به گزارش لایو ساینس رشته‌ای از تصاویر ماهواره‌ای در چند روز پس از وقوع زمین‌لرزه بوجود آوکرنده این جزیره را در ساحل شهر گوادر پاکستان به وجود آورد، ساختار عجیب دایره‌ای و نسبتا مسطح آن را نشان می‌دهد که ترک و شکاف‌هایی در میان ان به چشم می‌خورند.
ماهواره فرانسوی پلیادس ابعاد این تپه گلی را 175.7 متر در 160 متر اندازه‌گیری کرده است. عکس‌هایی از انستیتوی ملی اقیانوس‌نگاری پاکستان نیز بیانگر آن است که این پشته خاکستری‌رنگ 15 تا 20 متر ارتفاع دارد
گوادر در 380 کیلومتری از مرکز سطحی زمین‌لرزه قرار دارد.به گفته شهاب خان، زمین‌شناسی در دانشگاه هوستون مرکز این زمین‌لرزه 7 ریشتری احتمال در گسل چامان قرار داشته است.
زمین‌شناسان معتقدند این جزیزه جدید که "زلزله کوه" نامیده شده است، در نتیجه فوران گل و لای از کف اقیانوس در هنگامی که گازهای به دام‌افتاده رها می‌شدند یا آب زیر سطحی با فشار به خارج رانده می‌شد، به وجود آمده است.
این جزیره جدید می‌تواند یک آتشفشان گلی باشد. آتشفشان‌های گلی هنگامی شکل می‌گیرند که آب داغ زیرزمینی با رسوبات و گازهایی مانند متان و دی‌اکسیدکربن در هم می‌آمیزد. به گفته جیمز هاین، دانشمند ارشد در سازمان زمین‌شناسی آمریکا در سانتاکروز کالیفرنیا، اگر این مخلوط سوزان دریچه‌‌ای برای خروج پیدا کند، برای مثال ترکی که در نتیجه زمین‌لرزه ایجاد شده است، آتشفشان گلی به وجود می‌آید.
زمین‌شناسان نیروی دریایی پاکستان گزارش می‌دهند که "زلزله کوه" گازهای مشتعل‌شونده از خود متصاعد می‌کند. اما از آنجایی که رسوبات کف دریا معمولا دارای باکتری‌های تولیدکننده متان هستند، خروج احتمالی گاز متان از این جزیره ممکن است به طور خاص به هویت آن مربوط نباشد.
تکان‌های ناشی از زمین‌لرزه 24 سپتامبر همچنین ممکن است باعث سست شدن رسوبات ساحلی پاکستان شده، و آنها را مانند ژله به لرزه درآورده باشد. رودخانه‌های بزرگی که از کوه‌های هیمالایا سرازیر می‌شوند، مقادیر عظیمی از رسوبات اشباع‌شده با آب را هر سال به درون دریای عربی می‌ریزند.
به گفته مایکل مانگا، زمین-فیزیکدان دردانشگاه کایفرنیا در برکلی، این جزیره جدید ممکن است نمونه‌ای عظیم از یک ضربه میعانی‌کننده باشد که در آن تکان‌های زمین‌لرزه باعث می‌شود رسوبات مانند مایع عمل کنند و آب به دام افتاده درون آنها به طور ناگهانی بیرون بزند.
جزایر مشابهی در سواحل پاکستان پس از زمین‌لرزه‌های قدرتمند در این منطقه در سال‌های 2001 و 1945 ایجاد شدند. اگر این نمونه‌های پیشین را ملاک بگیریم، این جزیره متشکل از گل و لای نرم بیش از یک سال دوام نخواهد آورد و بر اثر قدرت فرسایشی موج‌های برانگیخته شده از توفان‌های گرمسیری ناپدید خواهد شد.
