یکی از این تلاش‌ها، نشان داده است که کنترل قند در درازمدت، می‌تواند احتمال عوارض کلیوی دیابت را تا حد محسوسی کاهش دهد.
به گزارش رویترز، این نتیجه مطالعه‌ای است که محققان مؤسسه بین‌المللی سلامت سیدنی انجام داده و آن را در نشست انجمن دیابت آمریکا ارائه کردند. این محققان برای ارزیابی وضعیت قند خون این بیماران، از شاخصی به نام هموگلوبین A1c استفاده کردند.
این شاخص، نشان‌دهنده میزان هموگلوبین موجود در گلبول‌های قرمز خون است که با قند اضافی در خون واکنش نشان داده و اصطلاحا گلیکوزیله شده است.
از آنجا که طول عمر گلبول‌های قرمز خون حدود 90 روز است، می‌توان با اندازه‌گیری این هموگلوبین گلیکوزیله شده، پی برد که آیا در طول این 90 روز، قند اضافی در خون وجود داشته یا نه و به عبارتی میزان این هموگلوبین نشان‌دهنده وضعیت کنترل قند خون در 3 ماهه گذشته محسوب می‌شود.
ابتدای این مطالعه، بیماران متوسط هموگلوبین A1c در حد 5/7 درصد داشتند. طی یک دوره درمانی فشرده، این میزان به حد استاندارد کنترل، یعنی 5/6 درصد رسید. سپس همه این بیماران طی 5 سال از لحاظ ابتلا به بیماری‌های کلیوی و نیز قلبی پیگیری و ارزیابی شدند.
سپس نتایج این گروه از بیماران، با گروهی که هموگلوبین A1c آنها در حد 3/7 درصد بود، مقایسه شدند؛ یعنی با گروهی که وضعیت چندان مناسبی از لحاظ کنترل قند خون‌شان نداشتند.
نتیجه این مقایسه، به نفع بیمارانی بود که قند خون‌شان را کنترل کرده بودند. به این ترتیب احتمال ابتلا به عوارض کلیوی دیابت، حدود 21 درصد در این گروه کمتر بود.
میزان کلی مواجهه با حوادث قلبی و عروقی، به‌طور کلی 10 درصد کم شده بود؛ گرچه این محققان شواهدی به نفع کاهش مرگ‌ومیر در بیمارانی که قند خون کنترل‌شده داشتند، پیدا نکردند.
شاید برخی از ما این تصور را داشته باشیم که در بیماری دیابت عوارض ناشی از قند خون بالاست، بنابراین به‌نظرمان بدیهی بیاید که با رساندن آن به حد مطلوب، بتوان از عوارض آن هم پیشگیری کرد، اما با توجه به ابهاماتی که در علت و سازوکار بیماری وجود دارد، برخی پژوهشگران معتقدند کنترل قند خون راه مناسبی برای کاهش برخی عوارض این بیماری هست ولی نمی‌توان به آن چندان امیدوار بود؛
چرا که سازوکار التهابی و اختلال ایمنی که در جریان این بیماری رخ می‌دهد، ممکن است حتی با وجود کنترل قند خون، به راه خود ادامه دهد و باعث بروز برخی عوارض آن شود.
به همین علت است که مطالعات علمی و دقیقی لازم است تا بتوان مشخص کرد که کدام عارضه بیماری را می‌توان با کنترل قند خون کم کرد و کدام را نه؛ که البته عارضه کلیوی، یکی از مهم‌ترین عوارض خطرناک دیابت است که درصورتی که محققان اثبات کنند می‌توان با کنترل قند خون آن را کنترل کرد، امیدواری‌های زیادی برای کاهش موارد آن به وجود می‌آید.
هم‌اکنون شایع‌ترین علت نارسایی کلیه در بزرگسالان، به‌علت دیابت رخ می‌دهد. از طرف دیگر، درصد زیادی از بیماران مبتلا به دیابت، درصورت عدم‌تشخیص به موقع شروع عارضه کلیوی، به نارسایی کامل کلیه دچار می‌شوند و ناچار از دیالیز یا پیوند کلیه خواهند بود.
شروع تاثیر دیابت روی کلیه، با ناتوانی این عضو در نگهداری پروتئین‌های خون و از دست دادن آن از طریق ادرار است؛ ترکیباتی که جزء مواد زائد خون محسوب نمی‌شوند و اندازه بزرگی هم دارند و بنابراین دفع آن از طریق ادرار نشان‌دهنده از بین رفتن قدرت انتخاب‌گری کلیه در حفظ یا دفع مواد گوناگون است.
