تاریخچه پاپیه ماشه از کشورهای آسیایی آغاز می‌شود و در اروپا از قرن 15 میلادی در ابتدا نقش برجسته های و مجسمه‌های کوچک مذهبی را با این تکنیک می‌ساختند و با اضافه کردن مواد افزودنی مانند گچ و مواد دیگری که از اسرار هنرمندان بود به استحکام خمیر می‌افزودند.
در قرن 17 میلادی این تکنیک در عروسک سازی بسیار به کار می رفته است.
در کشور ایتالیا در شهر"لتسه" مجسمه‌های کلیسایی که قدمت آنها به بیش از 500 سال می رسد، توسط "ساندرو ریتزی" sandro rizzi مرمت می شوند.
کارگاه ساندرو ریتزی در خیابانی به نام "پاپیه ماشه" است. آنچه در هنر مرمت این مجسمه ها حایز اهمیت است، چسب یا سریشی است که در ساخت آنها به کار می رود.
دستور این چسب از اسرار خانوادگی خانواده ریتزی است. ساخت مجسمه های پاپیه ماشه مراحل زیادی دارد و هنرمند پاپیه ماشه کار ، باید با صبر و حوصله آنها را طی کند.
یکی از مجسمه‌های مشهوری که با این تکنیک ساخته شده است، مجسمه غول پیکر "نانا" است.
این مجسمه توسط "نیکی- د- سنت فال" niki de saint phall نقاش و مجسمه ساز فرانسوی- امریکایی ساخته شده است.
شهرت نانا به واسطه ابعاد بزرگ و رنگارنگ بودن آن است.
