ایتالیا با فوتبالی متفاوت در مسیر قهرمانی چهارم

به عقیده ژرمن ها این شکست از شایستگی های تیم میزبان کم نکرد و گروه کلینزمن با حمایت همه جانبه از سوی مقامات ورزش این کشور مواجه شد. حتی فرانتس بکن باوئر نیز اظهار امیدواری کرده است تا کلینزمن به همکاری اش ادامه دهد.
حذف آلمان اولین شگفتی این جام نبود و در مراحل قبلی نیز دست سرنوشت تیم های سرشناس و معتبری را از جام کنار زده بود. حذف تیم های هلند، سوئیس و اسپانیا در مرحله یک هشتم نهایی و آرژانتین، برزیل در مرحله یک چهارم نهایی ازجمله حوادث مهم این دوره از بازی ها بود.
ایتالیا با این موفقیت بزرگ در آستانه قهرمانی دیگری قرار گرفته است. آنها در سال 1934 برای اولین بار فاتح این رقابت ها شدند و در دوره بعدی جام نیز این موفقیت را تکرار کردند. ایتالیا برای این که بار دیگر به فینال برسد انتظار طولانی کشید و در سال 1970 با شکست آلمان به دیدار نهایی رسید اما تاب رقابت با برزیل را نداشت. این تیم در سال 1982 با «انزو بیرزوت» مربی باتجربه خود آخرین قهرمانی را برای لاجوردی پوشان به ارمغان آورد. ایتالیا در این جام اگرچه در دور مقدماتی پرفروغ نبود اما این گروه در ادامه بازی ها به انسجام رسید. ایتالیا در حال حاضر در خطوط سه گانه بهترین نفرات را در اختیار دارد. آنها دارای یک دروازه بان پرقدرت به نام جیان لوئیجی بوفون هستند که تاکنون تنها یک بار دروازه اش باز شده است. در خط دفاع نیز ایتالیایی ها با مردانی چون زامبروتا، ماتاراتزی، کاناوارو و گروسو یکی از بهترین مجموعه های دفاعی را با کمترین اشتباه ممکن در اختیار دارند. آنها در بازی با آلمان شایستگی های خود را بیش از پیش نشان دادند.
در خط میانی نیز که محور اصلی مبارزه با آلمان ها بود آنها با چهره های کارآمدتر از میزبان توانستند نبض بازی را در اختیار بگیرند. «آندری پیرلو» و «جنارو گتوزو» ازجمله مردان کارآمد ایتالیا در این منطقه بودند که قطعا در دیدار فینال نیز می توانند ایتالیا را به هدفش نزدیک تر کنند. آنها نه تنها در بازی سازی تیم نقش اصلی داشتند بلکه در اکثر نبردهای فیزیکی در مقابل حریف فاتح بودند. توتی و تونی نیز در خط حمله با خلق موقعیت های متعدد برای اولین بار در این جام دفاع آلمان را با مشکل روبه رو ساختند.
البته ایتالیا علاوه بر یازده ستاره داخل میدان دارای یک نیمکت پر از ستاره بود که بازیکنانی نظیر جیلاردینو و دل پیرو روی آن قرار دارند. حضور این دو بازیکن کلیدی در ادامه دیدار با ژرمن ها نشان داد تفاوت بسیاری بین بازیکنان ذخیره آلمان و ایتالیا وجود دارد.
ایتالیا با مارچلو لیپی به دنیا ثابت کرد که این تیم با ارائه یک بازی شناور در تمامی سطوح زمین دیگر از شیوه منسوخ تدافعی دور شده و به یک بازی زیبا و باطراوت روی آورده است. درمورد تیم ملی آلمان نیز باید به این نکته اشاره کرد که آنها در همان دیدار با آرژانتین نشان دادند در مواقع حساس طرح تازه ای برای پیاده کردن در زمین ندارند و در دیدار با ایتالیا نیز تعویض های سنتی کلیزمن برای تغییر نتیجه بی فایده بود. سقف فوتبال آلمان همین بود که در مقابل ایتالیا اتفاق افتاد.
ایتالیا در فینال فرصت رسیدن به چهارمین قهرمانی اش را از دست نخواهد داد و هریک از دو تیم فرانسه یا پرتغال که به این مرحله برسند در مقابل مجموعه بدون نقص لیپی روز سختی را در پیش خواهند داشت. حالا باید تا روز یکشنبه صبر کرد تا شاهد هنرنمایی دیگری از سوی ایتالیایی ها باشیم.