پس هرچه می‌بینی، بنویس.
***
بنویس.
وقتی همه‌ی رسانه‌های جمعی از آلودگی هوا می‌گفتند، وقتی نفس همسایه گرفته، وقتی پدر دوستت در بیمارستان است. وقتی برادر کوچکت ماسک می‌زند.
وقتی سرفه می‌کنی. وقتی...
***
تو فقط بنویس، اگر حتی هیچ‌کسی نخواند یا بخواند و بی‌توجه رد شود.
اگر در پیاده‌روی اجباری‌ات در این روزهای خاکستری، سر چهارراه منتظر چراغ سبز عابر ایستادی و تا دو کیلومتر بعد از هر سوی چهارراه فقط ماشین‌های تک‌سرنشین یا دوسرنشین (راننده و دانش‌آموز) دیدی، بنویس.
***
رسانه‌ها را نمی‌دانم اما در همین صفحه، بارها به خودمان یادآوری کردیم: بیاییم با چندنفر از همکلاسی‌ها که هم‌مسیریم برای رفت‌وآمد از یک ماشین استفاده کنیم. گفتیم یا نه؟
خب اگر کسی نخوانده باشد که نمی‌تواند جواب بدهد!
اما تو بنویس، حتی اگر کسی نخواند، حتی اگر تغییری به‌وجود نیاید.
***
من راحت‌طلب‌ها را می‌شناسم. آن‌ها برای راحتی خودشان خیلی تلاش می‌کنند. آن‌ها فقط به فکر خودشان هستند. همین‌که مسیر کوتاهی را راحت در خودروی شخصی بنشینند، بس است. می‌توانند در ترافیک چرت بزنند یا به کوچه پس‌کوچه‌های شهر بروند و آن‌جا را هم شلوغ و ناامن کنند.
***
باشد ورزش نمی‌کنیم. باشد از خانه بیرون نمی‌آییم. باشد ماشین را تا حد امکان بیرون نمی‌آوریم. باشد ماسک می‌زنیم.
و اگر شد شهری که در آن به دنیا آمده و بزرگ شده‌ایم ترک می‌کنیم تا راحت‌طلب‌ها...
***
راستی، حتماً تابه‌حال دوتا ماشین را در خیابان دیده‌اید که کنار هم راه بروند و راننده‌هایش با هم حرف بزنند و حتماً گاهی دیده‌اید که این دو راننده باهم نسبت داشته‌اند.
حالا دیده‌اید که آن دو راننده زن و شوهر باشند و هر دو یک مسیر را بروند و تا نزدیکی خانه با هم حرف بزنند و مسابقه بدهند و ...
من دیده‌ام و هر دو ماشین تک‌سرنشین بودند، آن هم در شهر آلوده‌ای مثل تهران. راستی به نظر شما اگر حتی یکی از اعضای خانواده‌شان به‌دلیل آلودگی هوا بیماری تنفسی بگیرد به خودشان می‌آیند؟
نه، نمی‌آیند.
***
بقیه‌اش خیلی مهم است اما لزومی ندارد ما بدانیم؛ خودروسازان، ماشین‌های نویی که نیاز به معاینه‌ی فنی دارند، سرمای هوا، بنزین و وسایل گرمایشی( البته در این مورد هم می‌توانیم مؤثّر باشیم) و هزار تا مسئله‌ی دیگر.
ما هم فقط خبرها را می‌خوانیم و می‌نویسیم و البته حرص می‌خوریم.
