ماریو زاگالو یکی از موفق‌ترین مربیان تاریخ فوتبال دنیا و یکی از اسطوره‌های فوتبال برزیل است. این مربی سابق که از سوی بازیکنانش به نام پروفسور خوانده می‌شود، در سه جام از پنج جام جهانی‌ای که برزیل در آنها قهرمان شده، به عنوان بازیکن و مربی حضور داشته است. او را به دلیل تفکرات تاکتیکی‌اش، ال لوبو (گرگ) می‌نامند.
فعالیت به عنوان بازیکن
زاگالو در پست هافبک دفاعی و نیز مهاجم، از سال ۱۹۴۶ تا ۱۹۵۰ برای تیم باشگاهی آمه‌ریکا اف. سی، و از ۱۹۵۱ به مدت شش سال برای فلامینگو ریودو ژانیرو بازی کرد. در این تیم در سال ۱۹۵۳ تا ۱۹۵۵ به قهرمانی ایالت ریودو ژانیرو رسید. از سال ۱۹۵۸ تا ۱۹۶۵ برای بوتافوگو به میدان رفت و با این تیم دوبار در سال‌های ۱۹۶۱ و ۱۹۶۲ قهرمان ایالتی شد. همچنین در سال ۱۹۶۲ با بوتافوگو برنده تورنمنت ریو – سائو پائولو شد.
زاگالو ۳۳ بار نیز پیراهن تیم ملی برزیل را به تن کرد و پنج گل هم برای این تیم وارد دروازه حریفان کرد. در سال‌های ۱۹۵۸ و ۱۹۶۲ بازیکن ثابت جناح چپ برزیل بود که موفق شد دوبار پیاپی قهرمان جام جهانی شود. در هردو جام جهانی، خط حمله تیم ملی برزیل عبارت بود از گارینشا، دی‌دی، واوا، پله (پس از مصدومیت در سال ۱۹۶۲: آماریلدو) و زاگالو.
فعالیت به عنوان مربی
زاگالو تاکنون در حدود یک دوجین باشگاه فوتبال را بین سال‌های ۱۹۶۶ تا ۲۰۰۱ رهبری کرده است. دوره مربیگری او در سال ۱۹۶۶ در بوتافوگو آغاز شد که چهار سال در آنجا ماند. بعد از آن یک فصل در هریک از تیم‌های فلومیننزه و فلامینگو مربیگری کرد و بعد از آن، پس از چهار سال هدایت تیم ملی، دوباره با بوتافوگو قرارداد امضاء کرد. در سال ۱۹۷۸ به عربستان سعودی رفت و مربی تیم الهلال شد.
اما بعد از یک سال دوباره به کشورش بازگشت و با واسکودوگاما قرارداد بست. بلافاصله پس از آن هدایت تیم‌های رگاتاز دو فلامینگو ( ۱۹۸۵ – ۱۹۸۴)، بوتافوگو (۱۹۸۷ - ۱۹۸۶)، بانجو (۱۹۸۹- ۱۹۸۸) و نیز واسکو دوگاما (۱۹۹۱ - ۱۹۹۰) را در دست گرفت. پس از دومین دوره مربیگری در تیم ملی برزیل، در سال ۲۰۰۰ مربی پورتوگسا شد و در پایان دوران مربیگری، برای سومین بار رهبری فلامینگو را به عهده گرفت (۲۰۰۱ - ۲۰۰۰).
او در سال ۱۹۸۶ قهرمانی برزیل، در سال‌های ۱۹۶۷، ۱۹۶۸، ۱۹۷۱و ۱۹۷۲ قهرمانی ایالت ریو دو ژانیرو، و در سال ۱۹۷۹ قهرمانی باشگاه‌های عربستان سعودی را به دست آورد.
زاگالو اولین فوتبالیستی بود که قهرمانی جام جهانی را هم به عنوان بازیکن (۱۹۶۲، ۱۹۵۸) و هم به عنوان مربی (۱۹۷۰) به دست آورده است. فقط فرانتس بکن بائر توانسته به عنوان بازیکن و مربی به این افتخار دست پیدا کند.
او تیم ملی کشورش را دوبار رهبری کرد، بار اول بین سال‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۷۴، و بار دوم بین سال‌های ۱۹۹۴ و ۱۹۹۸، که در جام جهانی ۱۹۹۸ با این تیم، نایب قهرمان جهان شد. وی با برزیل در سال ۱۹۹۷ قهرمان کوپا آمریکا شد. او از سال ۱۹۹۳ تا ۱۹۹۴ مدیر فنی تیم ملی برزیل بود و در سال ۱۹۹۴ به عنوان کمک مربی، با این تیم قهرمان جام جهانی شد.
زاگالو در مجموع، ۱۵۴ مرتبه به عنوان سرمربی روی نیمکت تیم ملی برزیل نشست که تیمش در ۱۱۰ بازی به پیروزی رسید، در حالی که ۳۳ تساوی و فقط ۱۱ شکست حاصل آن بود.
زاگالو یک بار نیز سرمربی تیم ملی امارات متحده عربی بود و این تیم را به جام جهانی ۱۹۹۰ رساند که تا امروز، اولین و تنها حضور این کشور در جام جهانی می‌باشد.
آخرین بروزرسانی Jan ۶, ۲۰۲۴ - شنبه ۱۶ دی ۱۴۰۲
