او ۷ اسفند سال ۱۳۴۴ در یک سانحه رانندگی در یکی از جاده های شمال درگذشت.
زندگی هنری قندریز در مدت کوتاه ده سال شکل گرفت و به خلق نقاشی پرداخت.
منصور قندریز نقاشی بود که گالری هم داشت. در سال‌های دهه‌های۴۰ و ۵۰، گالری قندریز و گالری سیحون، نقش مهمی در بسط و گسترش نقاشی مدرن داشتند. مبنا و شالوده آثار قندریز، نقوش سنتی ایرانی است؛ مثل نقش‌های سفالینه‌ها و طلسم‌های فرهنگ باستان. به نظر می‌رسد آثار قندریز، تعریف جدیدی از نقوش قدیمی باشد.
صادق تبریزی از همکلاسی های قندریز و عربشاهی درباره قندریز می گوید: او به خوبی احساس کرد که ازقافله هنر به دور مانده است، پس برای پرکردن این فاصله، با محاسبه ای هوشمندانه و با کمی تغییر در آثار عربشاهی، شیوه او را پی گرفت.
روئین پاکباز درباره قندریز و آثارش می گوید: قندریز یکی از بااستعدادترین هنرمندان معاصر بود که به علت مرگ زودرس نتوانست کارش را ادامه دهد.
اقامت در تهران، آموزش در هنرکده تزئینی، جو بی‌ینال‌ها و گرایش شماری از هنرمندان به شیوه ی تزئینی و انتزاعی (که سقاخانه نام گرفت)، قندریز را به مسیری تازه کشانید. پس از این نقش پردازی در کار او اهمیت یافت و خصلت بدوی نقاشی‌اش آشکارتر شد.
این هنرمند همزمان با دوره حسین زنده‌رودی و پیلارام است که تاثیر زیادی در تاریخ نقاشی معاصر ایران داشته است.
