شاهین کلاهک جنگی و بدنه پروازی و تجهیزات و ادوات پیچیده ندارد، یک بطری آب است که ۲بال در طرفین آنها چسبانده شده و با فشار هوا به سمت آسمان پرتاب می‌شود. با این وجود مانند موشک‌های دوربرد پیشرفته پرواز می‌کند و در آسمان جولان می‌دهد. فاطمه و همکلاسی‌هایش شاهین را ساخته‌اند. آنها دانش‌آموزان دبیرستان دوره اول شهیدان مجتهدی هستند. مربیان پژوهش‌سرای امام هادی(ع) مسابقه پرتاب موشک آبی را برای آنها تدارک دیده‌اند. در این مسابقه هرکسی موشک بلندپروازتری بسازد، برنده است.
هر کدام از بچه‌ها چند بطری نوشابه یک و نیم لیتری همراه خود به مدرسه آورده‌اند. مدیر پژوهش‌سرای امام هادی(ع) از «مجتبی برزگر» دعوت کرده تا روش کار را به دانش‌آموزان آموزش دهد. برزگر فوت‌وفن پرواز پاراگلایدر، ساخت سازه و پل ماکارونی، پرتاب موشک آبی و... را می‌داند و در مدارس مسابقات دانش‌آموزی برگزار می‌کند. توضیحات او نشان می‌دهد درست کردن این موشک‌های ساده چندان هم آسان نیست و باید با علم فیزیک آشنا باشند تا موشکی تیزپرواز بسازند. حرف‌هایش برای بچه‌ها غریب است و هنوز باور نکرده‌اند که این بطری‌های پلاستیکی می‌توانند پرواز کنند. برزگر می‌گوید: «به خلّاقیت شما بستگی دارد که با چند برش، بطری را برای سوارکردن بال‌های موشک آماده کنید. ۳ اصل فیزیکی «نسبت، فشار و تقارن» موشک‌های آبی را به پرواز درمی‌آورد. »
- مهندسان هنرمند
باید قسمت جلو موشک از عقب آن سنگین‌تر باشد. بچه‌ها در حیاط چرخی می‌زنند و هر چیزی که برای سنگین کردن آن مناسب به نظر می‌رسد با خود به کلاس می‌آورند. «مهنا»، «پرنیان» و «هستی» سنگریزه‌های تزیینی داخل بطری ریخته‌اند که ظاهر رنگارنگ و زیبایی به آن داده است. گروه «فاطمه» لابه‌لای خاک و شن، صدف و مهره و دکمه پاشیده‌اند و گروه «مهدیه» برای موشک خود چشم و ابرو و دهان کشیده‌اند. هریک از بچه‌ها به مشتی خاک از گلدان‌های مدرسه قناعت کرده‌اند، اما یکی از آنها گلدان را زیر بغل زده و به کلاس آورده تا مجبور نباشد چند بار به حیاط برود و برگردد. زمان درست کردن موشک‌ها محدود است و باید به حیاط بروند تا آنها را به پرواز درآورند. نزدیک ظهر است و هوا حسابی گرم شده. «سعیدرضا افشار» که از مربیان پژوهش‌سرای امام هادی(ع) است، وظیفه دشواری برعهده دارد.او وسیله‌ای به نام «لانچر» به همراه آورده که از سرهم کردن چند لوله فلزی درست شده و به‌عنوان سکوی پرتاب استفاده می‌شود. افشار باید بطری‌های پر از آب را با کمک تلمبه دستی آنقدر از هوا پر کند که از زمین کنده شوند و در آسمان اوج بگیرند. او باحوصله و سریع این کار را انجام می‌دهد.
- ثانیه‌های سرنوشت‌ساز
معلم ورزش مدرسه با دستگاه زمان‌سنج کنار سکوی پرتاب ایستاده و آماده است تا مدت زمان پرواز موشک‌ها را ثبت کند. نوبت پرتاب هر موشک که می‌رسد، دخترهای سازنده‌اش با هیجان به آن چشم می‌دوزند و هرچه دعا و ذکر بلدند تند تند زیر لب زمزمه می‌کنند. پرتاب هر موشک صدای فریادهای شاد و پرهیجان بچه‌ها را بلند می‌کند، اما مربیان مدرسه و پژوهش‌سرا نگرانند مبادا یکی از این بطری‌های سنگین پر از آب و شن و خاک روی سر و صورت عابر و رهگذری فرود آید. هریک از بطری‌ها که سقوط می‌کنند و صدای گریه و ناله یا هوار و اعتراضی بلند نمی‌شود بزرگ‌ترها نفس راحتی می‌کشند! پرتاب موشک‌ها چندان به درازا نمی‌کشد و حالا وقت اعلام نتایج و مشخص شدن گروه برنده است. زمان پرواز موشک‌ها به هم نزدیک است و اختلافشان فقط به اندازه چند ثانیه است، اما محصول تلاش «تینا محمدی»، «نیلوفر مختاری» و «ریحانه تقی‌زاده» موفق‌تر است و با ثبت زمان پرواز ۶ ثانیه و ۳۲ صدم ثانیه به‌عنوان موشک آبی برگزیده اعلام می‌شود.
- برنامه‌های شاد می‌خواهیم
حسابی به بچه‌ها خوش گذشته و از «فاطمه طالب‌زاده» می‌خواهند در سال تحصیلی جدید از این برنامه‌های شاد و پرهیجان بیشتر برگزار کند. طالب‌زاده، مدیر دبیرستان دخترانه شهیدان مجتهدی است و از «زهرا مروتی» مدیر پژوهش‌سرای امام هادی(ع) قول می‌گیرد که باز همچنین برنامه‌های مهیجی برای دانش‌آموزان مدرسه تدارک ببیند. طالب‌زاده می‌گوید: «در طول سال تحصیلی طرح کاوش و پژوهش که تجربه عملی یافته‌های علمی است در این مدرسه اجرا شد. در قالب این طرح برنامه‌هایی مانند تعیین گروه خونی بچه‌ها، تشریح اعضای بدن حیوانات و... را اجرا کردیم و مسابقه پرتاب موشک آبی هم در پایان امتحانات، به‌عنوان آخرین مرحله این طرح اجرا شد. »
نظر شما