به اعتقاد همکارانش، او نه تنها یکی از بهترین پژوهشگران اجتماعی و جامعه‌شناسان کشور بود بلکه یکی از جمع‌گراترین جامعه‌شناسان نیز بود. وی در دو دوره ریاست بر انجمن جامعه‌شناسی، آن را به یک نهاد علمی معتبر تبدیل کرد. مقالات پژوهشی وی به لحاظ نظم و انسجام درونی و نتیجه‌گیری‌های روشن، متمایز از سایر مقالات پژوهشی است.
دکتر عبداللهی متولد سال 1323 در ایلام بود. وی لیسانس و فوق‌لیسانس خود را از دانشگاه تهران و دکترای جامعه‌شناسی را از دانشگاه میشیگان آمریکا اخذ کرد. وی در طول زندگی خود سمت‌هایی چون ریاست انجمن جامعه‌شناسی ایران، عضویت در شورای‌عالی برنامه‌ریزی علوم‌انسانی وزارت علوم، عضویت در کمیته تحصیلات تکمیلی گروه علوم اجتماعی پیام نور و کمیته‌های تخصصی دوره‌های دکترای جامعه‌شناسی در دانشگاه علامه طباطبایی، مدیریت گروه جامعه‌شناسی دانشگاه علامه طباطبایی و دبیری چندین همایش علمی را برعهده داشت.
از فعالیت‌های آموزشی وی می‌توان به تدریس دروسی چون نظریه‌های جامعه‌شناسی، روش تحقیق در علوم اجتماعی، جامعه‌شناسی قشرها و نابرابری‌های اجتماعی، جامعه‌شناسی علوم و تکنولوژی، تغییرات اجتماعی، بینش‌های جامعه‌شناسی، نظریه‌های پیشرفته ویژه مطالعات فرهنگی، تحلیل انتقادی حوزه‌های جامعه‌شناسی، تلفیق نظریه‌های جامعه‌شناسی معاصر و... اشاره کرد . وی طی سال‌های تدریس، استاد راهنمای 40 پایان‌نامه لیسانس و 100 رساله دوره کارشناسی‌ارشد و دکترا بوده است.
از آثار تالیفی وی می‌توان به نظام‌های بهره‌برداری: مطالعه‌ای تطبیقی، تهران، توصیف و تبیین جامعه‌شناختی نزاع‌های جمعی در استان لرستان، کتاب‌شناسی توسعه، زنان در عرصه عمومی: عوامل، موانع و راهبرد‌های مشارکت مدنی زنان در ایران، کتاب‌شناسی نظریه اجتماعی و کتاب‌شناسی هویت اجتماعی اشاره کرد.
وی همچنین کتاب‌های علوم اجتماعی در ایران: گذشته، حال و دورنمای آینده، نظریه اجتماعی، گونه‌شناسی پارادایم‌ها (دیدگاه‌ها)، نظریه‌ها و صاحب‌نظران اجتماعی، پارادایم ماتریالیسم در علوم اجتماعی، پارادایم واقعیت اجتماعی در علوم اجتماعی، پارادایم زیست‌اجتماعی در علوم اجتماعی، جامعه‌شناسی هویت اجتماعی در ایران و جامعه‌شناسی علم و فناوری در ایران را در دست انتشار داشت.
دکتر عبداللهی ترجمه کتاب‌های انقلاب‌ها (مطالعه‌ای تطبیقی از کرامول تا کاسترو) و نظریه‌سازی در علوم اجتماعی (شومیکر و همکاران) را در کارنامه علمی‌اش دارد.وی همچنین در طول حیات خود به‌عنوان استاد نمونه دانشگاه علامه طباطبایی، پژوهشگر نمونه سال در سطح کشور در سال 1375 و پژوهشگر برتر دانشکده علوم‌اجتماعی دانشگاه علامه‌طباطبایی در سال 1387 انتخاب شده بود.
