باز هم همانند همیشه بیشترین موفقیت ورزشکاران ایرانی در میدان‌های بین‌المللی در رشته‌های انفرادی به دست آمد، تا جایی که در مهم‌ترین رخداد ورزشی سال یعنی بازی‌های آسیایی گوانجو، ورزش‌های تیمی هیچ سهمی در 20 مدال طلای حاصله برای کاروان ورزشی ایران نداشتند و در نهایت به چند مدال نقره بسنده کردند.
در جمع مدال‌آوران ورزش ایران در سال 89 ورزشکارانی مثل حمید سوریان و امیرعلی اکبری نیز بودند که در مسابقات جهانی از سکوی قهرمانی بالا رفتند، اما در گوانجو ناکام مانده و نتوانستند به موفقیت‌های خود تداوم بخشند.
برعکس قهرمانانی چون بهداد سلیمی، محمد باقری‌معتمد و یوسف کرمی نه‌تنها در مسابقات جهانی صاحب سکوی نخست شدند بلکه با کسب مدال طلای بازی‌های آسیایی در مجموع سالی پرفروغ را پشت سر گذاشتند.
با این مقدمه به سراغ 10چهره برتری رفتیم که کارشان متمایز با سایر همتاهایشان بوده است.
خدیجه آزادپور(ووشو)
او نخستین بانوی ووشوکار ایرانی است که توانست در کمتر از 6ماه مدال‌های طلای قهرمانی جهان و بازی‌های آسیایی را کسب کند. وی ابتدا در مسابقات قهرمانی جهان ۲۰۰۹ تورنتو توانست به عنوان نخستین زن ایرانی قهرمان جهان شود و سپس در بازی‌های آسیایی ۲۰۱۰ گوانجو با درخششی تحسین‌برانگیز نخستین مدال طلای ورزش بانوان ایران را پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی در بازی‌های آسیایی به ارمغان آورد.
کسب مدال طلا در گوانجو از سوی آزادپور با پوشش اسلامی بازتابی عالی در رسانه‌های جهان داشت. موفقیت‌های این بانوی ووشوکار به همین جا ختم نشد تا جایی که او پس از بازی‌های آسیایی نیز در مسابقات جام‌جهانی ووشو در ترکیه، بار دیگر بر سکوی اول دنیا ایستاد و ثابت کرد که قهرمانی‌هایش هرگز اتفاقی نبوده است.
او با مدال طلایش در بازی‌های آسیایی چنان روحیه‌ای به دیگر ورزشکاران زن ایرانی حاضر در این بازی‌ها بخشید که آنها نیز توانستند با کسب 13مدال نقره و برنز مشارکتی پررنگ‌تر از همیشه در مدال‌آوری کاروان ورزشی ایران داشته باشند.
با مدال طلای آزادپور و مدال‌های دیگر به‌دست‌آمده از سوی بانوان سرفصل جدیدی برای ورزش بانوان ایران گشوده شد که مطمئنا در صورت تأمین امکانات بیشتر نسبت به گذشته، ثمرات آن در بازی‌های آسیایی دوره بعد در کره‌جنوبی بیشتر از بازی‌های آسیایی گوانجو خود را نشان خواهد داد. تنها آرزوی ورزشی آزادپور راهیابی ورزش ووشو به جمع دیگر رشته‌های حاضر در بازی‌های المپیک است که او بتواند با خاطره‌ای خوش بعد از سال‌ها درخشش با دنیای قهرمانی خداحافظی کند.
بهداد سلیمی (وزنه‌برداری)ظهور سلیمی در وزنه‌برداری درست مصادف با آغاز مشکلات و ماجرای پیچیده اتهام دوپینگ برای سعید علی‌حسینی بود که همگان پس از کناره‌گیری حسین رضازاده به او به چشم یک جانشین شایسته در جهان وزنه‌برداری می‌نگریستند.
جوان بااستعداد اردبیلی که هر روز با رکوردهایش بیشتر از قبل خبرساز می‌شد یکباره با مثبت‌اعلام‌شدن آزمایش‌اش با محرومیت مادام العمرمواجه شد. در چنین اوضاع و احوالی بود که جوان 23ساله قائمشهری در مسابقات قهرمانی جهان در آنتالیای ترکیه با زدن وزنه‌هایی دور از انتظار تولد پدیده جدید دیگری را از ایران نوید داد.
سلیمی در رقابت با حریف پرقدرت روسی‌‌اش چیگیشف توانست با مجموع 453کیلوگرم قهرمان سنگین‌وزن جهان شود و بعد بلافاصله در بازی‌های آسیایی گوانجو در رقابت با یک حریف داخلی و نایب‌قهرمان سابق جهان از کره‌جنوبی بر سکوی قهرمانی قرار گرفت و هنوز چند هفته از انتخابش به‌عنوان برترین وزنه‌بردار جهان از سوی فدراسیون جهانی نگذشته بود که در جریان مسابقات قهرمانی کشور در رشت همانگونه که قبلا وعده‌‌اش را داده بود در رکورد‌گیری غیررسمی با بلند‌کردن وزنه 214کیلوگرمی موفق به شکستن رکورد یک‌ضرب 213 کیلوگرمی رضازاده در جهان در دسته به اضافه 105کیلوگرم شد تا نشان دهد که می‌توان به تداوم موفقیتش در المپیک لندن دل بست.
بهداد سلیمی بعد از این رکورد‌شکنی که بازتاب وسیعی نیز در جهان داشته اظهار داشت که جز اندیشه تکرار مدال طلای مسابقات جهانی در پاریس که در ماه‌های آینده برگزار می‌شود، بزرگ‌ترین آرزویش رسیدن به مدال طلای المپیک 2012 لندن است.
محمد باقری‌معتمد (تکواندو)
او را خیلی‌ها هادی ساعی دوم می‌دانند و این را که بعد از خداحافظی ساعی، تکواندو کمتر خلأ ناشی از خداحافظی مرد سه‌مداله المپیکش را حس کرد به درخشش او بی‌ارتباط نمی‌دانند. محمد باقری‌معتمد تنها مدال طلای ایران در مسابقات جهانی تکواندوی ۲۰۰۹ دانمارک را در وزن چهارم کسب کرد و به‌دنبال این عنوان، با یک فاصله زمانی کوتاه در سال 2010 قهرمان آسیا، جام‌جهانی ارومچی چین و بازی‌های آسیایی گوانجو شد.
معتمد از سال۱۳۸۰ به عضویت تیم ملی درآمده که حاصلش یک‌مدال نقره در جام‌جهانی تکواندو، یک‌طلا، یک‌نقره و یک‌برنز در قهرمانی آسیا، یک‌نقره در مسابقات قهرمانی دانشجویان جهان و ۲طلا و ۱نقره در المپیاد دانشجویان جهان بوده است. با اینکه هنوز 2ماه به آغاز مسابقات انتخابی المپیک لندن با‌قی‌مانده همگان عضویت او را در تیم اعزامی به المپیک قطعی می‌دانند و حتی ساعی عنوان داشته که او یکی از بخت‌داران مدال در لندن خواهد بود.
باقری‌معتمد درصورت حضور در المپیک لندن در همان وزنی به میدان می‌رود که ساعی در آن برنده دومین مدال طلای المپیک خود در پکن شد. این ورزشکار شاخص تکواندو به‌دلیل مصدومیت در لیگ برتر ایران ضمن غیبت در مسابقات با‌شگاه‌های آسیا و جام فجر در تورنمنت آلمان هم به‌رغم حضور،با تصمیم مهماندوست مسابقه نداد تا با برطرف‌شدن مصدومیتش بتواند تیم ملی را در مسابقات قهرمانی جهان در کره‌جنوبی همراهی کند.
باقری معتمد یکی از معدود تکواندوکارانی است که در طول 5سال گذشته در مسابقات داخلی طعم شکست در شیاپچانگ را نچشیده و دلیل آن نیز داشتن روحیه خودباوری بالا و قابلیت‌های فنی غیرقابل انکار است.
محمد بنا (کشتی‌فرنگی)
او یکی از فنی‌ترین کشتی‌گیران عصر خود بود که به‌دلیل تحریم المپیک‌های 1980 مسکو و1984 لس‌آنجلس نتوانست در این دو رویداد بزرگ حاضرشود. بنا با این وجود نخستین مدال جهانی کشتی‌فرنگی ایران را پس از انقلاب اسلامی در مسابقات جهانی 1983 مسکو به دست آورد و با اینکه در این رقابت‌ها نایب‌قهرمان شد، عنوان فنی‌ترین کشتی‌گیر را نیز به خود اختصاص داد. وی تلاش کرد تا هرآنچه را که خود نتوانسته در دوران قهرمانی کسب کند در لباس مربیگری برای شاگردانش به ارمغان آورد.
او در سال‌های اخیر 2بار در مقاطع مختلف سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی ایران شده که هر 2بار نیز موفقیت‌های قابل توجهی ازجمله نایب‌قهرمانی جهان در دانمارک، 2 بار فتح جام‌جهانی کشتی و 4مدال طلا در بازی‌های آسیایی گوانجو را با این تیم کسب کرده و در حال حاضر هم یکی از برجسته‌ترین مربیان کشتی‌فرنگی جهان به شمار می‌رود.
شیوه منحصر‌به‌فرد او در عرصه مربیگری به قدری مورد توجه کارشناسان خارجی واقع شده است که بسیاری از مربیان بزرگ دنیا حتی از نحوه تمرینات تیمش نیز فیلمبرداری می‌کنند. خیلی‌ها معتقدند اگر او به‌دلیل اختلافات با فدراسیون کشتی در سال2007 از تیم ملی کناره‌گیری نمی‌کرد، کاروان ورزشی ایران و بالطبع کشتی هرگز در المپیک 2008 پکن با ناکامی روبه‌رو نمی‌شد.
او در سالی که گذشت بدون کمترین تردید یکی از برجسته‌ترین چهره‌های ورزشی ایران بود. بنا با میدان دادن به جوانان و دمیدن روح خودباوری در وجود آنان توانسته پشتوانه‌های خوبی برای آینده تیم ملی کشتی‌فرنگی تربیت کند.
جاسم ویشگاهی (کاراته)
کاپیتان باتجربه تیم ملی کاراته ایران با وجود گذراندن یک‌دوره مصدومیت طولانی و عدم بهبودی کامل در سومین حضورش در بازی‌های آسیایی در حالی به دومین مدال طلایش در این بازی‌ها دست پیدا کرد که قادر به استفاده از ضربات دست نبود و در60درصد مبارزاتش با بهره‌گیری از پاهای قوی و تجربه‌‌اش موفق به شکست حریفان خود شد.
ویشگاهی که در بازی‌های آسیایی 2002 بوسان مدال نقره گرفته بود، در دوره‌های بعدی حضورش در بازی‌های آسیایی (2006 دوحه و2010 گوانجو) به مدال طلا رسید تا بدل به یکی از نام‌آوران این رشته شود. در گوانجو مدال طلای جاسم بیستمین و آخرین طلای کاروان ورزشی ایران بود که باعث شد کشورمان در جدول رده‌بندی به مقام چهارم بازی‌های آسیایی برسد.
در کارنامه این قهرمان ارزنده 2مدال طلای جهان در سال‌های 1999 صوفیه و2006 تامپر (فنلاند) در کنار نقره 2002 مادرید و برنز2003 مارسی هم دیده می‌شود. ویشگاهی به جز این عناوین در رده بزرگسالان، در رده جوانان و امیدها نیز چندین مدال جهانی و آسیایی دارد و از این حیث کمتر قهرمانی در کاراته توانسته به این همه موفقیت دست یابد.
او که از سال 1376 به عضویت تیم ملی درآمده پس از بازگشت از گوانجو به‌طور مرتب مشغول مداوای کمر آسیب‌دیده‌‌اش است و گفته که درصورت عدم بهبودی کامل مجبور به خداحافظی از تیم ملی خواهد بود.
در ماه‌های گذشته بارها شایعه پیوستن ویشگاهی به تیم‌های خارجی به گوش رسید اما او در گفت‌وگوهای مختلف با تکذیب این موضوع عنوان داشت که به دلیل مصدومیت شرایط حضور نه در لیگ ایران و نه در هیچ لیگ خارجی را ندارد.
رضا مهماندوست (تکواندو)
شیوه مربیگری مهماندوست شباهت عجیبی به روش محمدبنا، همتای او در تیم ملی کشتی‌فرنگی دارد. او هم به همان سبک و سیاق بنا در کنار کار فنی و انضباط تیمی، اعتقاد عجیبی به اهمیت وضعیت روحی و روانی شاگردانش دارد و در تمامی طول اردو در کنار تمرینات سخت با آنان زندگی می‌کند. او با این شیوه تاکنون جواب مثبتی گرفته و توانسته با تیم ملی به نتایج ارزشمندی نایل آید.
سرمربی حال حاضر تیم ملی تکواندو درست پس از ناکامی تیم ملی درگرفتن سهمیه المپیک 2008پکن، جانشین غلامحسین ذوالقدر شد و از آن تاریخ تا امروز که این همکاری ادامه دارد تیم ایران به عناوین درخشانی چون کسب مدال طلا در المپیک پکن، قهرمانی آسیا، جام‌جهانی و نایب‌قهرمانی در مسابقات جهانی دست پیدا کرده و در بازی‌های آسیایی نیز برای نخستین بار توانست 3مدال طلا صید کند.
بسیاری را عقیده براین است که تیم ملی کنونی ایران بهترین تیم تاریخ این رشته است که با حضور 5ورزشکارش در صدر رنکینگ بهترین تکواندوکاران جهان حتی این بخت را دارد که پس از ناکام‌گذاشتن کره‌جنوبی در مسابقات آسیایی قزاقستان، این بار حریف پرقدرتش را در مسابقات جهانی پیش رو، در خانه‌‌اش از قهرمانی دورکند.
مهماندوست که قبل از سرمربیگری تیم ایران با تیم تایوان توانسته بود مقام اول المپیک 2004 آتن و نایب‌قهرمانی بازی‌های آسیایی 2002بوسان را تجربه کند، کسب مدال طلای ساعی در بازی‌های المپیک 2008 پکن و قهرمانی ایران در مسابقات آسیایی قزاقستان پس از 36سال را بهترین خاطره‌های ورزشی خود می‌داند.
سجاد مرادی (دوومیدانی)
اگر دوومیدانی در بازی‌های آسیایی گوانجو پس از سال‌ها فترت دوباره درخشید و یاد و خاطره بازی‌های آسیایی تهران را دوباره در اذهان زنده کرد، بخش بزرگی از موفقیت خود را مرهون سجاد مرادی بود که به‌تنهایی توانست 2مدال طلا و نقره را در دوهای ۸۰۰متر و ۱۵۰۰متر به دست آورد.
سجاد در مسابقه فینال دوی ۸۰۰متر این مسابقات، به همراه برادر کوچک‌ترش، امیر مرادی شرکت داشت. در این مسابقه، امیر مرادی که شانس کمتری برای کسب مدال داشت، در شروع مسابقه در تاکتیکی گمراه‌کننده دوندگان آفریقایی‌الاصل کشورهای بحرین و قطر را خسته کرد و با سرعت بیشتری دوید و جلودار گروه شد؛ در نتیجه دوندگان حاضر فریب سرعت او را خورده و به‌دنبال او دویدند. پس از اینکه ۶۰۰ متر نخست مسابقه به این شکل طی شد، در نهایت امیر مرادی در حالی که نایی برای قدم‌برداشتن نداشت، از دور رقابت کنار رفت.
اما سجاد مرادی که بین سایر دوندگان با سرعت کمتری دویده و انرژی بیشتری ذخیره کرده بود سرعتش را در 200متر آخر زیاد کرد و با اختلاف زیاد از خط پایان گذشت تا در سایه فداکاری برادر کوچک‌ترش مرد 2مداله دوومیدانی لقب گیرد. سجاد مرادی در دوی امدادی 4در400متر تیمی هم این فرصت را داشت تا همراه با تیم پرامید ایران به مدال سوم خود برسد اما خطای یکی از دوندگان کشورمان در شروع مسابقه باعث شد تا تیم ایران از کسب مدال دور بماند و مرادی نتواند با رکورد مرحوم رضا انتظاری در بازی‌های آسیایی تهران مساوی کند. مرادی با پشت سر گذاشتن دوره بدنسازی این روزها منتظر آمدن سرمربی مراکشی خود است تا هر چه زودتر با کسب آمادگی لازم آماده حضور در مسابقات بین‌المللی و جایزه بزرگ شود.
رضا یزدانی (کشتی آزاد)
یزدانی با کشتی‌های دلاورانه‌‌اش درگوانجو و تکرار مدال طلای بازی‌های آسیایی دوحه در یک وزن بالاتر، افسوس عدم حضورش در مسابقات جهانی مسکو را نزد علاقه‌مندان کشتی دوچندان کرد. قهرمان جویباری تیم ملی با وجود حریفان صاحب مدال المپیکی از قزاقستان و ازبکستان آنچنان با قدرت و جسورانه روی تشک حاضرشد که حریف را در مقابله با او چاره‌ای جز شکست نبود. او بعد از بازگشت از گوانجو اعلام کرد که تا رسیدن به مدال المپیک لندن به هیچ میدانی پشت نخواهد کرد و حتی حاضر‌نشدنش در جام‌جهان پهلوان تختی نیز با صلاحدید مربیان تیم ملی بود که با هدف آمادگی بیشتر برای جام‌جهانی ماخاچ‌کالا صورت گرفت.
یزدانی که با وجود کسب 2مدال برنز وزن 84کیلوگرم مسابقات جهانی (2006 گوانجو و 2007 باکو) مدال المپیک را در کارنامه‌‌اش کم دارد امیدوار به برآورده شدن این آرزویش در المپیک 2012 لندن است.
یزدانی در طول رقابت‌های لیگ برتر کشتی نیز درخششی فراتر از همیشه در وزن 96کیلوگرم داشت و از مبارزه با هیچ حریف سرشناس داخلی و خارجی پا پس نکشید. او حتی به تلافی کشتی‌نگرفتن با گوگشیلیدزه گرجستانی در دیدار دور رفت تیم‌های شهدای جویبار و گاز مازندران به‌دلیل بیماری و ممانعت مربیان، در ساری و در دور برگشت با قدرت کامل از سد نایب قهرمان المپیک پکن گذشت و در فینال این مسابقات برای بار دوم در سال89 موفق به مغلوب‌کردن سعید ابراهیمی، دارنده مدال نقره مسابقات جهانی 2007 باکو شد.
یزدانی با گذشت ماه‌ها نتوانسته هنوز با کنار گذاشتنش در آستانه مسابقات قهرمانی جهان در مسکو کنار آید و از این موضوع به عنوان تلخ‌ترین خاطره دوران ورزشی خود یاد می‌کند.
محسن شادی (قایقرانی)
او معروف‌ترین پاروزن ایرانی است که قبل از کسب مدال طلای بازی‌های آسیایی گوانجو توانسته بود 2بار مدال طلای قهرمانی زیر ۲۳سال جهان را به‌دست آورد. وی نخستین پاروزن ایرانی است که موفق به کسب مدال در 2دوره مسابقه قهرمانی جهان و نیز مدال طلای بازی‌های آسیایی شده‌است.
اگرچه نخستین حضور المپیکی شادی در پکن مقام بیست‌وپنجمی را برایش به همراه داشت ولی او این بار امیدوار است با استفاده از تجربه قبلی‌‌اش بتواند یکی از بخت‌های تصاحب مدال در المپیک لندن باشد. شادی که نخستین‌بار در سال2008 در آلمان در روئینگ یک‌نفره سبک‌وزن با مدال نقره جهان نام خود را بلندآوازه کرد، در سال‌های ۲۰۰۹و2010 در جمهوری چک و بلاروس در مسابقات قهرمانی پاروزنی (روئینگ) زیر ۲۳ سال جهان موفق به کسب مدال طلا شد.
او در مورد نخستین حضور المپیکی‌‌اش به همشهری می‌گوید: «برخلاف مسابقات جهانی، در المپیک مسابقات روئینگ به‌صورت جداگانه در 2ماده سبک و سنگین‌وزن برگزار نمی‌شود و شرکت‌کنندگان با وزن‌های سنگین از موقعیت بهتری نسبت به شرکت‌کنندگان سبک‌وزن برای دستیابی به مدال برخوردارند».
وی در این خصوص که چه برنامه‌ای برای حل این مشکل در راه المپیک لندن دارد گفت: «با کمک مربی آلمانی‌ام تلاش دارم تا با بدنسازی مطلوب شرایطی را فراهم کنم که از این حیث و در رقابت با شرکت‌کنندگان سنگین‌وزن کم نیاورم».شادی امیدوار است که بتواند در المپیک به بهترین مدال عمر زندگی ورزشی خود دست پیدا کند. او قبل از المپیک در مسابقات جهانی بخت خود را آزمایش می‌کند.
امیر علی‌اکبری (کشتی‌فرنگی)
این کشتی‌گیر شهریاری با مدال طلایی که در مسابقات جهانی مسکو در وزن 96کیلوگرم گرفت، موجب شد تا تیم کشتی فرنگی ایران تلخی ازدست‌دادن نایب‌قهرمانی مسابقات جهانی هرنینگ دانمارک را فراموش کند و برای نخستین بار در طول تاریخ بتواند در یک دوره از مسابقات جهانی صاحب 2مدال طلا شود. دیگر طلای به سنت درآمده مسابقات جهانی مسکو به حمید سوریان رسید که در وزن 55کیلوگرم توانست برای پنجمین بار پیاپی قهرمان جهان شود.
علی اکبری در طول 2سال گذشته پیشرفت چشمگیری داشته و جز درخشش در مسابقات جام‌جهانی ارمنستان در سال2010 توانست با 2پله صعود مدال برنز جهانی خود را بدل به مدال طلا سازد. او در بازی‌های آسیایی با تشخیص مربیان در یک وزن بالاتر (120کیلوگرم) روی تشک رفت و با ناداوری و اعمال نفوذ قزاق‌ها از کسب مدال طلا محروم ماند در حالی که از هر نظر شایسته قهرمانی بود.
علی‌اکبری جوان به نوعی قربانی زدوبندهای پشت پرده شد و تاوان درخشش تیم ملی کشتی‌فرنگی ر ا در روز پایانی داد و از دستیابی به افتخاری بزرگ بازماند. قهرمان مسابقات جهانی مسکو حالا 2هدف بزرگ دیگر را نشانه گرفته است؛ ابتدا دفاع از عنوان قهرمانی خود در مسابقات جهانی استانبول و گرفتن سهمیه بازی‌های المپیک لندن و بعد، رسیدن به مدال طلای المپیک که به گفته خودش خوابش را بارها دیده و با تمام وجود به‌دنبال تعبیر آن است.
علی‌اکبری به لطف فیزیک خدادادی و قدرت بدنی فوق‌العاده یکی از معدود کشتی‌گیرانی است که می‌تواند در هر دو وزن 96 و 120 کیلوگرم سال‌ها برای تیم ملی کشتی‌فرنگی ایران مهره‌ای کلیدی و مؤثر به شمار رود.
