نمایشگاه صنعت موسیقی آلمان که یکی از بزرگترین و معتبرترین نمایشگاه‌های موسیقی در سطح جهان محسوب می شود، از 22 تا 25 اسفند 1386 برابر با 12 تا 15 مارس2008 در شهر فرانکفورت آلمان برگزار شد.
از ایران نیز شرکت صوت آذین برای چهارمین بار در این رویداد مهم موسیقی جهان حضور داشت. به این مناسبت با افشین سپهوندی که در این نمایشگاه حضور داشت، گفت و گویی کرده ایم که از نظر شما گرامیان می‌گذرد.
- آقای سپهوندی! ظاهراً برای چندمین بار است که به نمایندگی از ایران در این رویداد مهم دنیای موسیقی شرکت کرده‌اید. استقبال امسال چگونه بود؟
امسال استقبال از غرفه ما بی نظیر بود. با توجه به این که معمولاً در نمایشگاهی به کلانی messe فرانکفورت بازدیدکنندگان حرفه‌ای بدون برنامه در سالن‌های نمایشگاه گشت نمی‌زنند و عمدتاً به دنبال موضوعات و محصولات خاص و مورد نظر خود هستند و همواره با گرفتن اطلاعات از باجه‌های اطلاع رسانی نمایشگاه، شرکت مورد نظرشان را پیدا می کنند.
امسال برای اولین بار ما چندین بازدید کننده داشتیم که با چاپ محصولات ما روی کاغذ و شماره غرفه و سالن‌مان به غرفه آمدند و با ما ملاقات کردند. همین طور قبل از عزیمت به آلمان تعدادی از پخش کنندگان مطرح اروپا و آمریکا با ما قرار تلفنی گذاشته بودند و سر موعد هم آمدند.
- آیا نمایشگاه تسهیلات خاصی برای شرکت کنندگان فراهم کرده بود؟
اگر منظورتان از تسهیلات، کمک‌های مالی است که باید بگویم هیچ خدمت رایگانی در آنجا وجود ندارد. شرکت‌هایی که در این رویداد مهم صنعت موسیقی جهان، هر یک بنا به ظرفیت خود غرفه ای می خواستند، ناچار بودند برای هر متر مربع حداقل 300 یورو هزینه کنند.
علاوه بر این هزینه‌هایی مثل موکت، روشنایی، برق، تعمیرات و غیره اجتناب ناپذیر بود. حتی برای ثبت نام غرفه داران در کتاب نمایشگاه که اجباری هم هست باید 350 یورو پرداخت می شد. یا مثلا شرکتی که غرفه ما را جارو می کرد برای هر متر مربع 8 یورو در روز می گرفت و این‌ها به غیر از هزینه‌هایی است که افراد برای اقامت و خوراک و حمل و نقل خود در ایام نمایشگاه متقبل می شوند.
اما چیزی که فکر می کنم برایتان جالب باشد، توجه ویژه مدیران نمایشگاه به ژورنالیست‌ها بود. خبرنگارانی که به هزینه نمایشگاه آمده بودند، کلیه هزینه‌هایشان اعم از ویزا، بلیت، هتل و حضور در جشن‌های نمایشگاهی تقبل شده بود.
روزنامه نگاران حتی برای پوشش خبری خود یک سالن را در تمام ایام نمایشگاه در اختیار داشتند. از ایران هم فقط یک نفر موفق شده بود با استفاده از این تسهیلات به عنوان خبرنگار در این نمایشگاه حضور پیدا کند.
- چه کمکی از مسئولان کشورمان دریافت کردید؟
در این خصوص آنقدر مشکل داریم که معمولاً توقعی هم نداریم جز اینکه مسئولان مربوطه اگر نمی توانند و یا نمی خواهند کمکی بکنند، لااقل در مسیرمان مانع تراشی نکنند. برای مثال الان ما حداقل مدت سه سال است بعنوان مطرح ترین و بزرگترین شرکت تولیدی در زمینه موسیقی که به کشورهای دنیا صادرات هم دارد، مدتی است که با مراجع ذی صلاح در حال رایزنی و تعامل هستیم تا صادرات ما را در حساب و کتاب‌های مملکتی لحاظ نمایند وبتوانند معافیت مالیاتی برایمان بگیرند، ولی این افراد قادر به این کار نیستند و این خود از ضعف ساختار قوانین تجاری و اداری مملکت ما حکایت می کند.
یا سیاستگذاران کلان موسیقی کشور گاهی از فعالیت‌ها و موفقیت‌های ما بی خبرند و در بسیار موارد که نیاز به همراهی و پشتیبانی آنها داریم متاسفانه حرکتی صورت نمی‌گیرد. از این تأسف بارتر عدم همکاری مدیران فرودگاه جدید امام خمینی برای حمل محصولات و تجهیزات نمایشگاهی است.
وقتی برخورد پرسنل فرودگاه میهنمان را با همکاران شان در فرودگاه فرانکفورت به فاصله 5 ساعت پرواز مقایسه می‌کنم، سر درد می‌گیرم. این موضوع به ظاهر کوچک نشان دهنده خیلی از مشکلات زیرساختی اقتصاد و بازرگانی کشور ماست.
- سال گذشته در خبرها آمده بود که شما نمایندگی تعدادی از تولیدکنندگان لوازم موسیقی ایران را در نمایشگاه آلمان خواهید داشت. چقدر از این موضوع به واقعیت پیوست؟
در حال حاضر مجموعه ما امکان معرفی تمام صنعت موسیقی کشورمان را در این نمایشگاه دارد. چرا که الان طرف‌های خارجی همیشه حاضر در نمایشگاه آلمان و حتی نمایشگاه وابسته به آن که هر ساله در شانگهای چین برگزار می‌شود، ما را به عنوان تنها نماینده موسیقی ایران می شناسند و مدام از تولیدات جدید ایران سراغ می گیرند. سایت اینترنتی ما هم بیشتر محصولات صنعت موسیقی کشورمان را در بر دارد.
خوشبختانه امسال موفق شدیم محصولات شرکت افرا رایان، مجله صنعت صدا و تصویر و برخی تولید کنندگان پوست، تار، سه تار، دف و غیره را در معرض دید بازدیدکنندگان اروپایی قرار دهیم. علاوه بر این، یکی از ایرانیان مقیم اسپانیا نیز با مکاتبه اظهار علاقه کرد تا در غرفه صوت آذین بخش کوچکی داشته باشد و به این ترتیب هنرمند گرامی مجید کرمی که ساز کوبه ای خاصی را در جهان اختراع کرده است، رسماً در کنار ما حضور پیدا کرد.
- مشخصاً امسال چه موفقیتی کسب کردید؟
امسال دستگاه ورق زن ما که سال گذشته آن را برای نخستین بار به اروپایی‌ها معرفی کردیم، از سوی تعدادی از ارکسترهای بزرگ و کوچک اروپا سفارش داده شد.[گفت وگو با مخترع دستگاه ورق زن نت موسیقی]
همچنین دیگر محصولات انحصاری ما مثل تیونرربع پرده ای رهاب بیش از پیش مورد توجه قرار گرفت. همچنین دعوت رسمی نمایشگاه‌های خارجی معتبری مانند nammshow آمریکا داشتیم که اصرار داشتند حتماً شرکت کنیم و جالب اینکه وقتی مسئله ویزا و مشکلات دریافت آن را عنوان کردم، مدیر مربوطه اطمینان داد که آن را حل می کند.
- با چهار تجربه حضور در این نمایشگاه، موقعیت صنعت موسیقی کشورمان را چگونه می بینید؟
در ویژه نامه نوروزی روزنامه همشهری یک نظر سنجی چاپ شده بود که نمایشگاه موسیقی تهران بهترین رویداد موسیقی کشور شناخته شده است. اگر ما آمار نمایشگاه موسیقی 2008 آلمان را که مهم ترین رویداد موسیقی جهان است، تحلیل کنیم آنگاه جایگاه واقعی موسیقی ما در این میدان معلوم می شود.
من در جلسه ای که حتی رئیس مرکز موسیقی کشورمان نیز حضور داشت، عرض کردم اگر بخواهیم گردش مالی بوجود آمده این بزرگ ترین رویداد موسیقی جهان را به ریال تبدیل کنیم، کمتر ماشین حسابی قادر به نشان دادن اعداد حاصله می باشد. برای مثال امسال 000/112 بازدید کننده از 126 کشور دنیا آمده بودند و رکورد این نمایشگاه را با 4% افزایش نسبت به رکورد قبلی در امسال شکسته شد. ورودی هر نفر به طور متوسط 40 یورو بود و 500/2 غرفه گذار برای هر متر مربع غرفه خود 350 یورو پرداخت کرده بودند.
- نکته قابل ذکری اگر هست، عنوان کنید؟
حضور دو تن از نوازندگان گروه ضربانگ در غرفه ما جالب بود. هنرمندان گرامی بهنام سامانی و حکیم لودین با نوازندگی خیره کننده شان تماشاگران را به وجد آوردند. خاطره جالبی هم که گفتنش خالی از لطف نیست این است. ما چند نمونه از دستگاه ورق زن پایه نت را در غرفه آماده به کار کرده بودیم تا بازدید کنندگان از تازه ترین ابداع شرکت صوت آذین و نحوه کار کردن آن اطلاع یابند. بدین منظور لازم بود که یک کتاب یا دفتر نت روی آن موجود باشد تا بازدید کننده با فشار دادن کلید کوچک آن شاهد ورق خوردن کاغذ نت باشد.
یک روز خانمی از کشور سوئیس وارد غرفه شد و محو تماشای دستگاه گردید. من سکوت کردم تا او اگر پرسشی داشت پاسخش را بدهم. پس از چند دقیقه رو به من گفت " این‌ها خیلی جالب اند. آیا ملودی‌های بومی کشور خودتان هستند؟ " و من که تمام حواسم به دستگاه بود، جا خوردم ولی پس از درنگی کوتاه متوجه شدم، اشاره ایشان به دفتر نتی است که ما برای ورق زدن آزمایشی روی دستگاه گذاشته ایم.
این خانم پیانیست از ابتدای ورودش به غرفه صوت آذین، مشغول دشیفراژ (خواندن) نت‌های کتاب ده قطعه برای تار اثر آهنگساز ارجمند کشورمان حسین علیزاده بود.
