و مسئولان بارها از اشتغال‌زایی این کارخانه‌ها و یا کارگاه‌های تولیدی گفته‌اند، اما اگر پای حرف‌های صنعتگران به‌خصوص آنهایی که در این عرصه سال‌ها استخوان خرد کرده‌اند بنشینید، متوجه خواهید شد که در سال‌های اخیر صنعت این استان پهناور دستخوش چه مشکلاتی شده است. روزگاری فارس یکی از قطب‌های صنعتی ایران به شمار می‌رفت و نان و آسایش قشر وسیعی از خانواده کارگران زحمتکش با چرخش دستگاه‌ها تامین می‌شد. حالا کارخانه‌های فارس یکی پس از دیگری به مرز ورشکستگی و تعطیلی می‌رسند و سرمایه‌داران ثروت خود را به جای بخش تولید به بانک‌ها می‌سپارند و سودهای بانکی کلان می‌گیرند.
- مشکلات صنعت فارس
یکی از صنعتگران برجسته و پیش‌کسوت فارس در مورد آینده صنعت استان هشدار می‌دهد و می‌گوید: صنعتگران استان به دلایل گوناگون با مشکلات بزرگی دست و پنجه نرم می‌کنند، اما از آنجا که به دیار خود تعصب دارند و از طرفی، نان کارمندان و کارگران دیگر را تامین می‌کنند در این عرصه مانده‌اند. «قاسم ابوقداره» که اعتقاد دارد حمایت از تولیدکنندگان و صنعتگران مانع از آسیب‌های اجتماعی می‌شود، می‌افزاید: چراغ هر کارخانه‌ای که خاموش می‌شود یک زنگ خطر به صدا درمی‌آید و باید منتظر عواقب آن بود.
وی که بیکاری و فقر را زمینه‌ساز جرم می‌داند، به سابقه و جایگاه درخشان فارس در عرصه صنعت اشاره و اضافه می‌کند: افزایش سود سپرده‌های بانکی یکی از چالش‌های مهم تولید به شمار می‌رود و باید برای رفع آن چاره‌جویی کرد. ابوقداره ادامه می‌دهد: بانک‌ها برای جذب سپرده بانکی، نرخ سود را افزایش می‌دهند و در نتیجه، سپرده‌گذاران از ورود به چرخه تولید خودداری می‌کنند.
وی کاهش سود سپرده‌ها را در رونق صنعت موثر می‌داند و می‌گوید: تصمیم‌گیری‌های سیاسی بر وضعیت اقتصادی ایران تاثیر مستقیم گذاشته است و اگر راهکاری تعریف نشود، همچنان شاهد رشد تورم و آمار بیکاری خواهیم بود. ابوقداره با اشاره به این‌که جابه‌جایی مدیران استان در کوتاه‌مدت نیز یکی دیگر مشکلات صنعت فارس است ادامه می‌دهد: انتخاب و انتصاب مدیران بومی و به کار گرفتن کارشناسان باتجربه می‌تواند در خروج صنعت فارس از رکود نقش قابل‌ملاحظه‌ای داشته باشد.
- تقویت زیرساخت‌ها و رفع مشکلات
یکی دیگر از صنعتگران استان که عضو هیات امنای شهرک صنعتی بزرگ فارس نیز هست معتقد است: در صنعت، مدیریت شایسته حرف اول و آخر را می‌زند و فارس در این بخش فاقد کارشناسان متبحر است و این ضعف صنعت استان دچار مشکلات اساسی کرده. «علیرضا عرب‌غنی» با اشاره به این‌که بسیاری از سرمایه‌گذاران بدون شناخت الفبای صنعت وارد این حوزه شده‌اند می‌افزاید: این افراد هم موجب ضرر و زیان خود و هم باعث هدر رفتن سرمایه‌های کشور شده‌اند، در حالی که اگر کارشناس صنعتی داشتیم، قبل از ورود هر سرمایه‌گذار شرایط سرمایه‌گذاری بررسی و از نظر اقتصادی طرح سودآوری در نظر گرفته می‌شد.
وی که باور دارد قبل از ایجاد صنعت باید زیرساخت‌های آن را به صورت اصولی و اساسی فراهم کرد ادامه می‌دهد: صنعتگران باید در مقابل پرداخت مالیات خدمات دریافت کنند، اما وقتی در قبال پرداخت مالیات هیچ گونه حمایتی نمی‌شود و افراد سودجو بدون پرداخت مالیات و سایر هزینه‌ها اقدام به تولید محصولات زیرپله‌ای بدون کیفیت اما با قیمت کمتر می‌کنند، سرمایه‌گذاران رغبتی به پرداخت مالیات ندارند.
عرب‌غنی سود حاصل از منابع بانکی را بسیار زیاد و غیرمنصفانه می‌داند و می‌گوید: این میزان بهره بانکی آخرین نفس‌های صنعت را هم می‌گیرد و موجب تعطیلی و ورشکستگی می‌شود. وی با اشاره به این‌که صنعت تنها بخش اشتغال‌زا و تولیدکننده ثروت برای فارس به شمار می‌رود اضافه می‌کند: وقتی تولید با مشکل مواجه می‌شود، تحمیل هزینه‌های مضاعف بر تولیدکننده موجب تعطیلی کارخانه‌ها می‌شود.
عرب‌غنی مشکل صنعت فارس را ریشه‌ای می‌بیند و می‌گوید: نیروی انسانی از دوران ابتدایی و یا دوران متوسطه به صورت تخصصی آموزش نمی‌بیند و در نتیجه، حتی افراد تحصیل‌کرده با مدرک تحصیلی مهندسی شرایط و مهارت کار کردن در عرصه صنعت را ندارند. وی با اشاره به مزایای صنعتی فارس اضافه می‌کند: نیروی انسانی ماهر، منابع غنی، موقعیت خاص جغرافیای و نزدیکی به خلیج فارس و منطقه پارسیان شرایط رشد و توسعه صنعت را مهیا کرده است و اگر این ظرفیت‌ها شناسایی شوند، می‌توان به آینده صنعت استان امیدوار بود.
نظر شما