اغلب کودکان سخت تلاش میکنند تا صحبت کردن را بیاموزند. آنها مشتاقانه به صحبت‌های دیگران گوش می‌دهند و حدوداً در سن شش ماهگی "قان قون" کردن را شروع میکنند، به عبارتی مغز آنها آگاهانه صداهایی تولید می‌کند که توسط دیگران قابل فهم باشد. تحقیقی که به تازگی انجام شده نشان می‌دهد که کودکان از طریق چشمان خود نیز تلاش میکنند تا صحبت کردن را بیاموزند. آنها ماهها پیش از اینکه بتوانند کلمات معنا دار را به زبان بیاورند با دقت لبهای دیگران را هنگام صحبت کردن نگاه میکنند.
David Lewkowicz روان شناسی که این تحقیق را انجام داده است می‌گوید کودکان از هنگامی که "قان قون" کردن را یاد می‌گیرند لب خوانی را نیز شروع کرده و به لبهای دیگران هنگام صحبت توجه میکنند. وی می‌گوید احتمالاً آنها میان صدای یک کلمه وشکل دهان فرد هنگام ادای آن کلمه ارتباط برقرار میکنند.
او به همراه Amy Hansen-Tift از دانشگاه آتلانتیک فلوریدا 179 کودک که زبان مادری آنها انگلیسی بود را آزمایش کردند. این کودکان بر اساس سن به گروههایی تقسیم شدند. سپس برای آنها دو فیلم نمایش داده شد که در یکی زنی به زبان انگلیسی و در دیگری به زبان اسپانیایی (که برای آنها زبانی بیگانه بود) صحبت می‌کرد. به این کودکان دستگاهی وصل شد که هنگام تماشای هر فیلم واکنش آنها را ثبت می‌کرد.
کودکان 8 تا 12 ماهه با دیدن هر دو فیلم به لبهای فرد متکلم توجه می‌کردند اما کودکانی که قادر به صحبت کردن بودند تنها هنگام تماشای فیلم به زبان اسپانیایی به لبهای فرد توجه نشان دادند و هنگام تماشای فیلم انگلیسی به چشمان وی نگاه می‌کردند. دانشمندان می‌گویند این تحقیق نشان می‌دهد کودکانی که می‌توانند صحبت کنند به عنوان نشانه‌هایی از ارتباط غیرکلامی به چشمان فرد نگاه میکنند.
این تحقیق می‌تواند در تشخیص اختلالاتی مانند اوتیسم نیز مفید باشد. کودکان مبتلا به اوتیسم به سختی با دیگران ارتباط برقرار می کنند. تحقیقات نشان می دهد که کودکان 2 ساله مبتلا به اوتیسم تنها به لبهای فرد متکلم توجه کرده و ارتباط چشمی برقرار نمی‌کنند. لب خوانی طولانی مدت در کودکان 1 تا 2 سال می‌تواند نشانه‌هایی از مشکلات قریب الوقوع باشد.
البته نباید در این مورد زود قضاوت کرد زیرا تا حدی طبیعی است که کودکان 6 تا 12 ماه و حتی بیشتر به دهان و چشمهای فردی که صحبت می‌کند توجه چندانی نشان ندهند.
منبع: sciencenewsforkids
