مطالعات این طرح سال ۸۱ انجام و پس از ۳ سال، با واگذاری زمین از سوی اهالی دوآب، روند اجرای آن آغاز شد. این مجتمع، با بهره‌برداری نهایی، ظرفیت تولید ۱۴۰۰ تن ماهی سردآبی را در سال دارد. با توجه به این‌که در حال حاضر سالانه ۳۵۰۰ تن ماهی سردآبی در الشتر تولید می‌شود، با شروع به کار مجتمع دوآب، این ظرفیت به ۴۷۵۰ تن خواهد رسید که گامی مهم برای توسعه شیلات در استان و الشتر به شمار می‌رود.
۷۵ مزرعه ۲۰ تنی در زمینی به مساحت ۶ هکتار این توان را دارند که بخش عمده‌ای از بیکاران الشتری را که عمده آنها فارغ‌التحصیلان حوزه کشاورزی و شیلات و اهالی منطقه هستند، صاحب شغل کنند. این مزرعه بزرگ پرورش ماهی ۱۴۰ سهام ۱۰ تنی دارد که ضمن افزایش تولید ماهیان سردآبی در الشتر می‌تواند زمینه اشتغال ۱۴۰ نفر را به صورت مستقیم و ۲۸۰ نفر را به صورت غیرمستقیم فراهم کند و ۴۹ درصد آن بین مردم توزیع خواهد شد. بر اساس مصوبات قبلی و تصمیمات اتخاذ شده در زمینه واگذاری این مجتمع، قرار بر این است که پس از تکمیل و شروع به کار، ۵۱ درصد آن به سرمایه‌گذار بخش خصوصی و ۴۹ درصد مابقی به دیگر متقاضیان شامل مالکین محلی، ایثارگران و فارغ‌التحصیلان بخش کشاورزی واگذار شود.
آنچه جای تامل دارد، این است که دولت در همان ابتدا می‌توانست بخش خصوصی را به حوزه شیلات بیاورد و با مشارکت آن چنین طرح‌های مجتمعی را در حوزه پرورش ماهی به سرانجام برساند. این کار هم از اتلاف زمان جلوگیری می‌کرد و هم هزینه کمتری صرف راه‌اندازی طرحی می‌شد که فقط برای امور زیرساختی آن که دولت انجام داده، ۴ میلیارد تومان هزینه شده است. این هزینه عملا در بخش فیزیکی چندان ملموس نبوده و نتوانسته است به تکمیل و بهره‌برداری طرح در یک بازه زمانی مشخص منجر شود.
اکنون که ۱۴ سال از عملیات اجرایی طرح می‌گذرد، هم بر شمار بیکاران افزوده منطقه شده است و هم بخشی از سهامداران گذشته شاغل شده‌اند و دیگر به سهامداری در این مجتمع تمایل ندارند. اما به هر صورت الشتری‌ها چشم‌انتظار افتتاح آن هستند تا شاید ظرفیتی در حوزه اشتغال این شهرستان محروم ایجاد شود.
نظر شما