در شهرهایی چون اصفهان و شیراز، هفته اول اردیبهشت را به‌عنوان هفته‌های فرهنگی معرفی می‌کنند. در اصفهان، تنها نمود این هفته فرهنگی که از سوم تا نهم اردیبهشت‌ماه برپا شد، پارچه‌نوشته‌هایی بود که در میادین شهر نصب شده بود و غیر از آن، چیز دیگری به‌نظر نمی‌آید.
«عدم‌هماهنگی بین دستگاه‌های مختلف»، یا «زمانبندی نادرست»، نامش هرچه که هست هفته فرهنگی اصفهان سال 1391 را به یکی از بدترین زمان‌ها برای سفر به این شهر تاریخی بدل کرد. شلوغی و ترافیک شاید برای شهری مانند اصفهان تازگی و جای تعجب نداشته باشد اما تعمیرات گسترده بناهای تاریخی این شهر، آن هم در زمانی که مسافران داخلی و توریست‌ها تمام هتل‌ها را اشغال کرده‌اند و اتاق خالی در شهر حکم کیمیا را دارد، حاکی از کج‌سلیقگی است!
آه از نهاد بسیاری از بازدیدکنندگان بلند می‌شد وقتی با حوض خالی چهلستون مواجه می‌شدند! حوضی که وجه تسمیه این کاخ بزرگ را رقم زده است و بدون آن، اینجا بیست ستون بیشتر ندارد. در نبود مدیر و معاونان میراث فرهنگی به بهانه برپایی هفته فرهنگی، این نگهبانان و باغبانان بودند که گفتند این تعمیرات مدت‌هاست آغاز شده و روند کندی هم دارد. نقاشی‌های تاریخی و زیبای کاخ تنها در موارد اندکی بازسازی شده‌اند و بخش عمده‌ای از آن با خراش‌هایی عمیق که مشخص نیست چطور پدید آمده، تخریب شده و البته این تازه آغاز ماجراست.
نمی‌توان به اصفهان رفت و سری به بناهای تاریخی میدان نقش‌جهان نزد. این میدان یکی از جاذبه‌های اصلی اصفهان به حساب می‌آید؛ هرچند که اگر هم شما تمایل داشته باشید، امکان بازدید از مراکز تاریخی این میدان برایتان میسر نیست! عمارت زیبای عالی‌قاپو، بلندترین ساختمان در میدان نقش‌جهان است؛ میدانی که به همت میراث فرهنگی اصفهان، با داربست‌های متعددی پر شده و در دست تعمیر بود! بازسازی مجموعه عالی‌قاپو از سال 1385 آغاز و هنوز هم ادامه دارد.
هرچند که به گفته کارشناسان میراث فرهنگی تعمیر چنین مکان‌هایی زمان‌بر است اما بی‌شک نه به اندازه 6 سال! این تنها کج‌سلیقگی در اداره این مجموعه بزرگ تاریخی نبود. این تعمیرات بازدید از دیگر بخش‌های این عمارت را بسیار سخت و تا حدی غیرممکن ساخته است. داربست‌های کثیف و زشت تعمیرات در ایوان عمارت عالی‌قاپو و همینطور گونی‌های آویزان از این داربست‌ها در نمای مسجد شیخ‌لطف‌الله را چگونه باید برای گردشگران خارجی تشریح کرد؟ جالب اینکه در انبوه بازدیدکنندگان از این میدان تاریخی، گروهی نیز از کشور آلمان حضور داشتند که تازه به اسلام گرویده بودند و جمعه گذشته میهمان رئیس‌جمهور نیز شدند.
مسجد امام هم داستانی مشابه دارد و از مهرماه 1389 تابلوی «تعطیل است» در مقابل آن گذاشته شده و تنها راهروهای بیرونی آن برای اقامه نماز و بازدید محدود به روی بازدیدکنندگان باز است. به همه این مسائل نبود راهنما در مراکز تاریخی را هم اضافه کنید. تماشای این مکان‌ها از طریق تورهای مجازی اینترنت اطلاعات بیشتری به افراد می‌دهد تا حضور در آنها. اصفهانی که در هفته فرهنگی این شهر پذیرای میهمانان داخلی و خارجی بود، شهری نبود که در قصه‌ها و داستان‌ها از آن یاد شده است. کمتر مسافری با رضایت خاطر این شهر را ترک کرد و برای بسیاری این می‌تواند نخستین و آخرین سفر به اصفهان باشد. پاسخ بسیاری از «چرا»های نبود توریست در ایران به همین سادگی است.
