در پاکستان، 11 سال پس از وداع بی‌نظیر بوتو با نخست وزیری و 3 دهه پس از کودتایی که پدر وی را از قدرت خلع کرد، این بانوی سیاست‌مدار بار دیگر در چند قدمی احراز عنوان نخست وزیر است.
یکی دیگر از بانوان مشهور و باسابقه عرصه سیاست هیلاری کلینتون است. سناتور دمکرات ایالت نیویورک آمریکا که به گزارش بی‌بی‌سی پیشتاز نظرسنجی‌های درون‌حزبی انتخابات ریاست جمهوری است، قصد دارد پا در جای پای همسر محبوب خود در آمریکا (بیل‌کلینتون) بگذارد.
خانواده سیاسی پیش از این2 انتخابات، بانویی دیگر را در آرژانتین به دنیای سیاست معرفی کرده است؛ کریستینا فرناندس همسر ارنستور کرشنر [کرچنر] - رئیس جمهوری فعلی آرژانتین - که از بخت نخست برای پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری برخوردار است اما این میراث خانوادگی با پرسش‌ها و نگرانی‌هایی نیز مواجه است.
نخستین پرسشی که در اذهان تحلیلگران آمریکای لاتین در این خصوص نقش بسته این است که آیا این چرخش قدرت خانوادگی، سرآغازی بر تغییر قانون اساسی آرژانتین خواهد بود؟
پرسش دوم به مجهول بودن جهت‌گیری سیاسی خانم فرناندز باز می‌گردد. اینکه سیاست‌های وی تا چه اندازه با همسرش تفاوت خواهد داشت. آنیبال فرناندز - وزیر کشور آرژانتین – به شبکه سراسری بوینس آیرس گفت: انتخاب خانم فرناندز به عنوان رئیس جمهوری به معنی تداوم موفقیت‌های چشم‌گیر کرشنر خواهد بود.
روزنامه اسپانیایی ال پائیس در شماره 2روزپیش خود با درج مقاله‌ای نوشت: اما مهمترین دلیل محبوبیت دولت کرشنر - رشد چشم‌گیر اقتصادی – شاید به مهمترین چالش سیاسی کریستینا تبدیل شود.
با وجود پیشرفت‌های صورت گرفته از سال 2001 تاکنون باز هم آرژانتین با بحران بیکاری و بالا بودن نرخ تورم سالانه (6/8 درصد) دست و پنجه نرم می‌کند. اگر چه نرخ فقر این کشور از 57 درصد به 23 درصد کاهش یافته است اما این میزان هنوز در مقایسه با دهه 1990 از وضعیتی نگران‌کننده حکایت دارد.
هفته نامه اکونومیست نیز در آخرین شماره خود در گزارشی با عنوان «آیا کریستینا قادر خواهد بود هواپیمای رشد اقتصادی در آرژانتین را به سلامت فرود آورد» براین نکته تاکید دارد که دولت آینده آرژانتین باید بتواند در واکاوی آنچه در پیشرفت اقتصادی این کشور موثر است، موفق عمل کند بی‌آنکه کشور را در ورطه بحران مالی گرفتار سازد.
از سوی دیگر بسیاری از کارشناسان براین باورند کریستینا بیش از همسر خود به سیاست خارجی بها می دهد. در حالی که کرشنر با رویکرد سازش ناپذیر خود در قبال مذاکرات مربوط به بدهی‌های آرژانتین در دوره سقوط اقتصادی این کشور (2001) انتقادهای بین‌المللی را موجب شد، اما کریستینا چند ماه گذشته را برای گفت‌وگو با منابع و سرمایه‌گذاران خارجی برای آشتی با کشورش صرف کرده است.
وی در مصاحبه اخیر خود با مجله تایمز ضمن تاکید بر این موضوع، تصریح کرد: دولت آینده در پی تثبیت جایگاه آرژانتین در عرصه جهانی خواهد بود.
روزنامه ایندیپندنت چاپ انگلیس در مقاله‌ای به قلم ژاک هوگ از مرکز انترپرایز واشنگتن درباره گرایش سیاسی خانم فرناندز نوشت انتظار می‌رود کریستینا با حفظ فاصله خود با هوگو چاوز رئیس جمهوری ونزوئلا، درصدد روابطی نزدیک‌تر با واشنگتن باشد.
اما وی در یکی از نطق‌های تبلیغاتی خود اعلام کرد: هیچ‌کس دوستان آینده آرژانتین را غیر از آرژانتین تعیین نخواهد کرد.
وی همچنین به تایم گفته بود برای مثال کرشنر و لولا داسیلوا - رئیس جمهوری برزیل – در مورد چالش‌های درون منطقه‌ای تصمیم‌گیری می‌کنند و نیروی خارجی نمی‌تواند اولویت‌های ما را تغییر دهد.
اشیپگل نیز درباره دل‌مشغولی بیش از حد کریستینا به سیاست خارجی در پایگاه اینترنتی خود هشدار داد این رویکرد می‌تواند رئیس جمهوری احتمالی آینده آرژانتین را در تله ای بزرگ گرفتار کند.
در این مقاله با عنوان ما چه طور؟ آمده است: سفرهای خارجی بیش از حد خانم فرناندز انتقادهای بسیاری را در داخل موجب شده و نگرانی‌ها و پرسش‌هایی را نیز در اروپا و آمریکا مطرح کرده است.
