در کشورهای پیشرفته همان‌گونه که در رشته‌های علمی و اجتماعی تحقیق شده، به رشته‌های هنری و به‌ویژه موسیقی هم از دیدگاه‌های مختلف توجه شده است.
حتی زمانی که سبک‌های مختلط جدید شکل گرفتند هم صاحب‌نظران و کارشناسان موسیقی به جای محکوم و سرکوب کردن آنها به بررسی ریشه‌های پیدایش و شکل‌گیری هر کدام پرداختند. به همین دلیل است که در این کشورها موسیقی و اساسا هنر زیرزمینی وجود ندارد و انواع موسیقی کلاسیک، جاز، راک، پاپ، رپ و... وجود داشته و به‌طور قطع یک نسخه از آنچه به دست مخاطب می‌رسد در دست سیاستگذاران فرهنگی کشور نیز هست.
بر عکس در ایران، علاقه‌مندان موسیقی زیرزمینی حال به هر دلیل، روز به روز بیشتر می‌شوند و با وجود آنکه به‌نظر می‌رسد این نوع موسیقی مخاطبان زیادی داشته باشد، اطلاعات دقیقی از میزان فروش آن وجود ندارد. البته نحوه فروش غیررسمی این نوع آلبوم‌های موسیقی نیز به‌گونه‌ای است که حتی تخمین زدن میزان فروش را نیز غیرممکن می‌کند. بنابراین طبیعی است که دلایل شکل‌گیری و تغییر شکل آنها در طول زمان هم بررسی نشده و به‌دلیل نبود منتقدان حرفه‌ای موسیقی حتی نقدهای ساده هم در نشریات درباره این دلایل نوشته نشده است.
این در حالی است که در سراسر جهان کارشناسان فرهنگی با وجود آنکه به موسیقی جدی و تفکربرانگیز توجه دارند، از میزان توجه مخاطبان و به‌ویژه مردم عادی به موسیقی روز نیز بی‌خبر نیستند؛ چرا که آمارها و اطلاعات رسمی به آنها سلیقه مخاطبان را نشان داده و آنها را در ارائه یک نظر کارشناسانه به روز یاری می‌رساند. جالب اینجاست که در سایر کشورها حتی پا را فراتر گذاشته و در جشنواره‌های معتبر موسیقی خود بخشی را به موسیقی عامه‌پسند اختصاص می‌دهند.
البته چند سال است که تنها موسیقی پاپ به‌عنوان یکی از انواع موسیقی غیرملی، در جشنواره بین‌المللی موسیقی فجر به‌عنوان یک بخش جداگانه گنجانده شده اما باید پذیرفت کسانی که در این جشنواره شرکت می‌کنند تنها تعداد بسیار کمی از خانواده موسیقی پاپ هستند و نمی‌توانند نماینده سایر هنرمندان این حوزه باشند.
می‌توان گفت عدم‌حضور همه هنرمندان موسیقی پاپ در جشنواره نیز خود معلول شرایط دیگری است که به برخی از آنها از جمله عدم‌بررسی زمینه‌های به‌وجود آورنده موسیقی پاپ و... اشاره شد. همچنین بی‌توجهی مسئولان به اهمیت پرداختن به‌نظرات کارشناسان و صاحب‌نظران موسیقی و تاکید بر بی‌اهمیت جلوه دادن انواع موسیقی را نیز باید به فهرست زمینه‌های اولیه افزود.
در حال حاضر موسیقی ما با موسیقی زیرزمینی آمیخته شده و متأسفانه این نوع موسیقی فاقد هر نوع سبک و سیاق رایج در جهان است و در هیچ نوع تقسیم بندی جهانی موسیقی قرار نمی‌گیرد. اگرچه این نوع موسیقی در زندگی روزمره به‌شدت شنیده می‌شود اما طبیعی است تا زمانی که زیر زمین تولید شود و محصول آن روی زمین به گوش برسد، وضع به همین منوال است!
