اما به سختی می‌توان ادعا کرد مندلیف در این راه تنها بوده است، افراد دیگری هم بوده‌اند که سال‌ها پیش این قوانین یا دست‌کم بخشی از آن‌ها را کشف کرده بودند، اما در شناساندن آن‌ها به جامعه‌ی علمی ناموفق بودند.
یکی از این دانشمندان، «جان نیولندز» انگلیسی بود که کشف کرد اگر عناصر را براساس وزن اتمیشان مرتب کنیم، عنصرهایی با مشخصات مشابه کنار یکدیگر قرار می‌گیرند. نیولندز در دهه‌ی 1860 میلادی (1240 شمسی) قانون هشت‌تايي خود را تنظيم و ارائه كرد. در تلاش برای توصیف یافته‌اش برای دیگر دانشمندان، او اين رابطه را با «اكتاو» در نت‌هاي موسيقي مشابه مي‌دانست، اما متاسفانه این تشبیه کار را خراب کرد و همانند صدای گوشخراش یک ساز ناکوک، کسی نیولندز را جدی نگرفت. کشف نیولندز توسط کارهای دانشمند انگلیسی دیگری به نام «ویلیام اودلینگ» هم پیش‌بینی شده بود، اما او هم در جلب توجه جامعه‌ی علمی ناکام ماند.
مزیت کار مندلیف در این حقیقت نهفته بود که او درک کرده بود الگوهای جدول پیچیده‌تر از چیزی هستند که دیگران ادعا می‌کردند و باعث می‌شود بعضی ستون‌های جدول طولانی‌تر از بقیه باشند. او همچنین حدس زد، شکاف‌های موجود در جدول باید مربوط به عناصری باشند که هنوز کشف نشده‌اند و شجاعانه تلاش کرد ویژگی‌های آن‌ها را پیش‌بینی کند. کشف ژرمانیم، گالیم و اسکاندیم درستی حدس مندلیف را اثبات و نام او را در زمره‌ی بزرگ‌ترین دانشمندان قرن نوزدهم ثبت کرد.
- دانستنیها
نظر شما