مدیرعامل مراکز معاینه فنی خودروهای تهران هم گفته: به‌دلیل افزایش آلاینده‌های هوا متأسفانه آمار بیماران سرطان‌های عجیب و غریب، به صورت وحشتناکی رشد یافته است، به‌طوری که پزشکان این عرصه دچار شوک شده‌اند.
البته وقتی در کلانشهری مانند تهران روزانه ده‌هاهزار خودرو وارد چرخه ترافیک می‌شود و تازه مجلس شورای اسلامی در جهت رفاه حال شهروندان تصویب می‌کند که خودروهای وطنی تا 5 سال نیاز به معاینه فنی ندارند، خب معلوم است که 318روز از سالش در وضعیت آلودگی و هوای ناسالم قرار می‌گیرد و رشد سرطان‌های جور واجور آن قدر زیاد می‌شود که پزشکان نیز دچار شوک می‌شوند؛ اگر جز این بود باعث تعجب می‌شد. این آلودگی محصول تصمیمات خود ماست. مسئول مرگ 4 هزار انسان بر اثر آلودگی هوا در تهران در سال 89 و همین تعداد بر اثر نقص معاینه فنی خودروها خود ما هستیم. البته گزارش‌های دیگری هم حکایت از مرگ 16هزار تهرانی در سال به خاطر اثرات مستقیم یا غیرمستقیم آلودگی هوا دارد؛ آماری که وزارت بهداشت آن را رد می‌کند اما گزارش‌های رسمی بهشت زهرای تهران نشان می‌دهد که در ایام آلودگی هوا تعداد فوت شدگان به طرز محسوسی افزایش پیدا می‌کند که به معنی آسیب‌پذیر بودن بیماران قلبی و ریوی در این روزهاست. با این وجود وزارت بهداشت هیچ‌گاه حاضر نشده آماری رسمی در این خصوص منتشر کند؛ ظاهرا آمار مرگ بر اثر آلودگی هوا در تهران محرمانه است!
ما فقط بلدیم در اینگونه مواقع آیه یأس بخوانیم و گناه را به گردن دیگران بیندازیم. نمایندگان مردم در خانه ملت باید در قبال معافیت 5 ساله خودروهای تولید داخل از معاینه فنی و آسیب‌هایی که شهروندان با این مصوبه می‌بینند،پاسخگو باشند. در بلاد غرب 5سال عمر مفید یک خودرو است؛ یعنی بعد از 5 سال خودرویی با آن شرایط را اسقاط می‌کنند ولی در ایران تمام خودروهای ساخت داخل که از همان ابتدای خروج از کارخانه نیاز به تعمیرات اساسی دا رند تا 5 سال از معاینه‌فنی معاف هستند، در حالی که خود کارخانه خودرو‌ساز کیفیت محصولش را حداکثر 12ماه با اعمال شاقه تضمین کرده است!
تحقیقات نشان می‌دهد که آلودگی هوا بر سقط جنین، تشدید بیماری‌های قلبی، مشکلات بیماران تالاسمی و تشدید سرطان ریه مؤثر است و به‌نظر می‌رسد مرگ‌های ناشی از وجود بیش از حد منوکسیدکربن در هوای شهری مانند تهران و اعداد و آمار اعلامی، نگران‌کننده و هشداردهنده است. گفته شده که سهم هر تهرانی از ذرات معلق در هوا حدود 800گرم در روز است. به این آمار اضافه کنید انواع و اقسام مواد سمی و به‌تازگی امواج و فرکانس‌های مضر را که باعث ایجاد بیماری‌های نوظهوری در میان شهروندان شده که تاکنون کمتر سابقه داشته است.
برنامه‌های متعددی تحت عنوان برنامه جامع کنترل آلودگی هوا تدوین و اجرا شده یا در حال اجراست اما نگاهی به آسمان شهر نشان می‌دهد که به پیشرفت این طرح‌ها نباید چندان امید بست، چه رسد به طرح‌های خلق الساعه مانند آب پاشیدن بر شهر با هواپیمای تک موتوره سمپاش! یا برپایی پنکه‌های غول پیکر در شرق تهران برای مکش هوای آلوده! واقعیت این است که وقتی هوای تهران پاک است که باد می‌وزد وگرنه طرح‌های مبارزه با آلودگی هوا تاکنون نتیجه‌بخش نبوده است.
صورت مسئله بسیار واضح است؛ بیش از 70درصد منابع آلودگی هوای تهران با سوخت‌های فسیلی مرتبط است که توسط وسایط نقلیه اغلب فرسوده سوزانده می‌شود؛ سوختی که خود متهم به بالا بودن درصد مواد سمی است! اگر این منابع کنترل شود مسئله حل خواهد شد اما ظاهرا به‌رغم عزم راسخی که برای حل این معضل وجود داشته توان کافی برای عملیاتی کردن این عزم تاکنون وجود نداشته است!
