یکه‌تازی پله و یاران
تیم ملی فوتبال برزیل نه تنها تا کنون ۵ بار جام جهانی را به خانه خود برده و از این لحاظ رکورددار است، بلکه تنها تیمی است که در همه دوره‌ها، در مرحله نهایی حضور داشته است. ملی‌پوشان برزیل با درخشش پله در جام جهانی ۱۹۵۸ سوئد برای نخستین بار قهرمان جهان شدند و با قهرمانی در دوره‌های ۱۹۶۲ شیلی و ۱۹۷۰ مکزیک، جام "ژول ریمه" را برای همیشه از آن خود کردند.
برزیل اگرچه همیشه پای ثابت مسابقات جام جهانی بوده، اما تا فتح دوباره قله فوتبال جهان ۲۴ سال انتظار کشید. زردپوش‌های برزیل در جام جهانی ۱۹۹۴ آمریکا لاجوردی‌پوشان ایتالیا را در ضربات پنالتی شکست دادند. در جام جهانی ۲۰۰۲ کره و ژاپن نیز برزیل با پیروزی دو بر صفر بر آلمان برای پنجمین بار به قهرمانی جهان رسید.
تیم ملی فوتبال ایتالیا که به عنوان مدافع قهرمانی راهی مسابقات ۲۰۱۰ در آفریقای جنوبی شده است، با چهار قهرمانی (۱۹۳۴، ۱۹۳۸، ۱۹۸۲ و ۲۰۰۶) و تیم ملی فوتبال آلمان با سه قهرمانی (۱۹۵۴، ۱۹۷۴ و ۱۹۹۰) در رده‌های دوم و سوم قرار دارند.
لوتار ماتئوس، پرکارترین چهره
رکورد بیشترین بازی‌ها در جام‌های جهانی را لوتار ماتئوس، یکی از اسطوره‌های فوتبال آلمان یدک می‌کشد که در بین سال‌های ۱۹۸۲ تا ۱۹۹۸، یعنی در پنج دوره از مسابقات جام جهانی حضور داشته و ۲۵ بازی نیز در چارچوب این رقابت‌ها انجام داده است.
ماتئوس پیش از آن‌که در مسابقات ۱۹۹۰ ایتالیا به همراه ملی‌پوشان آلمان قهرمان جهان شود، در پیراهن تیم ملی کشورش، دو بار (۱۹۸۲ اسپانیا و ۱۹۸۶ مکزیک) نایب‌قهرمان جهان شده بود. این ستاره بزرگ هنگامی که آخرین بازی‌های ملی‌اش را در جام جهانی ۹۸ فرانسه انجام می‌داد، ۳۷ سال داشت.
در رده دوم، پائولو مالدینی، مدافع پرآوازه ایتالیایی قرار دارد که برای لاجوردی‌پوشان ۲۳ بازی در مسابقات جام جهانی انجام داده است. در جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی نیز فابیو کاناوارو، کاپیتان تیم ملی فوتبال ایتالیا، با ۱۵ بازی در جام‌های جهانی پیشین، کارکشته‌ترین است.
بهترین توپچی
در مسابقات جام جهانی ۱۹۵۸ سوئد، ژوست فونتن، ملی‌پوش فرانسه با زدن سیزده گل، آقای گل شد و سالیان سال در صدر جدول رده‌بندی بهترین گلزنان جام جهانی قرار داشت. اما رونالدو، ملی‌پوش برزیل توانست با ۱۵ گلی که در بین سال‌های ۱۹۹۴ و ۲۰۰۲، در سه دوره از مسابقات جام جهانی برای برزیل به ثمر رساند، در رتبه نخست جای گیرد.
البته میروسلاو کلوزه، ملی‌پوش آلمان که این بار نیز در جام جهانی حضور دارد، در جام جهانی ۲۰۰۲ کره و ژاپن و ۲۰۰۶ آلمان، ۱۰ بار دروازه حریفان را باز کرده و از این رو می‌تواند از رونالدو پیشی گیرد، دست‌کم بر روی کاغذ.
ناکام‌ترین شرکت‌کننده
این‌که یک تیم شرکت‌کننده در مسابقات جام جهانی نتواند حتی یک امتیاز هم کسب کند، اتفاقی است که تا کنون برای ۱۳ تیم جهان افتاده است.
البته ناموفق‌ترین شرکت‌کننده در رقابت‌های جام جهانی فوتبال را می‌توان تیم ملی السالوادور دانست که دو بار (۱۹۷۰ مکزیک و ۱۹۸۲ اسپانیا) در دور نهایی حضور داشت. ملی‌پوشان این کشور در دو دوره‌ای که شانس حضور یافتند، یک گل به ثمر رساندند و ۲۲ گل خوردند.
"قرمز‌ترین" بازیکنان
ریگوبرت سانگ، ملی‌پوش کامرون، و زین‌الدین زیدان، ستاره بزرگ تیم ملی فرانسه، در سه‌دوره‌ای که در مسابقات جام جهانی شرکت داشتند، هر یک دو بار کارت قرمز دریافت کردند و اخراج شدند.
جنجالی‌ترین کارت قرمز را بدون شک زیدان پس از زدن ضربه سر معروفش به سینه ماتراتزی، ملی‌پوش ایتالیا در فینال جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان دریافت کرد. اخراج زیدان از میدان، تیم فرانسه را تضعیف کرد و در نهایت به شکست این تیم در ضربات پنالتی ختم شد.
پیرترین سرمربی
در این عرصه، اتو رهاگل، سرمربی آلمانی تیم ملی فوتبال یونان، رکو ددار است. رهاگل در ماه اوت امسال ۷۲ ساله می‌شود و مسن‌ترین سرمربی‌ای است که سکان یک تیم را در مسابقات جام جهانی در دست داشته است.
رهاگل که یکی از سرمربیان موفق جهان محسوب می‌شود، به همراه یونان در مسابقات جام ملت‌های اروپا در سال ۲۰۰۴ عنوان قهرمانی را کسب کرد. وی که در جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان، سرمربی‌گری ملی‌پوشان یونان را برعهده داشت، حال برای دومین بار یونانی‌ها را در مسابقات جام جهانی همراهی می‌کند.
و در پایان نیم نگاهی به شماری از دیگر رکوردهای درخور توجه:
سریع‌ترین گل جام جهانی را هاکان شوکور، ستاره تیم ملی فوتبال ترکیه در رقابت‌های ۲۰۰۲ کره و ژاپن در برابر تیم ملی کره جنوبی به ثمر رساند؛ آن‌هم ۱۱ ثانیه پس از به صدا درآمدن سوت آغاز بازی.
پرگل‌ترین بازی در جام جهانی، دیدار میان اتریش و سوئیس در پیکارهای ۱۹۵۴ بود که با نتیجه ۷ بر ۵ به سود اتریشی‌ها پایان یافت.
کم‌بیننده‌ترین مسابقه جام جهانی به سال ۱۹۳۰ در اروگوئه برمی‌گردد: در دیدار میان پرو و رومانی تنها ۳۰۰ تماشاچی در ورزشگاه حضور داشتند.
پربیننده‌ترین بازی در تاریخ جام جهانی، پیکار بزریل و اروگوئه در فینال مسابقات سال ۱۹۵۰ بود که با پیروزی ۲ بر 1 اروگوئه بر میزبان رقابت‌ها خاتمه پیدا کرد. این دیدار در حضور نزدیک به ۲۰۰ هزار تماشاگر در ورزشگاه عظیم "ماراکانا" برگزار شد.
دویچه‌وله
