آیت‌الله اشتهاردی از ۱۲ سالگی به فراگیری علوم اسلامی در زادگاه خویش پرداخت و پس از طی مراحل مقدماتی، سال ۱۳۲۰ به حوزه علمیه قم مهاجرت کرد و بـه فراگیری سطوح عالیـه دروس اسلامی پرداخت.
در این مرحله از محضر استادان بـرجسته حوزه علمیه قم حضرات آیات عظام العظمی گلپایگانی، مرعشی نجفی، سیداحمد خوانساری و مرحوم علاّمه طباطبایی بهره‌ها برد.
وی پس از پایان دوره سطوح، در درس خارج آیات ثلاثه صدر، حجت و محمدتقی خوانساری شرکت کرد و در ادامه از محضر مـرحـوم آیت‌الله العظمی بروجردی و امام خمینی (ره) استفاده کرد.
شیخ علی پناه اصلانی اشتهاردی فعالیت‌های فرهنگی و تبلیغی خویش را از سال ۱۳۳۷ آغاز کرد.
ایشان افزون بر ارشاد مـردم، سالیان درازی عهده‌دار تدریس دروس سطـح چون «الروضة البهیه»(لمعتین) و «مکاسب» بود و دراین رهگذر موفق به تربیت تعداد زیادی از طلاّب حوزه علمیه قم شد.
آیت‌الله اشتهاردی در کنار تدریس موفق به تألیف و تصحیح کتب متعددی شد که از آن جمله
می‌توان به تعلیق و تصحیح کتاب «مجمع الفائدة و البرهان فی شرح ارشاد الاذهان» اشاره کرد.
این کتاب در دوره دوم انتخاب کتاب‌سال جمهوری اسلامی ایران از طرف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان کتاب سال برگزیده شد.
از مهم‌ترین آثار آیت الله اشتهاردی به این عناوین می‌توان اشاره کرد:
۱. القرآن و العقل
۲. ایضاح الفوائد
۳. روضة المتقین علامه محمدتقی مجلسی
۴. مجمع الفائدة و البرهان فی شرح ارشاد الاذهان
۵. کتاب مدارک العروة
درس اخلاق آیت‌الله اشتهاردی در مدرسه فیضیه بین فضلا و طلاب زبانزد است.
آن عالم بزرگوار که هر شب نماز مغرب و عشا را در مدرسه فیضیه اقامه می‌کرد پس از ۹۱ سال تعلم، تعبد و تجهد شب 18 تیر 1387 به دیدار معبودش شتافت. [خبر مرتبط]
