در کانون تشیع، قم، رشد کرد و در طی سریع مراتب علمی از اساتید توانمندی که بر قله‌های علمی عالم تشیع کرسی تدریس گسترده بودند، بهره‌مند شد.
او شاید جوان‌ترین شاگرد حوزه درس حضرت آیت‌الله العظمی بروجردی بود و در همان زمان به تقریر درس ایشان پرداخت.
حضرت امام خمینی استادی بود که ایشان که اولا همه حیات علمی خود را در دروس خارج فقه و تالیفات خویش با عنوان تفصیل‌الشریعه در شرح التحریر الوسیله ایشان سپری کرد و ثانیا همه تلاش اجتماعی و سیاسی قبل و بعد از انقلاب خود را در یاری‌رساندن و بارورساختن حرکت تاریخی و تمدنی او گذراند.
ایشان در تفسیر و علوم عقلی نیز از حلقه درس مفسر بزرگ تشیع علامه طباطبایی(ره) استفاده برد.
آیت‌الله العظمی فاضل (قدس سره) در دوران جوانی و نوجوانی مراتب علوم اسلامی و خصوصا فقه و اصول را با ذکاوت فراگرفت و خود به عنوان زبان و بیان میراث معرفتی اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم‌السلام) بر کرسی تدریس نشست و بیش از نیم قرن به تدریس و تالیف پرداخت.
عمق و دقت علمی به همراه بیان و تقریر روان از ایشان استادی کم‌نظیر و بلکه بی‌بدیل ساخته بود. او مسائل غامض اصولی و فقهی را به گونه‌ای اعجاز‌آور با نظم و ترتیبی منطقی سهل و آسان در دسترس طلاب علوم قرار می‌داد.
او شجره طیبه‌ای بود که در بوستان معرفت نبوی روئید، بالید و در سایه وجود خود خاص و عام را بهره‌مند ساخت.
کرسی تدریس او که یکی از پرفروغ‌ترین حوزه‌های تشیع بود خواص را پرورش می‌داد و در این حلقه صدها عالم از بخش‌های مختلف دنیای اسلام پرورش یافت. در مدیریت شورای عالی حوزه به مدت یک دهه به تدبیر نظام علمی حوزه مشغول شد.
در جمع خبرگان در تدوین قانون اساسی و در تحکیم بنیادهای رهبری امت اسلامی کوشید و در مسند مرجعیت به صورت یکی از دژهای مستحکم و حصن‌های استوار عالم اسلام عموم مسلمانان را در سایه حضور خود قرار داد.
زمان آگاهی، رویکرد اجتماعی و حساسیت نسبت به مصائب امت اسلام و مسائل نظری تشیع از او مرجعی کم‌نظیر ساخته بود.
مصیبت دشوار فقدان این عالم بزرگ اسلام و مرجع عالم تشیع بر حضرت ولی‌عصر(عج)، رهبری انقلاب، مرجعیت تشیع، حوزه‌های علمیه و عموم مسلمانان جهان تسلیت باد.
*عضو هیأت امنای دفتر تبلیغات اسلامی
