مجلس دهم کودکان کار را دریابد

يكي از دغدغه‌هاي من در شوراي شهر، پيگيري و اجراي مصوبات درمورد كاهش آسيب كودكان كار در حيطه وظايف شهرداري بوده وشهرداري‌ به خوبي مي‌تواند در اين حوزه فعاليت كند. 90درصد اين كودكان خانواده دارند و تنها حدود 10درصد در قالب باندهاي سوءاستفاده فعاليت مي‌كنند. عمده اين كودكان افغاني يا مهاجراني از ديگر شهرهاي كشور هستند كه بزرگ‌ترين مشكلشان نداشتن شناسنامه و كارت اقامت است. همين دليل آنها را از خدمات اجتماعي محروم مي‌كند؛ كه اين مسئله نشان‌دهنده ضعف قوانين در مورد كودكان مهاجر است كه مجلس دهم بايد براي آن چاره‌اي بينديشد. در ميان كودكان كار، وضعيت دختران ناگوارتر از پسران است. طبق بررسي‌هاي انجام‌شده، دختران معمولا از حدود 4يا 5سالگي به‌كار گمارده مي‌شوند و در 10سالگي ازدواج اجباري دارند كه اين ازدواج زودهنگام و ورود آنها به مرحله بارداري و فرزندآوري از نگراني‌هاي جدي در اين حوزه است. هرچند كه بايد پسران را هم مورد توجه قرار داد اما ميزان صدمات جسمي، جنسي و روحي دختراني كه به‌عنوان كودك كار فعاليت مي‌كنند به‌مراتب بيشتر از پسرهاست و لازم است كه تمهيدات جدي براي آنها انديشيد. راه‌اندازي 18مركز پرتو اقدام مثبتي از سوي شهرداري است چراكه مشكل اصلي سازمان‌هاي مردمي عدم‌بهره‌مندي از مكان است. در مجموع، اقدامات شهرداري در حوزه كاهش آسيب كودكان كار بهتر از دولت بوده است. راه‌اندازي كاروان‌هايي درخصوص كودكان كار و اعطاي كمك به آنها نيز بايد توسط سازمان‌هاي مردم نهاد و تنها با حمايت شهرداري انجام شود تا مردم تصور مطالبه‌گري پنهان در پشت اين چنين برنامه‌ها را نداشته باشند.