بنابراین طبیعی است در چنین شرایطی در هیچ فرد و قشری نگرش درستی به این فناوری ایجاد نمی‌شود؛ بنابراین ابتدا باید در دولت این نگرش جدید به‌وجود‌آید، در این صورت در جامعه نیز تأثیر شگرف آن را خواهیم دید.
در سند چشم‌انداز و برنامه چهارم و حتی سوم توسعه جایگاه بسیار خوبی در حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات برای کشور پیش‌بینی شده بود و قرار بود که ما در انواع فناوری‌های نو به‌خصوص IT رتبه اول منطقه را به دست آوریم، اما طبق آمارهای رسمی، هم‌اکنون در منطقه رتبه یازدهم را به‌خود اختصاص داده‌ایم؛ رتبه‌ای که طی این روند و با شتاب بسیار کم درحرکت است و تصور مناسبی را برای رسیدن به کشورهای منطقه حتی در آینده‌ای نزدیک به دست نمی‌دهد. در کشور ما فناوری ارتباطات و اطلاعات تنها فناوری‌ای است که با نگاه تهدیدآمیز دولتمردان روبه‌رو شده است.
طبعاً نتیجه نگاه تهدید آمیز این می‌شود که دولت بودجه کافی به این حوزه اختصاص ندهد، فعالیت در این فضا را محدود کند، پنهای باند را کم کند و کاربردهای این فناوری را در کشور معلق سازد.
در این حالت مردم و بخش تجاری جامعه نیز از آن استفاده نمی‌کنند. از سوی دیگر افرادی هم که تولید‌کننده فکر و تکنولوژی در این حوزه هستند با این سیاست‌ها از کشور می‌روند. طی 2سال گذشته حداقل 5 نفر از افرادی که توانایی تولید دانش در این حوزه را داشتند از این محیط فرار کرده‌اند؛ فرار نه به این معنی که کسی به‌دنبال‌شان باشد بلکه همه احساسات و دلبستگی‌های ملی خود را گذاشته و رفته‌اند.
ما در بخش فناوری اطلاعات و ارتباطات، ظلم بزرگی به نیروی انسانی متخصص خود می‌کنیم. منافع ملی ایران در گرو توسعه هر چه بیشتر فناوری‌های ارتباطی و اطلاعاتی است که اینترنت یکی از این ابزارهاست. تلفن، تلفن همراه انواع فناوری‌های ماهواره‌ای و انواع رسانه‌های مختلف باید به‌صورت وسیعی گسترش یابند. از جهات گوناگون مثل گسترش ارتباطات مردمی، تولید ناخالص ملی، توسعه زبان فارسی، ارتباطات بین فرهنگی، توسعه فرهنگ و بینش سیاسی اجتماعی ایران در سطح دنیا، جنبش‌های نرم‌افزاری و از هر زاویه‌ای که نگاه کنید توسعه زیرساخت‌های فناوری اطلاعات و ارتباطات به نفع منافع ملی ایران است.
نگاه تهدیدآمیز به IT که جزو کوچکی از این روند محسوب می‌شود نیز قابل بررسی خواهد بود همچنان که در تمام دنیا نیز برای آن راهکارهایی در نظر گرفته‌اند.
در آمریکا هم بخشی از فعالیت‌ها روی وب ممنوع شده است و با کسانی که این اعمال را روی اینترنت دنبال می‌کنند به‌شدت و بسیار سخت برخورد می‌شود؛ تروریسم، نژاد پرستی و پورنوگرافی کودکان، اما خارج از این موارد محدودیتی در نظر گرفته نمی‌شود ولی ما در ایران ضابطه خاصی برای این نظارت و کنترل بر فعالیت‌های اینترنتی نداریم و دایره مسدود کردن سایت‌ها به جایی رسیده که برخی سایت‌های علمی و سایت‌های رسمی اشخاص و بسیاری وبلاگ‌ها که محتوای آنها مشکلی ندارد، به راحتی مسدود می‌شود و این ناشی از همان نگاه تهدیدآمیز به اینترنت است که پایانی ندارد و می‌تواند دایره‌‌اش روز به روز گسترده‌تر شود.
