بازیگری که سال‌ها تجربه حضور در تئاتر را داشت، بعد از سال‌ها زندگی و کار در غربت، با فیلم «خاموشی دریا» کار وحید موسانیان به سینما آمد و به پیشنهاد پرویز پرستویی در فیلم میرکریمی بازی کرد و تازه سینما دوستان با بازیگری با فیزیک و صدای مناسب روبه‌رو شدند.
سینمای ایران سالهاست که برای نقش مردان میان‌سال با بحران روبه‌روست؛ به‌خصوص این‌که رایگان با چهره‌ای منعطف مناسب ایفای نقش‌هایی متفاوت بود.
او امسال با 6 فیلم پرکارترین بازیگر حاضر در جشنواره است؛ آن هم با نقش‌هایی که کاملاً از یکدیگر متفاوت‌اند. چنان که در «پاپیتال» نقش یک مرد کرمانشاهی را با مهارت بازی کرده، در «مخمصه» در سیمای یک دزد باهوش و ذکاوت ظاهر شده و در فیلم مهرجویی در نقش حاجی بلورچی حضور یافته است. خودش می‌گوید کوتاهی و بلندی نقش برایش اهمیتی ندارد.
امروز در دنیای بازیگری دیگر اغراق جایی ندارد، به همین خاطر در «پاپیتال» از بازی اغراق‌آمیز در نقش یک بیمار روانی دوری کردم.
مسعود رایگان در مورد حضور در نقشی متفاوت در فیلم «پاپیتال» گفت: بعد از «خیلی دور، خیلی نزدیک» به نظرم رسید نباید در یک قالب کلیشه شوم. خطرناکترین اتفاقی که برای یک بازیگر رخ می‌دهد، کلیشه شدن در نقش‌های مشابه است. به همین دلیل و برای تجربه نقش‌های متفاوت بازی در فیلم «کافه ستاره» ساخته سامان مقدم را پذیرفتم. اصلاً ملاکی برای کوتاهی یا بلندی نقش ندارم؛ بلکه ویژگی نقش مهم است و کاری که به عنوان بازیگر در روند فیلم و نزدیک شدن به کاراکتر انجام می‌دهم.
وی تأکید کرد: با توجه به اعتقادم برای حضور در نقش‌های بسیار متفاوت در فیلم‌های «سنتوری»، «خون بازی»، «مخمصه» و «پاپیتال» ظاهر شدم. آشنایی من با شلیله به 35 سال قبل برمی‌گردد، به همین خاطر این نقش را پذیرفتم. در فیلم کوتاه «صعود» هم به عنوان فیلمبردار و بازیگر حضور داشتم. با توجه به فیلمنامه درست و خوب فیلم، به نظرم انتخابم درست بوده است.
رایگان در پاسخ به این سؤال که بازی در نقش انسان‌های روان‌پریش به نوعی حرکت بر لبه تیغ است و این‌که برای حضور مؤثر در نقش آدم‌هایی با مشکل روانی چه تمهیداتی لازم است، گفت: طراحی شخصیت یکی از وظایف بازیگر است. اگر یک نقش حساس باشد و به حرکت بر لبه تیغ شباهت داشته باشد، باید تعادل را حفظ کرد. اصلاً اعتقاد ندارم یک روان‌پریش لزوماً باید دچار حرکات غیرارادی دست و پا باشد یا کارهای عجیب و غریب انجام دهد.
او ادامه داد: در سینما بحث زیبایی‌شناسی وجود دارد. زمانی که نقش یک روان‌پریش را بازی می‌کنیم، قرار نیست به‌طور کامل خودمان را در نقش غرق کنیم، نظیر اتفاقی که برای خانم سوزان هیوارد افتاد و بعد از بازی در فیلم «می‌خواهم زنده بمانم» مدت‌ها دچار مشکلات روحی و روانی بود، برای این‌که واقعاً خودش را در نقش غرق کرده بود.
رایگان در مورد به‌کارگیری ته لهجه کرمانشاهی در نقش خلیل سروری در «پاپیتال» گفت: این مسئله در فیلمنامه وجود نداشت و شلیله نگران بود با توجه به نوع صدای من که به اصطلاح تاریک و خفه است، این لحن در شخصیت‌پردازی تأثیر بگذارد. فکر کردم با استفاده از لهجه این لحن شکسته شود، به همین دلیل از آن برای طراحی شخصیت استفاده کردم.
