بودیم که در کنار برزیل سهمیه‌ها را به دست آوردیم. پیروزی پر گل ما مقابل کره شمالی در میان جالب‌ترین رخدادهای جام جهانی بود. متاسفانه ما در مرحله دوم به اسپانیا خوردیم. دیداری که خیلی‌ها فکر می‌کردند باید در نیمه نهایی یا در فینال اتفاق بیفتد. آن بازی بسیار حساس بود و ما هم خوب بازی کردیم، اما در نهایت اسپانیا پیروز شد و آن‌ها نشان دادند که قصد دارند قهرمان جام شوند.
-
در پایان فکر می‌کنید که کریستیانو رونالدو چقدر برای تیم ملی پرتغال مهم است؟
اگر بازیکنی به سطح رونالدو یا فیگو برسد، می‌تواند سرنوشت یک بازی را تغییر دهد. با عملکرد و توانایی خارق العاده چنین بازیکنانی آن‌ها می‌توانند در عرض چند ثانیه یک بازی را ببرند. آن‌ها بازیکنانی حیاتی برای یک تیم هستند. متاسفانه چنین بازیکنانی ممکن است در جام جهانی پس از سپری کردن یک فصل طولانی و سخت در لیگ‌شان، در بهترین شرایط خود نبوده و در فرم همیشگی قرار نداشته باشند و حتی بعضی از آن‌ها ممکن است مصدوم باشند. این دقیقا وضعیت رونالدو در طول جام جهانی گذشته بود که او تنها توانست تاثیرش را در صعود پرتغال به دور بعد بگذارد.
