این در حالی بود که همچون سالهای اخیر، تحلیلگران و منتقدان سینمایی شانس اول خرس طلا را برای فیلم‌های بهتری چون «من به پادشاه انگلستان خدمت کردم» (از جری منزل) و «یلا» (از کریستین پتزولد) قائل بودند.
در مجموع جشنواره امسال فاقد فیلم‌های جنجالی و پر سر و صدا بود و از این‌رو یکی از آرام‌ترین دوره‌های جشنواره در سالهای اخیر بود اگر چه درنامه‌هایی از ایوجیما (از کلینت ایستوود) و 300 (از زاک اسنایدر) اکران افتتاحیه اروپایی خود را در این جشنواره داشتند اما در مجموع فیلم چندان مطرحی در برنامه امسال به چشم نمی‌خورد.
در جشنواره امسال حدود 1600 میهمان و خبرنگار از نقاط مختلف جهان حضور داشتند و شبکه 3Sat آلمان هر روز گزارش‌های مستقیمی را از کاخ محل برگزاری جشنواره پخش می‌کرد. در خلال برگزاری جشنواره حدود 400 فیلم به نمایش درآمد که دویست هزار بلیت توسط تماشاگران خریداری شد.
تناقض در جشنواره امسال به شکل بارزی به چشم می‌خورد و در جایی که رسانه‌های آلمانی پوشش خوبی از این مراسم داشتند، حامیان ملی جشنواره نیز شرایط مناسبی را برای سینماگران و تماشاگران به وجود آورده بودند، بازار فیلم برلین خلوت‌تر از گذشته و فیلم‌ها عادی‌تر از همیشه بودند و حتی دعوت از ستارگان سینمای جهان از جمله کلینت ایستوود، مت دیمون، رابرت دنیرو، جودی دنچ، کیت بلانچت، جی‌بال، تیموتی هاکون، جوزف فانیس و سام نیل نیز چاره‌ساز نبود هر چند که دیتر کاسلیک مدیر جشنواره امسال را از حیث حضور ستارگان بی‌نظیر خواند.
اما کاسلیک از محتوای برنامه امسال دفاع کرد و آن را ملغمه‌ای از فیلم‌های پرخرج استودیویی و آثار مستقل و کم‌خرج خواند و تاکید کرد: تا زمان ابقای او در این مقام، جشنواره با همین سیاست به کار خود ادامه خواهد داد.
او همچنین لبخند آرتور پن را یکی از خاطره‌انگیزترین لحظات زندگی‌اش توصیف کرد که اشاره به جایزه ویژه به آرتور پن برای یک عمر فعالیت هنری داشت.
قبل از نمایش فیلم‌ها، بسیاری از آنها بر روی کاغذ آثاری جنجالی و ارزشمند به نظر می‌رسیدند ولی تعداد انگشت‌شماری از آنها موفق شدند حتی به عنوان آثاری متوسط جلب توجه کنند.
در بین فیلم‌های قابل قبول می‌توان به «دیگری» رویای صحرا، اشاره کرد و فیلم‌هایی چون مزرعه کنار دریاچه (از برادران تاویانی)، خداحافظ بافانا (از بیل آگوست) و به تبر دست نزن (ژاک ریوت) کاملاً ناامیدکننده بودند.
اما اگر این دوره جشنواره برلین در خاطر علاقمندان باقی مانده باشد تنها به خاطر چند بازی فراموش نشدنی از هنرپیشگان اروپایی و آسیایی از جمله ماریان نیت‌فول (در فیلم ایرنیا پالم) و جودی دنچ (یادداشت‌هایی بر یک رسوایی) از انگلستان، نینا هاس (یلا) و کارل مارکوویچ (جاعلان) از آلمان و یوو نان (عروسی تویا) از چین بوده است.
از طرفی گرچه برخی از میهمانان آسیایی و آمریکایی از زمان‌بندی و محل نمایش فیلم‌ها ابراز نارضایتی کردند اما میهمانان اروپایی کمتر از این بابت گله داشتند.عدم استقبال مناسب از بازار فیلم برلین، مسئولان این جشنواره را بر آن داشت تا تدابیر جدیدی را برای رفع این مشکل در سالهای آتی در نظر بگیرند.
بکی‌پروست مدیر بازار فیلم برلین قصد دارد بدین منظور مشاورانی را به استخدام درآورد و حتی قانونی را برای دوره‌های بعدی در نظر بگیرد که طبق آن شرکت فیلمساز تنها مجاز به ارائه آثار جدیدشان خواهند بود نه فیلم‌هایی که در جشنواره‌های معتبر دیگر در طول سال از جمله جشنواره‌های کن و ونیز به نمایش درآمده است.
