هیچ
ماهی‌گیرِ ذهنِ من، کنار دریاچه‌ها و رودخانه‌های دور از شهر است و همیشه در یک انتظار طولانی.
ماهی‌گیری که من می‌شناسم صبور است و به دریاچه‌های دور و رودخانه‌های پر‌آبِ دور از شهر سفر می‌کندو آن‌قدر صبور است که ذهن شلوغ و عجول من نمی‌تواند به او برسد.پس به من بگو این همه آرامش و صبوری و سکوت را وسط شهر شلوغی مثل تهران چه‌طور پیدا کرده‌ای؟
یک
این روزها، دریاچه بوستان المهدی در میدان آزادی، برای ماهی‌گیری تهرانی‌ها افتتاح شده است. البته ماهی‌گیری بحث امروز و دیروزِ تهران نیست. دریاچه پارک ارم و بوستان رازی مدت‌هاست پاتوق ماهی‌گیران شده‌اند. ماهی‌گیران حرفه‌ای، وقتی سفر نمی‌روند برای ماهی‌گیری به این بوستان‌ها می‌آیند و به گفته روابط‌عمومی فرهنگ‌سرای رازی بعد از تهیه بلیت، پنج ساعت فرصت دارند از دریاچه استفاده کنند و در نهایت می‌توانند تا پنج ماهی صید شده را با خود ببرند.
روابط عمومی فرهنگ سرای کار، در دریاچه بوستان المهدی می‌گویدکه بیش از 5 هزار قطعه ماهی در این دریاچه رها شده است.
پس باور کنم ماهی‌گیرِان این‌جا هم هستند و فقط در خط افق دریاچه یا رودخانه نایستاده‌اند!
او
شما ماهی‌گیرید؟
-بله، ماهی‌گیرِ حرفه‌ای‌ام!
ماهی‌گیری ورزش است؟
- بله.
- این که هیچ تحرکی ندارد؟ حتی تحرک فکری مثل شطرنج!
-ورزش است چون شما وقتی از صبح وقتت را می‌گذاری، تمرکز می‌گیری، تصمیم می‌گیری از چه طعمه یا قلابی استفاده کنی، به روش‌های ماهی‌گیری فکر می‌کنی و راهی می‌شوی. بعد هم مثلاً اگر بخواهی دریاچه دور از شهر بروی، مثل دریاچه گهر، باید یک ساعت و نیم پیاده بروی تا به دریاچه برسی.
حالا من یک ماهی یک کیلویی می‌گیرم و قلاب را می‌دهم دست شما. اگر توانستید آن را از آب بیرون بکشید؟! ماهی‌های 10 تا 15 کیلویی هم هستند که علاوه بر وزن و تحرک خیلی زیادشان، باید آنها را با مهارت بالا بیاورید. مثلاً ما انزلی می‌رویم و برای یک ماهی 16 کیلویی، 35 دقیقه وقت می‌گذاریم تا بالا بیاید. این کار عرق آدم را در می‌آورد.
- نتیجه این ورزش چیست؟
-آرامش فکری و جسمی می‌آورد. در هوای آزاد تنفس می‌کنید. صبور می‌شوید. تمرکز می‌گیرید، چون اگر یک لحظه سر برگردانید، ماهی قلابتان را بر می‌دارد و می‌رود.
اینها را احمد حسنی می‌گوید. او هر روز بعد از پایان کار روزانه، به بوستان رازی می‌آید و آخر هفته‌ها به رودخانه‌ها و دریاچه‌ها سفر می‌کند.
آنها یک گروه‌اند. شب کنار دریاچه‌ها و رودخانه‌ها چادر می‌زنند و ... (خیال‌هایم برمی‌گردند. تصور دیدن آدم‌های آرام نشسته کنار دریاچه، کلاه بر سرو چوب ماهی‌گیری در دست...)
پلور می‌روند برای گرفتن قزل آلا، طالقان برای اردک ماهی و کپور، بابلسر، تنکابن و بهشهر برای ماهی سفید. اما هر کدام از این ماهی‌ها فصل و جای خود را دارند. کپور مال آب‌های گرم است پس این‌جا در زمستان نمی‌توانید کپور صید کنید. در رودخانه کرج کپور نیست و ... حالا کپورهای دریاچه رازی منتظر صیدند.
من: یک نوجوان 15 یا 16 ساله می‌تواند به تنهایی ماهی بگیرد؟
احمد حسنی: می‌شود.پسرم از هفت‌سالگی شروع کرد. خودم هم از همین سن. اماهمیشه با هم بودیم و مراقبش بودم. از 16 سالگی دستش را باز گذاشتم تا خودش به تنهایی ماهی بگیرد. البته مراقب بودم و هنوز هم که 20 ساله است، مراقبم و با هم ماهی‌گیری می‌رویم. کشیدن ماهی از آب، تجربه می‌خواهد که با تکرار به دست می‌آید.
من: شده دلتان بخواهد ماهی بگیرید و نتوانید؟
احمد حسنی: بله یک ماهی زردپر بزرگ بود. می‌خواستم بگیرمش اما مرا به آب انداخت و فرار کرد. گاهی یک شب تا صبح منتظر می‌مانم و هیچ ماهی‌ای نمی‌گیرم. بعضی وقت‌ها هم یک کیسۀ پر ماهی می‌گیرم.
جای ماهی‌ها را تشخیص می‌دهد؛ از موقعیت آب، چرخش رودخانه و نگاه به نیزار متوجه می‌شود که کجای رودخانه ماهی دارد. در گوشی موبایل او عکس‌هایی از ماهی‌های غول پیکری است که او و دوستانش شکار کرده‌اند.
دو
آن سوی دریاچه بوستان رازی، چند ماهی‌گیر کنار هم ایستاده‌اند. یکی از آنها که جوان است ، می‌گوید: «نوجوان بودم، شمال رفتم و ماهیگیرها را دیدم، خوشم آمد. بعد شروع کردم به ماهی‌گیری. ماهی‌گیری آدم را خوشرو می‌کند مگر وقتی قلاب دست آدم باشد که باید تمرکزش روی چوب و طعمه و قلاب باشد. آن وقت دیگر خوشرو نیست!»
یکی دیگر از ماهی‌گیران می‌گوید: « همین جا یک پسر 14 ساله آمد که یک چوب معمولی دستش بود. از من قلاب و طعمه خواست. به او دادم، انداخت در آب. اولی نه، دومی نه، اما سومین ماهی، قلاب را گرفت. او که از حرکت ماهی ترسیده بود، پرت شد روی زمین و من برایش ماهی را بالا آوردم. اول ترسید اما بعد خیلی از ماهی‌گیری خوشش آمد.»
سومی می‌گوید:« ما از تور متنفریم. تور، ریز و درشت را با هم می‌گیرد. ماهی‌ها را قتل‌عام می‌کند. مال صیادهای دریاست که می‌دانند کجا پهن کنند.»
سه
جایی خوانده‌ام ماهی‌گیری در درازمدت می‌تواند روی بدن ماهی‌گیر اثر منفی بگذارد. ساعت‌ها بی‌حرکت ایستادن یا منتظر نشستن به کمر و زانوها آسیب وارد می‌کند. بهترین کار این است که هنگام ماهی‌گیری شرایط خوبی برای خودتان فراهم کنید؛ مثل همراه داشتن صندلی راحت یا انجام دادن حرکات کششی و نرمشی در فاصله‌های بین ماهی‌گیری.
حالا اگر خیال ماهی‌گیری دارید، فصل کپور است. طعمه کپور خمیر نان، دانه غلات، لوبیا و گوشت و حتی سوسیس است. کپورها جزو تنبل‌ترین ماهی‌ها هستند و می‌توانید آنها را صید کنید.
اما اگر یکی از کپورها را گرفتید و فصل تخم‌ریزی بود و در شکمش تخم‌های ریز دیدید، به آن تخم‌ها دست نزنید، چون روی آنها را لایه‌ای از سیانور،که ماده‌ای سمی است، گرفته است. تخم‌ها را دور بریزید و ماهی را بپزید....
ماهی‌گیری خوش بگذرد!
