درباره موسیقی اسلامی، پیش از این هم نوشته بودیم. موسیقی اسلامی هر روز گستره وسیع‌تری پیدا می‌کند و چهره‌های جدیدتری را به دنیا و به‌ویژه به مسلمانان معرفی می‌کند.
موسیقی اسلامی‌ای که در تمام دنیا مطرح شود و حتی توجه غیرمسلمانان را هم برانگیزد، از زمان یوسف اسلام آغاز شد. او یک مسیحی بود اما در حین یک تصادف وحشتناک، از خدا خواست او را زنده نگه دارد تا بقیه عمرش را در راه او صرف کند.
او سوپراستار موسیقی راک بود. آهنگ «دنیای وحشی» او در صدر پرفروش‌های دنیا قرار گرفته بود و گرایش او به اسلام و ترک موقعیتش به‌عنوان یکی از مشهورترین چهره‌های موسیقی دنیا، باعث تعجب و البته خشم خیلی‌ها شد. یوسف اسلام به اسلام روی آورد و سال‌ها فقط نواهای مذهبی خواند تا اینکه اواخر سال2006، آلبوم جدیدش به نام «یک فنجان دیگر» را به بازار ارائه کرد.
گفتیم که او از جمله ستاره‌های موسیقی راک است که از مسیحیت به اسلام گرویده است، درست مثل دیوید وارنزبی – چهره سرشناس موسیقی کانادا – که پس از گرایش به اسلام، نام خود را به داوود وارنزبی علی تغییر داد.
داوود وارنزبی علی، متولد 27ژوئن1972 است. او خواننده، ترانه‌سرا، آهنگساز، مجری و یک چهره مشهور تلویزیونی است. کودکی‌اش را در کیچنر اونتاریو گذراند. در 19سالگی به عنوان یک هنرمند موسیقی در جنوب اونتاریو مطرح شد و به عضویت گروه‌های مختلف راک و فالک کانادایی درآمد.
دیوید، در این مدت با چهره‌های سرشناسی همچون پل مک لئود، دنی میشل و کوری اشمیت همکاری کرد. در سال1993 با کمپانی چپل، اولین آلبوم مستقلش را به نام «Off to Reap the Corn» عرضه کرد که شامل آهنگ‌های سنتی کانادایی و موسیقی فالک ایرلند بود. آهنگ قدیمی «گروه مخمل مشکی» او با استقبال گسترده‌ای مواجه شد و نام او را در کانادا مطرح کرد. سال1994 دومین همکاری مشترک او و کمپانی چپل با آلبومی به نام «گل‌های زیبای دره» رقم خورد.
در سال1993، دیوید وارنزبی به مطالعه فلسفه قرآن پرداخت و دقیقا پس از آن نامش را به «داوود» تغییر داد و پسوند علی را نیز به فامیلی‌اش اضافه کرد. مطالعات قرآنی، تغییر شگرفی در زندگی او ایجاد کرد و او در سال1993، به دین مبین اسلام مشرف شد. به این ترتیب نوشته‌ها، نمایش‌ها و موسیقی او به سمت اسلام تغییر جهت داد، هر چند که از ابتدا هم در اشعارش از اعتقاداتش به خدا می‌گفت اما اکنون دیگر آموزش‌های اسلامی در تمام اشعارش دیده می‌شود.
«موسیقی کاپلا در سبک‌های فالک و وردموزیک، در حالی که با نواهای اسلامی رنگ‌آمیزی شده». این عنوان بلند را می‌توان به آثار داوود وارنزبی علی اطلاق کرد. او در مسیر سبکی حرکت می‌کند که نمونه‌هایش این روزها زیاد شده‌اند. اما بدون شک او از اولین کسانی است که در این ژانر فعالیت کرده‌اند؛ موسیقی اسلامی با کلام انگلیسی. از سال1996 داوود با سابقه حضور در موسیقی فالک – به ویژه برای کودکان – تم‌هایی از مسائل اجتماعی و اسلامی را وارد آهنگ‌هایش کرد.
این روزها داوود به اصل موسیقی خود بازگشته، گیتار در دست گرفته و با همکاری دوست بسیار قدیمی‌اش بیل کوچر ترانه‌هایی درباره «قدرت عشق» و این طور چیزها سروده است.
آلبوم جدید او با آهنگ‌های بدون کلامی همچون «شاعران و پیامبر» تکمیل شده که فضایی شبیه آلبوم‌های «سرزمین خارج از دید» و «رشد یافته در غرب» به وجود آورده است. نام آلبوم جدید او هم «شاعران و پیامبر» است. پیش از این از او آلبوم‌های «نجوای صلح»، «رنگ‌های اسلام»، «راهی به سوی مدینه»، «نامه» و «طلوع آفتاب، گرد و غبار و پیامبر» و «دستان پیامبر» منتشر شده است.
بسیاری از مردم از تو به عنوان خالق ژانر جدیدی در موسیقی اسلامی (اناشید با زبان انگلیسی) نام می‌برند. اما کار جدید تو فضای متفاوتی نسبت به این ژانر دارد. چگونه به سمت این کار کشیده شدی؟ چه چیزی باعث شد به این سمت حرکت کنی؟
مردم به دنبال ایمان، دانش، موسیقی و هنر هستند و مدام تلاش می‌کنند به این سمت حرکت کنند و تو می‌توانی با آهنگ‌های راک اند رول‌ات هم این فضا را برای آنها به وجود بیاوری. مسئله بسیار مهمی است.
موسیقی قدرتمند و زیباست. من هم در همان فضای زیبا حرکت می‌کنم. من هنوز هم خودم را عضوی از خانواده فالک می‌دانم. کشاکش ویژه‌ای با خودم داشتم و تصمیم گرفتم به جای اینکه مدام به روی صحنه بروم و برنامه زنده اجرا کنم، کمی روی موسیقی‌ام تمرکز کنم. پیش از این، اولین کسی بودم که اناشید را به صورت انگلیسی اجرا کردم.
این نواها این‌قدر زیبا و دلنشین بودند که مرا به سرزمینی جدید بردند؛ یک سرزمین روحانی. این نواها هم جزئی از دنیای موسیقی‌اند؛ راهی برای آموزش بهتر به ویژه به بچه‌ها. این راه مطمئنا راهی نیست که مثل خیلی از سرگرمی‌های دنیای امروز، آنها را به سوی فساد و تباهی پیش ببرد.
- آیا این نواهای مذهبی به عنوان یک جانشین توانسته‌اند جای موسیقی غربی را برای تو پر کنند؟
من همیشه به موسیقی گوش می‌کنم. از هنر هنرمندان مختلف از مارک آنتونی تا پرینسس لذت می‌برم. آنها هنرمندانی هستند که من آهنگ‌هایشان را بعد از خواندن قرآن گوش می‌کنم. اما این نواهای مذهبی باعث می‌شود که من بتوانم دنیای اطرافم را بهتر بشناسم و با عمل کردن به فرامین الهی وضعیت خود و اطرافم را بهتر کنم.
اگر چه موسیقی هیچ‌گاه جایگزینی برای خود قرآن نیست اما موسیقی به عنوان یکی از بهترین چیزهایی که می‌توان شنید، به من آرامش می‌دهد.پس از کار کردن بر روی چند آلبوم شبیه آن، احساس کردم که فرصتی پیش آمده تا تلاش کنم یک چیز نو خلق کنم و به سبک قدیمی موسیقی‌ام بازگردم و همچنین تلاش کنم که سبک‌های دیگر موسیقی را به گوش شنوندگانم برسانم.
- تو دوباره به کار با بیل کوچر، دوست دوره نوجوانی‌ات بازگشته‌ای، آن هم پس از مدت‌ها کار بر روی پروژه‌های موسیقی اسلامی. کار کردن مجدد با او چگونه است؟
آن روزها- زمانی که فقط 17 سال داشتیم- ما می‌خواستیم به «الهه‌های راک» تبدیل شویم. البته آن موقع چندان حرفه‌ای نبودیم و حتی خیلی هم خوب ساز نمی‌زدیم. پس از آن، من به سمت قرآن گرایش پیدا کردم و با خودم می‌گفتم خب، نمی‌دانم آیا واقعا درست است که من یک ستاره راک شوم؟ ما چند سالی دست از موسیقی کشیده‌ایم و ضمنا از هم جدا شده‌ایم.
به نظر می‌رسد که الان زمان مناسبی برای بازگشت دوباره است. دوستی قدیمی بین ما همچنان وجود دارد و امیدوارم که ادامه هم داشته باشد انشاءالله.
- آیا تو به نوشتن اناشید و نواهای مذهبی ادامه خواهی داد؟
به شدت مشغول فعالیت بر روی یک آلبوم برای کودکان هستم اما صرفا این آهنگ‌ها با صدای من و پرکاشن همراهند. خواه ناخواه، شما این سبک را اناشید معنی می‌کنید. تعدادی از این آهنگ‌ها بر مبنای دانش و مسائل قرآنی است و اما با درام و پرکاشن به خوبی رنگ‌آمیزی شده است.
من با جماعتی که در این مدت من را همراهی کردند، به هیچ وجه قطع ارتباط نمی‌کنم. کسانی که به من انتقاد می‌کنند، هیچ فرقی با آنهایی ندارند که پس از مسلمان شدن یوسف اسلام (کت استیونس)، آلبوم‌های او را شکستند.
- آهنگ‌های جدیدت در چه فضایی ساخته شده‌اند؟
این آهنگ‌ها عکس‌العملی به درگیری‌های انسان‌هاست؛ آدم‌هایی که همدیگر را دوست دارند اما رابطه‌ای بینشان برقرار نیست و به خاطر سوءتفاهم، به خودشان و دیگران صدمه می‌زنند؛ افرادی شامل زن و مرد یا حتی مادر و پسرش یا پدر و دخترش.
- آیا به نظر تو مردم آهنگ‌هایت را به این قصد که آن را به عنوان یک دستورالعمل در زندگی به کار ببندند، گوش می‌کنند؟
درک من این است... این وضعیت صادقانه‌ای برای من نیست که آلبومی را فقط با درام و صدای خواننده تولید کنم و در آن به مسائل مختلف بپردازم. به همین دلیل بعضی وقت‌ها احساس می‌کنم آدم ریاکاری هستم، مخصوصا وقتی شنوندگان کارهایم را می‌بینم. فکر می‌کنم آلبوم جدیدم را به این منظور ساخته‌ام.
این آلبوم صادقانه است. خود خودم هستم. اگر با من موافقی، بیا همراهم شو. ما همه با هم خواهیم بود. اگر نیستی، مشکلی نیست. تو می‌توانی آدم‌هایی را پیدا کنی که حرف دلشان را می‌فهمی.
این روزها خیلی‌ها حرف‌هایشان را از راه موسیقی به بقیه می‌گویند. در دنیای اسلام، من، زین هیخا و یوسف اسلام موزیسین‌های این عرصه هستیم.
- همکاری‌کردن با اجتماعات مسلمانان چگونه است؟
الحمدالله، خیلی خوشحالم که با سازمان‌های اسلامی همکاری می‌کنم. همه هدف ما این است که بر روی الله تمرکز کنیم. با هم نماز می‌خوانیم و به یکدیگر کمک می‌کنیم. بسیاری از مسلمانان در دانش، تکنولوژی و تجارت در رده‌های بالایی قرار دارند. مطمئن نیستم که بتوانم چنین گروهی را در هیچ جای دنیا بیابم؛ گروهی که خلاقیت، شور و اشتیاق من به کار را این‌قدر بالا می‌‌برد. آنها بسیار صبور و فعالند.
- سه تا از محبوب‌ترین آثار هنرمندان مسلمان را نام ببر و بگو چرا به آنها علاقه داری؟
واقعا بر مبنای دین و مذهب، آهنگ گوش نمی‌کنم. نواهای مذهبی برایم بسیار محبوب‌اند، اما این‌گونه نیست که فقط بر روی آنها متمرکز شویم.
در آلبوم «همه موجودات دوست دارند نوای قرآن را بشنوند»، تلاش کردم که به کودکان یاد بدهم که زیبایی‌های نوای قرآن را درک کنند. اما 3 آلبوم محبوب اسلامی من اینها هستند: 1- «توپی برای شلیک ندارم» که به وسیله یوسف اسلام تهیه شد.
این آلبوم به شدت مرا به فضای عمیق ملودیک و کلمات زیبا برد. سالی که این آلبوم منتشر شد، من مدت زیادی را با بچه‌های بوسنیایی در کمپ تابستانی‌شان بودم.
2 - اناشید میراژ: اولین بار آقای میراژ را چند سال پیش در فلوریدا دیدم. در منزلش با هم چند آهنگ خواندیم. او یک ترانه‌سرا و شاعر بزرگ است.
تنظیم ها و متون اصلی‌اش بسیار محرک و زیبا هستند. اغلب ترانه‌هایش را زیرلب زمزمه می‌کنم. منتظر روزی هستم که من و او با هم یک آلبوم ضبط کنیم.
3 - اناشید گروه مالزیایی ریمان: شنیدن آثار آنها بسیار لذت‌بخش است. پرکاشن بسیار قدرتمند و صداهای متشخص آنها، شنونده را محظوظ می‌کند.
شاعران و پیامبر
آلبوم «شاعران و پیامبر» از داوود وارنزبی علی، در ماه می سال 2007 در تمام نقاط دنیا منتشر شد. او آوریل امسال با کمپانی بین المللی beloved musika که دفتر اصلی‌اش در دوبی واقع است، قرارداد جدیدی امضا کرد تا از طریق این شرکت، آلبوم جدیدش را در تمام نقاط دنیا منتشر کند. او پیش از این، آلبوم‌هایش را از طریق شرکت شخصی‌اش که «ورود به صلح» نام دارد منتشر می‌کرد اما این بار برای انتشار همزمان و هماهنگ آلبومش سراغ این شرکت بزرگ رفت.
خود داوود وارنزبی علی درباره آلبوم جدیدش می‌گوید: «این آلبوم بیانیه‌ای است درباره امیدواری به رشد اجتماعی و مذهبی مردم در خلال تنش‌های سیاسی فراوان در دنیا».
او در چند وب‌سایت مختلف که هریک کاملا تخصصی‌اند، به موضوعات مختلفی از جمله اسلام، صلح، موسیقی برای کودکان و موسیقی‌های تولیدی خودش می‌پردازد. توجه ویژه او به کودکان در آهنگ‌ها و ویدئوهای مختلف او به چشم می‌خورد. بی‌جهت نیست که او دوست دوران کودکی‌اش را از یاد نبرده و پس از سال‌ها، مجددا سراغ او رفته تا با همکاری او آلبوم جدیدش را تولید کند.
وارنزبی و کوچر (دوست دوران کودکی او و همکار دوره جوانی‌اش) در یک دوره 6 ماهه، اشعار و آهنگ‌های این آلبوم را ساختند و سعی کردند در تنظیم آهنگ‌ها از هیچ سبکی نگذرند. آنها آهنگ‌هایی در قالب جاز، ریتم اند بلوز، فالک، بیت ورلد، کلاسیک و پاپ ساختند و از نوازندگان برجسته‌ای همچون دنی تامپسون (بیسیت افسانه‌ای انگلیسی)، ارشد خان (نوازنده برجسته هندی سیتار)، پریش شوکلا (خواننده ریتم اند بلوز) و استفن فیرینگ (ترانه‌سرای مشهور کانادایی) که برنده جایزه ترانه جونو در سال2007 هم شده، استفاده کردند.
منبع گفت‌و گو: ساوند ویژن و آلت میوزیک
