تخصیص 13میلیارد تومان اعتبار به مترو و اتوبوسرانی تهران در حالی اتفاق می‌افتد که شرکت واحد اتوبوسرانی سالانه 300میلیارد تومان و شرکت مترو تهران هم سالی 120میلیارد تومان یارانه نیاز دارند.
معاون حمل‌ونقل و ترافیک شهرداری تهران در این باره می‌گوید: طبق ماده90 قانون اصلاح برخی از مواد برنامه چهارم توسعه اقتصادی، دولت مکلف است مابه‌التفاوت قیمت مصوب و قیمت تمام شده بلیت را به علاوه سود عادلانه به بخش خصوصی یا بخش غیردولتی ارائه دهد و شهرداری تهران هم به‌عنوان نهاد عمومی غیردولتی مشمول این قانون خواهد شد.
به‌نظر سید جعفر تشکری هاشمی این اتفاق نتیجه چند مسئله مهم است؛ اول نوع نگاه دولت به یارانه‌هاست که به اعتقاد او توزیع یارانه‌ها از منطق خوبی برخوردار نیست.
وی می‌گوید: امروز شما کالایی به قیمت 20 تومان در کشور پیدا نخواهید کرد. این در حالی است که قیمت بلیت اتوبوس در تهران همچنان 20 تومان است. آن هم در شرایطی که حداقل قیمت مواد خوراکی تفننی موجود در بازار مانند تنقلات و پفک و امثالهم دست کم 300یا 400 تومان و یا بیشتر است.
تشکری هاشمی می‌افزاید: متأسفانه منطق توزیع یارانه‌ها به حمل‌ونقل عمومی در تهران یک منطق اشتباه است. در بقیه حوزه‌ها مسئله به این شکل نیست و قیمت‌ها به شکلی تقریبا عادلانه افزایش یافته که یک سود منطقی هم نصیب فرد یا دستگاه خدمات‌دهنده می‌شود اما در حوزه حمل‌ونقل اصلا اینگونه نبوده است.
زمانی برای جابه‌جایی در همین خیابان انقلاب از شرق به غرب مردم باید 3 بلیت 20تومانی ارائه می‌کردند درحالی‌که با محاسبه نرخ تورم در مدت 15سال اخیر که حداقل 10برابر شده است نه تنها نرخ بلیت اتوبوس این مسیر تغییری نکرده بلکه از پرداخت 3بلیت به یک بلیت تقلیل یافته است.
بررسی‌های انجام شده توسط کارشناسان شهرداری تهران نشان می‌دهد که شرکت واحد اتوبوسرانی تهران ماهانه 14میلیارد تومان فقط بابت دستمزد رانندگان و دست‌اندرکاران خود پرداخت می‌کند، درحالی‌که درآمد این شرکت از محل فروش بلیت اتوبوس چیزی در حد یک میلیارد تومان در ماه است،
آن هم در شرایطی که این شرکت علاوه بر دستمزد مستقیم همچون تمام ارگان‌های سازمانی موظف به پرداخت پاداش، بیمه، مالیات، ذخیره بازنشستگی، تعمیرات، تصادفات، قطعات یدکی، قطعات مصرفی و... هم هست.
به عبارت دیگر فقط شرکت واحد اتوبوسرانی تهران به 200میلیارد تومان بودجه سالانه برای تامین دستمزد نیروی انسانی خود نیاز دارد.
به‌نظر می‌رسد که موضوع تامین هزینه‌های مورد نیاز برای اتوبوس‌های تهران به سرنوشت چند سال اخیر خود مبتلا شود و آنچه باقی می‌ماند فشار سنگینی است که شهرداری تهران و به تبع آن مردم باید برای استفاده از حمل‌ونقل عمومی تحمل کنند و هر اهل فنی - چه حامی دولت و چه منتقد آن - معتقد است که تنها راه برون رفت از معضل آلودگی هوا و ترافیک پایتخت، گسترش و روزآمدکردن ناوگان حمل‌ونقل عمومی است.
