شماره‌ 2085‏‎ ‎‏‏،‏‎5 APR 2000 فروردين‌ 1379 ، ‏‎ چهارشنبه‌ 17‏‎
Front Page
National
International
Across Iran
Metropolitan
Features
Accidents
Life
Free Tribune
Business
Stocks
Sports
World Sports
Religion
Science/Culture
Arts
Articles
Last Page
شناختي‌‏‎ قرآن‌‏‎ مبحث‌‏‎ دو‏‎


علل‌‏‎ و‏‎ مجيد‏‎ كلام‌الله‌‏‎ در‏‎ فارسي‌‏‎ واژگان‌‏‎ درباره‌‏‎ بحثي‌‏‎
اسلام‌‏‎ از‏‎ پيش‌‏‎ خدا‏‎ خانه‌‏‎ شدن‌‏‎ بتخانه‌‏‎
رعايا‏‎ ناظم‌‏‎ جعفر‏‎ :نوشته‌‏‎
.حرف‌‏‎ و‏‎ فعل‌‏‎ و‏‎ اسم‌‏‎:‎است‌‏‎ قسم‌‏‎ سه‌‏‎ بر‏‎ كلام‌‏‎ مي‌گويند‏‎ مدرسان‌‏‎
و‏‎ اسم‌‏‎ بدانيم‌‏‎ قسم‌‏‎ سه‌‏‎ را‏‎ كلام‌‏‎ اگر‏‎:‎مي‌گويد‏‎ نگارنده‌‏‎ ولي‌‏‎
اسم‌‏‎ همديگر‏‎ براي‌‏‎ انسانها‏‎ چون‌‏‎ مي‌باشد ، ‏‎ اسم‌‏‎ و‏‎ اسم‌‏‎
انجام‌‏‎ كه‌‏‎ كارهايي‌‏‎ براي‌‏‎.‎شوند‏‎ شناخته‌‏‎ تا‏‎ مي‌گذارند‏‎
و‏‎ كنند‏‎ تعريف‌‏‎ را‏‎ كارها‏‎ تا‏‎ مي‌كنند‏‎ انتخاب‏‎ كلماتي‌‏‎ مي‌دهند‏‎
برقراري‌‏‎ براي‌‏‎ و‏‎ "اسم‌‏‎" مي‌شوند‏‎ هم‌‏‎ آنها‏‎ كه‌‏‎ بشناسانند‏‎
قرارداد‏‎ را‏‎ حروفي‌‏‎ يا‏‎ اصواتي‌‏‎ افعال‌‏‎ و‏‎ اشخاص‌‏‎ بين‌‏‎ رابطه‌‏‎
"اسم‌‏‎" مي‌شود‏‎ هم‌‏‎ آن‌‏‎ كه‌‏‎ شود‏‎ مشخص‌‏‎ رابطه‌‏‎ نوع‌‏‎ تا‏‎ مي‌كنند‏‎
براي‌‏‎ گوناگون‌‏‎ اشكال‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ كلماتي‌‏‎ تمام‌‏‎ بنابراين‌‏‎ و‏‎ رابطه‌‏‎
انسانها‏‎ روابط‏‎ و‏‎ نيازها‏‎ و‏‎ اعمال‌‏‎ و‏‎ افكار‏‎ تبادل‌‏‎ و‏‎ بيان‌‏‎
يا‏‎ افراد‏‎ توسط‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ "اسم‌‏‎" تعدادي‌‏‎ مي‌شود‏‎ قرارداد‏‎
پيدا‏‎ راه‌‏‎ اجتماعي‌‏‎ تفاهمات‌‏‎ به‌‏‎ و‏‎ مي‌شود‏‎ انتخاب‏‎ سازمانها‏‎
.مي‌كند‏‎
كريم‌‏‎ قرآن‌‏‎ در‏‎ "كاملا‏‎ خداوند‏‎ را‏‎ نامگذاري‌‏‎ موضوع‌‏‎ اهميت‌‏‎
و‏‎ (‎‎‏‏302‏‎) كلها‏‎ الاسماء‏‎ آدم‌‏‎ علم‌‏‎ و‏‎:‎است‌‏‎ فرموده‌‏‎ بيان‌‏‎
.آموخت‌‏‎ آدم‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎ اسماء‏‎ تمام‌‏‎ (خداوند‏‎)
كرده‌اند‏‎ بيان‌‏‎ گوناگوني‌‏‎ نظرات‌‏‎ مذكور‏‎ آيه‌‏‎ تفسير‏‎ در‏‎ مفسران‌‏‎
باعث‌‏‎ كه‌‏‎ را‏‎ موضوع‌‏‎ اصل‌‏‎ اما‏‎.‎نمي‌باشد‏‎ ما‏‎ بحث‌‏‎ مورد‏‎ كه‌‏‎
:داشته‌اند‏‎ دور‏‎ نظر‏‎ از‏‎ است‌‏‎ انسان‌‏‎ شدن‌‏‎ آدم‌‏‎ و‏‎ بشر‏‎ شدن‌‏‎ انسان‌‏‎
خداوند‏‎ اينكه‌‏‎ يعني‌‏‎ آموخت‌ ، ‏‎ آدم‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎ نامها‏‎ تمام‌‏‎ خداوند‏‎
آدم‌‏‎ نوع‌‏‎ بني‌‏‎ فطرت‌‏‎ در‏‎ را‏‎ چيز‏‎ هر‏‎ براي‌‏‎ نامگذاري‌‏‎ استعداد‏‎
.فرمود‏‎ تعبيه‌‏‎
تمام‌‏‎ براي‌‏‎ مي‌تواند‏‎ آدمي‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ استعداد‏‎ اين‌‏‎ بكارگيري‌‏‎ با‏‎
را‏‎ نامها‏‎ آن‌‏‎ و‏‎ كند‏‎ نامگذاري‌‏‎ خود‏‎ پيرامون‌‏‎ حوادث‌‏‎ و‏‎ اشياء‏‎
تفاهمات‌‏‎ و‏‎ نوشتارها‏‎ و‏‎ گفتارها‏‎ و‏‎ ديگران‌‏‎ و‏‎ خود‏‎ خاطره‌‏‎ در‏‎
باعث‌‏‎ و‏‎ نمايد‏‎ جاري‌‏‎ و‏‎ متداول‌‏‎ و‏‎ ثبت‌‏‎ و‏‎ ضبط‏‎ يا‏‎ وارد‏‎ اجتماعي‌‏‎
سير‏‎ و‏‎ مدنيت‌‏‎ و‏‎ اخلاق‌‏‎ و‏‎ معارف‌‏‎ و‏‎ فنون‌‏‎ و‏‎ علوم‌‏‎ آمدن‌‏‎ بوجود‏‎
.گردد‏‎ كمال‌‏‎ بسوي‌‏‎
-اااا‏‎ -‎ااا‏‎ -‎اا‏‎ -ا‏‎:علائم‌‏‎ اين‌‏‎ به‌‏‎ آدمي‌‏‎ اگر‏‎:مثال‌‏‎ براي‌‏‎
و‏‎ نمي‌داد‏‎.‎.‎.‎و‏‎ پنج‌‏‎ چهار ، ‏‎ سه‌ ، ‏‎ دو ، ‏‎ يك‌ ، ‏‎ نامهاي‌‏‎.‎.‎.‎و‏‎ ااااا‏‎
نمي‌كرد‏‎ نامگذاري‌‏‎ نيز‏‎ آنها‏‎ فيمابين‌‏‎ روابط‏‎ براي‌‏‎ دنبال‌‏‎ در‏‎
ساير‏‎ براي‌‏‎ همينگونه‌‏‎ و‏‎ نمي‌يافت‌‏‎ دست‌‏‎ رياضي‌‏‎ دانش‌‏‎ به‌‏‎ هرگز‏‎
نامگذاري‌‏‎ طبيعي‌‏‎ اشياء‏‎ تاثرات‌‏‎ و‏‎ تاثير‏‎ و‏‎ پديده‌ها‏‎ و‏‎ حوادث‌‏‎
و‏‎ تعليم‌‏‎ و‏‎ تدوين‌‏‎ و‏‎ تنظيم‌‏‎ را‏‎ نامگذاريها‏‎ آن‌‏‎ و‏‎ است‌‏‎ كرده‌‏‎
آمده‌‏‎ بوجود‏‎ تمدن‌‏‎ و‏‎ فرهنگ‌‏‎ و‏‎ فنون‌‏‎ و‏‎ علوم‌‏‎ تا‏‎ نموده‌‏‎ تعلم‌‏‎
درجه‌‏‎ در‏‎ مخلوقات‌‏‎ ساير‏‎ و‏‎ فرشتگان‌‏‎ بر‏‎ انسان‌‏‎ امتياز‏‎ و‏‎ است‌‏‎
پس‌‏‎.‎مي‌باشد‏‎ او‏‎ نامگذاري‌‏‎ توانايي‌‏‎ و‏‎ استعداد‏‎ همين‌‏‎ اول‌‏‎
است‌‏‎ بخشيده‌‏‎ بني‌آدم‌‏‎ و‏‎ آدم‌‏‎ به‌‏‎ خداوند‏‎ كه‌‏‎ نعمتي‌‏‎ بزرگترين‌‏‎
..كلها‏‎ الاسماء‏‎ آدم‌‏‎ علم‌‏‎ و‏‎:‎مي‌باشد‏‎ نامگذاري‌‏‎ استعداد‏‎ همين‌‏‎
خود‏‎ زمان‌‏‎ در‏‎ خداوند‏‎ برگزيده‌‏‎ كه‌‏‎ صفي‌الله‌‏‎ آدم‌‏‎ بنابراين‌‏‎.‎
مجسم‌‏‎ تمثيل‌‏‎ يك‌‏‎ عبارتي‌‏‎ به‌‏‎ يا‏‎ الگو‏‎ يك‌‏‎ حال‌‏‎ عين‌‏‎ در‏‎ است‌‏‎ بوده‌‏‎
خليفتاللهي‌‏‎ مقام‌‏‎ مي‌بايد‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ بوده‌‏‎ بني‌آدم‌‏‎ از‏‎ زنده‌‏‎ و‏‎
ميراث‌‏‎ به‌‏‎ او‏‎ ذريه‌‏‎ از‏‎ برجسته‌‏‎ افراد‏‎ ميان‌‏‎ در‏‎ نسل‌‏‎ اندر‏‎ نسل‌‏‎
رهبري‌‏‎ كمال‌‏‎ بسوي‌‏‎ را‏‎ انساني‌‏‎ مجتمعات‌‏‎ و‏‎ يابد‏‎ انتقال‌‏‎ و‏‎ نقل‌‏‎
.نمايند‏‎
عيسي‌‏‎ موسي‌ ، ‏‎ ابراهيم‌ ، ‏‎ نوح‌ ، ‏‎ آدم‌ ، ‏‎ حضرات‌ ، ‏‎ دوران‌‏‎ از‏‎ ما‏‎
زيرا‏‎ -‎نداريم‌‏‎ اختيار‏‎ در‏‎ واژه‌نامه‌هايي‌‏‎ عليهم‌السلام‌‏‎
و‏‎ واژگان‌‏‎ بتوانيم‌‏‎ تا‏‎ -‎است‌‏‎ بوده‌‏‎ نشده‌‏‎ شناخته‌‏‎ كتابت‌‏‎ اهميت‌‏‎
واژگان‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ اين‌‏‎ مسلم‌‏‎ اما‏‎ كنيم‌‏‎ شمارش‌‏‎ را‏‎ رايج‌‏‎ اسماء‏‎ يا‏‎
در‏‎ آنچه‌‏‎ با‏‎ بهيچوجه‌‏‎ كيفيت‌‏‎ و‏‎ كميت‌‏‎ لحاظ‏‎ به‌‏‎ پيشين‌‏‎ دورانهاي‌‏‎
قابل‌‏‎ است‌‏‎ گسترش‌‏‎ جريان‌‏‎ در‏‎ "سريعا‏‎ و‏‎ آمده‌‏‎ پديد‏‎ ما‏‎ زمان‌‏‎
جريان‌‏‎ يك‌‏‎ واژه‌سازي‌‏‎ يا‏‎ نامگذاري‌‏‎ لذا‏‎ و‏‎ مقايسه‌نمي‌باشد‏‎
با‏‎ است‌‏‎ متناسب‏‎ آن‌‏‎ وپويايي‌‏‎ گسترش‌‏‎ سرعت‌‏‎ كه‌‏‎ پوياست‌‏‎ و‏‎ زنده‌‏‎
جهانيان‌ ، ‏‎ هنر‏‎ و‏‎ فرهنگ‌‏‎ و‏‎ فنون‌‏‎ و‏‎ علوم‌‏‎ توسعه‌‏‎ و‏‎ جمعيت‌‏‎ افزايش‌‏‎
و‏‎ نامها‏‎ از‏‎ مجموعه‌هايي‌‏‎ كه‌‏‎ فنون‌‏‎ و‏‎ علوم‌‏‎ بنابراين‌‏‎
پيوسته‌‏‎ طبيعي‌‏‎ شرايط‏‎ در‏‎ مي‌باشند‏‎ نامها‏‎ از‏‎ حاصل‌‏‎ پديده‌هاي‌‏‎
كه‌‏‎ مي‌گردد‏‎ مسلم‌‏‎ لذا‏‎ و‏‎ هستند‏‎ كمال‌‏‎ راه‌‏‎ پوياي‌‏‎ آدميان‌‏‎ توسط‏‎
يعني‌‏‎ موروثي‌‏‎ خدادادي‌‏‎ موهبت‌‏‎ اين‌‏‎ از‏‎ بخوبي‌‏‎ پيوسته‌‏‎ بني‌آدم‌‏‎
.است‌‏‎ بهره‌برداري‌نموده‌‏‎ نامگذاري‌‏‎ استعداد‏‎
و‏‎ قبيله‌اي‌‏‎ و‏‎ عشيره‌اي‌‏‎ شكل‌‏‎ به‌‏‎ كه‌‏‎ اوليه‌‏‎ دوران‌‏‎ در‏‎ بشر‏‎
نامگذاري‌‏‎ به‌‏‎ زيادي‌‏‎ نياز‏‎ است‌‏‎ مي‌كرده‌‏‎ زندگي‌‏‎ چادرنشيني‌‏‎
زندگي‌‏‎ و‏‎ كشاورزي‌‏‎ دوران‌‏‎ به‌‏‎ انتقال‌‏‎ از‏‎ پس‌‏‎ اما‏‎ است‌‏‎ نداشته‌‏‎
مبادله‌‏‎ به‌‏‎ نياز‏‎ و‏‎ همكاري‌‏‎ و‏‎ موءانست‌‏‎ تمايل‌‏‎ تقويت‌‏‎ و‏‎ روستايي‌‏‎
و‏‎ منطقه‌اي‌‏‎ بازارهاي‌‏‎ ايجاد‏‎ آن‌‏‎ لازمه‌‏‎ كه‌‏‎ توليدي‌‏‎ كالاهاي‌‏‎
بيشتري‌‏‎ نياز‏‎ بتدريج‌‏‎ بود‏‎ شهرها‏‎ و‏‎ قصبات‌‏‎ و‏‎ قراء‏‎ آمدن‌‏‎ پديد‏‎
مجبور‏‎ و‏‎ كرد‏‎ پيدا‏‎ آنها‏‎ اشاعه‌‏‎ و‏‎ ضبط‏‎ و‏‎ ثبت‌‏‎ و‏‎ نامگذاري‌‏‎ به‌‏‎
/قراردادي‌‏‎ كلمات‌‏‎ و‏‎ نامها‏‎ ضبط‏‎ و‏‎ ثبت‌‏‎ براي‌‏‎ كه‌‏‎ گرديد‏‎
و‏‎ خط‏‎ لذا‏‎ و‏‎ كند‏‎ اختراع‌‏‎ آنها‏‎ ثبت‌‏‎ براي‌‏‎ را‏‎ علائمي‌‏‎ اجتماعي‌‏‎
زندگي‌‏‎ شيوه‌‏‎ در‏‎ عظيم‌‏‎ تحول‌‏‎ يك‌‏‎ موجب‏‎ كه‌‏‎ آورد‏‎ بوجود‏‎ را‏‎ كتابت‌‏‎
.گرديد‏‎ او‏‎
برقرار‏‎ براي‌‏‎ آنها‏‎ نياز‏‎ يافت‌‏‎ توسعه‌‏‎ انسانها‏‎ زندگي‌‏‎ چه‌‏‎ هر‏‎
و‏‎ گرديد‏‎ بيشتر‏‎ جهان‌‏‎ سراسر‏‎ ديگر‏‎ مجتمعات‌‏‎ با‏‎ رابطه‌‏‎ كردن‌‏‎
فرامرزي‌‏‎ و‏‎ منطقه‌اي‌‏‎ بين‌‏‎ بازرگاني‌‏‎ مشاغل‌‏‎ سلسله‌‏‎ يك‌‏‎ لذا‏‎
الطوايفي‌‏‎ ملوك‌‏‎ حكومتهاي‌‏‎ نيز‏‎ سياسي‌‏‎ لحاظ‏‎ به‌‏‎ و‏‎ آمد‏‎ بوجود‏‎
اقليمي‌‏‎ امپراتوريهاي‌‏‎ و‏‎ منطقه‌اي‌‏‎ سلطنتهاي‌‏‎ به‌‏‎ بتدريج‌‏‎
.گرديد‏‎ تبديل‌‏‎
امپراتوران‌‏‎ و‏‎ سلاطين‌‏‎ لشكركشيهاي‌‏‎ و‏‎ طلبيها‏‎ توسعه‌‏‎ نتيجه‌‏‎ در‏‎
ديگر‏‎ سرزمينهاي‌‏‎ به‌‏‎ بازرگانان‌‏‎ و‏‎ كاروانيان‌‏‎ آمد‏‎ و‏‎ رفت‌‏‎ و‏‎
و‏‎ اقوام‌‏‎ بين‌‏‎ نيز‏‎ فرهنگ‌‏‎ و‏‎ زبان‌‏‎ مبادله‌‏‎ كالا ، ‏‎ مبادله‌‏‎ براي‌‏‎
كه‌‏‎ نقاطي‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ بديهي‌‏‎ و‏‎ يافت‌‏‎ گسترش‌‏‎ و‏‎ گرديد‏‎ آغاز‏‎ ملل‌‏‎
و‏‎ آمد‏‎ و‏‎ رفت‌‏‎ مسير‏‎ در‏‎ يا‏‎ بودند‏‎ كالا‏‎ مبادله‌‏‎ نيازمند‏‎ بيشتر‏‎
يا‏‎ و‏‎ داشتند‏‎ قرار‏‎ كاروانيان‌‏‎ استراحتگاه‌‏‎ و‏‎ بارانداز‏‎ يا‏‎
و‏‎ زبان‌‏‎ تاثير‏‎ تحت‌‏‎ بيشتر‏‎ بودند‏‎ الجيشي‌‏‎ سوق‌‏‎ مزاياي‌‏‎ داراي‌‏‎
.مي‌گرفتند‏‎ قرار‏‎ لشكريان‌‏‎ و‏‎ بازرگانان‌‏‎ و‏‎ كاروانيان‌‏‎ فرهنگ‌‏‎
بين‌‏‎ بازرگانان‌‏‎ و‏‎ كاروانيان‌‏‎ مسير‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ قصباتي‌‏‎ جمله‌‏‎ از‏‎
آمد‏‎ و‏‎ رفت‌‏‎ مسير‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ بود‏‎ مكه‌‏‎ قصبه‌‏‎ داشتند‏‎ قرار‏‎ قاره‌اي‌‏‎
قرار‏‎ شرقي‌‏‎ روم‌‏‎ و‏‎ آفريقا‏‎ و‏‎ آسيا‏‎ قاره‌اي‌‏‎ بين‌‏‎ بازرگانان‌‏‎
محل‌‏‎ به‌‏‎ كعبه‌‏‎ خانه‌‏‎ و‏‎ زمزم‌‏‎ چشمه‌‏‎ وجود‏‎ علت‌‏‎ به‌‏‎ و‏‎ بود‏‎ گرفته‌‏‎
بازار‏‎ و‏‎ بازرگانان‌‏‎ و‏‎ كاروانيان‌‏‎ استراحتگاه‌‏‎ و‏‎ بارانداز‏‎
مردم‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ طبيعي‌‏‎ و‏‎ بود‏‎ درآمده‌‏‎ عربستان‌‏‎ جزيره‌‏‎ شبه‌‏‎ مكاره‌‏‎
"نسبتا‏‎ زندگي‌‏‎ كاروانيان‌‏‎ به‌‏‎ خدمات‌‏‎ عرضه‌‏‎ محل‌‏‎ از‏‎ كه‌‏‎ مكه‌‏‎
رسوم‌‏‎ و‏‎ آداب‏‎ و‏‎ زبان‌‏‎ با‏‎ بتدريج‌‏‎ مي‌گذرانيدند‏‎ را‏‎ مرفهي‌‏‎
و‏‎ كنند‏‎ تكلم‌‏‎ آنها‏‎ زبان‌‏‎ به‌‏‎ و‏‎ شوند‏‎ آشنا‏‎ ديگر‏‎ كشورهاي‌‏‎ مردم‌‏‎
را‏‎ خود‏‎ مخدومان‌‏‎ رسوم‌‏‎ و‏‎ آداب‏‎ باشد‏‎ كه‌‏‎ هم‌‏‎ ظاهر‏‎ صورت‌‏‎ به‌‏‎
خاطر‏‎ آرامش‌‏‎ و‏‎ خشنودي‌‏‎ موجب‏‎ بيشتر‏‎ چه‌‏‎ هر‏‎ تا‏‎ بدارند‏‎ محترم‌‏‎
شوند ، ‏‎ بهره‌مند‏‎ بيشتر‏‎ آنان‌‏‎ وجود‏‎ از‏‎ نتيجه‌‏‎ در‏‎ و‏‎ بشوند‏‎ آنان‌‏‎
ديگر‏‎ اسلامي‌‏‎ كشورهاي‌‏‎ مسلمانان‌‏‎ زبان‌‏‎ به‌‏‎ مكه‌‏‎ مردم‌‏‎ آشنايي‌‏‎
.مي‌باشد‏‎ مشهود‏‎ خوبي‌‏‎ به‌‏‎ نيز‏‎ هم‌اكنون‌‏‎
بعضي‌ها‏‎ كه‌‏‎ رسانيد‏‎ جايي‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎ كار‏‎ خدمتيها‏‎ خوش‌‏‎ اين‌‏‎ عرضه‌‏‎
در‏‎ و‏‎ بياورند‏‎ چين‌‏‎ و‏‎ هند‏‎ و‏‎ يمن‌‏‎ مردم‌‏‎ بتهاي‌‏‎ نوع‌‏‎ از‏‎ بتهايي‌‏‎
راه‌‏‎ مسير‏‎ در‏‎ حتي‌‏‎ و‏‎ مني‌‏‎ و‏‎ مشعر‏‎ مروه‌ ، ‏‎ و‏‎ صفا‏‎ كعبه‌ ، ‏‎ خانه‌‏‎
حين‌‏‎ در‏‎ ديگر‏‎ سرزمينهاي‌‏‎ مسافران‌‏‎ تا‏‎ كنند‏‎ نصب‏‎ كاروانها‏‎
ديار‏‎ و‏‎ شهر‏‎ همانند‏‎ بتوانند‏‎ مكه‌‏‎ سرزمين‌‏‎ از‏‎ عبور‏‎ يا‏‎ اقامت‌‏‎
باشند‏‎ برخوردار‏‎ خود‏‎ بت‌پرستي‌‏‎ آئين‌هاي‌‏‎ و‏‎ مراسم‌‏‎ انجام‌‏‎ از‏‎
ابراهيمي‌‏‎ /توحيدي‌‏‎ دين‌‏‎ مركز‏‎ كه‌‏‎ را‏‎ خدا‏‎ خانه‌‏‎ بدين‌ترتيب‏‎ و‏‎
هر‏‎ نمودند‏‎ تبديل‌‏‎ بت‌پرستي‌‏‎ و‏‎ شرك‌‏‎ مركز‏‎ و‏‎ بتخانه‌‏‎ به‌‏‎ بود‏‎
و‏‎ آلودگيها‏‎ با‏‎ همراه‌‏‎ نيز‏‎ را‏‎ حنيف‌‏‎ دين‌‏‎ مراسم‌‏‎ و‏‎ آئين‌‏‎ چند‏‎
.مي‌نمودند‏‎ برگزار‏‎ سخيف‌‏‎ انحرافات‌‏‎
در‏‎ شد‏‎ آورده‌‏‎ ديگر‏‎ سرزمينهاي‌‏‎ از‏‎ تدريج‌‏‎ به‌‏‎ كه‌‏‎ بتهايي‌‏‎ نصب‏‎
:آورد‏‎ بوجود‏‎ زير‏‎ بشرح‌‏‎ مهمي‌‏‎ آثار‏‎ ديگر‏‎ اماكن‌‏‎ و‏‎ كعبه‌‏‎ خانه‌‏‎
آئينهاي‌‏‎ بود‏‎ مكه‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ مادامي‌‏‎ مي‌توانست‌‏‎ مسافري‌‏‎ هر‏‎ -‎‎‏‏1‏‎
اين‌‏‎ از‏‎ و‏‎ دهد‏‎ انجام‌‏‎ خود‏‎ موطن‌‏‎ همانند‏‎ را‏‎ خود‏‎ بت‌پرستي‌‏‎
.كند‏‎ خاطر‏‎ آرامش‌‏‎ و‏‎ خشنودي‌‏‎ احساس‌‏‎ بابت‌‏‎
"نتيجتا‏‎ و‏‎ كنند‏‎ پيدا‏‎ وابستگي‌‏‎ مكه‌‏‎ به‌‏‎ بيشتري‌‏‎ مسافران‌‏‎ -‎‏‏2‏‎
بيشتري‌‏‎ منافع‌‏‎ از‏‎ طولاني‌تر‏‎ خدمات‌‏‎ عرضه‌‏‎ برابر‏‎ در‏‎ مكيان‌‏‎
.شوند‏‎ برخوردار‏‎
خاطر‏‎ رضايت‌‏‎ كسب‏‎ براي‌‏‎ ابتدا‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ مكه‌‏‎ اعراب‏‎ خود‏‎ -‎‎‏‏3‏‎
كرده‌‏‎ بتها‏‎ آوردن‌‏‎ به‌‏‎ اقدام‌‏‎ مادي‌‏‎ منافع‌‏‎ جلب‏‎ و‏‎ كاروانيان‌‏‎
مراسم‌‏‎ در‏‎ كاروانيان‌‏‎ خوشامد‏‎ و‏‎ تظاهر‏‎ براي‌‏‎ و‏‎ بودند‏‎
كنند‏‎ پشت‌‏‎ توحيدي‌‏‎ دين‌‏‎ به‌‏‎ تدريج‌‏‎ به‌‏‎ مي‌كردند‏‎ شركت‌‏‎ بت‌پرستي‌‏‎
.كنند‏‎ عادت‌‏‎ و‏‎ آورند‏‎ روي‌‏‎ بت‌پرستي‌‏‎ و‏‎ شرك‌‏‎ به‌‏‎ و‏‎
مسيري‌‏‎ كاروانيان‌‏‎ و‏‎ بپيچد‏‎ ديگر‏‎ سرزمينهاي‌‏‎ در‏‎ مكه‌‏‎ شهرت‌‏‎ -‎‎‏‏4‏‎
و‏‎ دهند‏‎ ترجيح‌‏‎ ديگر‏‎ مسيرهاي‌‏‎ بر‏‎ مي‌گذرد‏‎ مكه‌‏‎ از‏‎ كه‌‏‎ را‏‎
.گردند‏‎ منتفع‌‏‎ بيشتر‏‎ مكيها‏‎
يمن‌‏‎ حبشه‌اي‌‏‎ بخش‌‏‎ پادشاه‌‏‎ ابرهه‌‏‎ حسادت‌‏‎ حس‌‏‎ "نهايتا‏‎ -‎‏‏5‏‎
از‏‎ را‏‎ مكه‌‏‎ تا‏‎ كند‏‎ كعبه‌‏‎ خانه‌‏‎ تخريب‏‎ قصد‏‎ تا‏‎ شود‏‎ برانگيخته‌‏‎
در‏‎ خصوصيات‌‏‎ تمام‌‏‎ با‏‎ را‏‎ كعبه‌‏‎ خانه‌‏‎ مشابه‌‏‎ و‏‎ بيندازد‏‎ رونق‌‏‎
جلب‏‎ يمن‌‏‎ سوي‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎ بازرگانان‌‏‎ و‏‎ كاروانيان‌‏‎ و‏‎ كند‏‎ بنا‏‎ يمن‌‏‎
!بيفزايد‏‎ يمن‌‏‎ اقتصادي‌‏‎ رونق‌‏‎ به‌‏‎ و‏‎ نمايد‏‎ پاي‌بند‏‎ و‏‎
آغاز ، ‏‎ در‏‎ بت‌پرستي‌‏‎ و‏‎ شرك‌‏‎ به‌‏‎ مكه‌‏‎ مردم‌‏‎ آوردن‌‏‎ روي‌‏‎ بنابراين‌‏‎
روزافزون‌‏‎ تمايلات‌‏‎ بلكه‌‏‎ است‌‏‎ نبوده‌‏‎ قلبي‌‏‎ تمايلات‌‏‎ روي‌‏‎ از‏‎
و‏‎ كاروانيان‌‏‎ جانب‏‎ از‏‎ منافع‌‏‎ بيشتر‏‎ چه‌‏‎ هر‏‎ جلب‏‎ به‌‏‎ آنها‏‎
به‌‏‎ آنها‏‎ آوردن‌‏‎ روي‌‏‎ و‏‎ مكه‌‏‎ به‌‏‎ بتها‏‎ آوردن‌‏‎ سبب‏‎ بازرگانان‌‏‎
خانه‌‏‎ تخريب‏‎ براي‌‏‎ ابرهه‌‏‎ لشكركشي‌‏‎ نيز‏‎است‌‏‎ شده‌‏‎ بت‌پرستي‌‏‎
است‌‏‎ نبوده‌‏‎ حنيف‌‏‎ دين‌‏‎ و‏‎ خداوند‏‎ با‏‎ مخالفت‌‏‎ از‏‎ ناشي‌‏‎ كعبه‌‏‎
كاروانيان‌‏‎ پاي‌بندي‌‏‎ و‏‎ جلب‏‎ مركز‏‎ يك‌‏‎ است‌‏‎ مي‌خواسته‌‏‎ او‏‎ بلكه‌‏‎
جريانات‌‏‎ و‏‎ بردارد‏‎ ميان‌‏‎ از‏‎ را‏‎ منطقه‌اي‌‏‎ مكاره‌‏‎ بازار‏‎ و‏‎
مانع‌‏‎ خداوند‏‎ كه‌‏‎ دهد ، ‏‎ سوق‌‏‎ يمن‌‏‎ سوي‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎ مربوطه‌‏‎ اقتصادي‌‏‎
و‏‎ نمايند‏‎ منهدم‌‏‎ را‏‎ او‏‎ سپاهيان‌‏‎ تا‏‎ فرستاد‏‎ را‏‎ ابابيل‌‏‎ و‏‎ شد‏‎
استوار‏‎(‎ص‌‏‎) رسول‌الله‌‏‎ حضرت‌‏‎ تولد‏‎ سال‌‏‎ در‏‎ كعبه‌‏‎ خانه‌‏‎ همچنان‌‏‎
از‏‎ مكه‌‏‎ فتح‌‏‎ و‏‎ رسالت‌‏‎ به‌‏‎ حضرت‌‏‎ آن‌‏‎ شدن‌‏‎ مبعوث‌‏‎ از‏‎ پس‌‏‎ تا‏‎ بماند‏‎
و‏‎ توحيد‏‎ مركز‏‎ به‌‏‎ "مجددا‏‎ و‏‎ شود‏‎ پاكسازي‌‏‎ بتها‏‎ وجود‏‎
.شود‏‎ برگردانيده‌‏‎ جهانيان‌‏‎ قبله‌گاه‌‏‎
بر‏‎ مكه‌‏‎ مسير‏‎ از‏‎ كاروانيان‌‏‎ عبور‏‎ كه‌‏‎ ديگري‌‏‎ مهم‌‏‎ آثار‏‎ از‏‎
در‏‎ ديگر‏‎ كشورهاي‌‏‎ واژه‌هاي‌‏‎ شيوع‌‏‎ گذاشت‌‏‎ باقي‌‏‎ مكيان‌‏‎ فرهنگ‌‏‎
فارسي‌‏‎ زبان‌‏‎ كشورها ، ‏‎ تمام‌‏‎ ميان‌‏‎ از‏‎ و‏‎ مي‌باشد‏‎ عربي‌‏‎ زبان‌‏‎
كه‌‏‎ بنحوي‌‏‎ است‌‏‎ تاثيرگذاشته‌‏‎ عربي‌‏‎ زبان‌‏‎ بر‏‎ بيشتر‏‎ بخصوص‌‏‎
كه‌‏‎ است‌‏‎ متداول‌‏‎ عربي‌‏‎ زبان‌‏‎ در‏‎ بسياري‌‏‎ فارسي‌‏‎ كلمات‌‏‎ هم‌اكنون‌‏‎
كرده‌اند‏‎ پيدا‏‎ تاريخي‌‏‎ قدمت‌‏‎ و‏‎ گرديده‌‏‎ معرب‏‎ اينكه‌‏‎ علت‌‏‎ به‌‏‎
فارسي‌‏‎ را‏‎ آنها‏‎ كسي‌‏‎ كمتر‏‎ و‏‎ گرفته‌‏‎ خود‏‎ به‌‏‎ عربي‌‏‎ اصالت‌‏‎
دليل‌‏‎ عربي‌‏‎ زبان‌‏‎ در‏‎ فارسي‌‏‎ بسيار‏‎ كلمات‌‏‎ وجود‏‎.‎مي‌شناسد‏‎
در‏‎ ايراني‌‏‎ بازرگانان‌‏‎ خصوص‌‏‎ به‌‏‎ ايران‌‏‎ توجه‌‏‎ قابل‌‏‎ نفوذ‏‎
رسول‌‏‎ حضرت‌‏‎ بعثت‌‏‎ زمان‌‏‎ در‏‎.مي‌باشد‏‎ مكه‌‏‎ خصوص‌‏‎ به‌‏‎ عربستان‌‏‎
نحوي‌‏‎ به‌‏‎ بوده‌‏‎ رايج‌‏‎ عرب‏‎ زبان‌‏‎ در‏‎ فارسي‌‏‎ كلمات‌‏‎ نيز‏‎ (‎ص‌‏‎)الله‌‏‎
آنچنانكه‌‏‎ مي‌شده‌اند‏‎ شناخته‌‏‎ عربي‌‏‎ فرهنگ‌‏‎ و‏‎ زبان‌‏‎ جزو‏‎ كه‌‏‎
فارسي‌‏‎ كلمات‌‏‎ مي‌شود‏‎ آغاز‏‎ آنحضرت‌‏‎ بر‏‎ آيات‌‏‎ نزول‌‏‎ وقتي‌‏‎
.مي‌گردند‏‎ نازل‌‏‎ آيات‌‏‎ جزو‏‎ عربي‌‏‎ واژگان‌‏‎ همانند‏‎ نيز‏‎ بسياري‌‏‎
من‌‏‎ ارسلنا‏‎ ما‏‎ و‏‎":است‌‏‎ فرموده‌‏‎ آيه‌ 4/14‏‎ در‏‎ خداوند‏‎ اينكه‌‏‎
خداوند ، ‏‎ آيات‌ ، ‏‎ ضمن‌‏‎ و‏‎ "..لهم‌‏‎ ليبين‌‏‎ قومه‌‏‎ الابلسان‌‏‎ رسول‌‏‎
اين‌‏‎ دليل‌‏‎ بهترين‌‏‎ است‌‏‎ گرفته‌‏‎ كار‏‎ به‌‏‎ را‏‎ فارسي‌‏‎ واژگان‌‏‎ خود ، ‏‎
و‏‎ واژه‌ها‏‎ جزو‏‎ فارسي‌‏‎ كلمات‌‏‎ آيات‌‏‎ نزول‌‏‎ زمان‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎
.بوده‌اند‏‎ شده‌‏‎ شناخته‌‏‎ عرب‏‎ فرهنگ‌‏‎
از‏‎.‎مي‌گذرد‏‎ قرن‌‏‎ چهارده‌‏‎ از‏‎ بيش‌‏‎ كريم‌‏‎ قرآن‌‏‎ نزول‌‏‎ زمان‌‏‎ از‏‎
يافته‌‏‎ بسياري‌‏‎ تغييرات‌‏‎ فارسي‌‏‎ زبان‌‏‎ خود‏‎ تاكنون‌‏‎ تاريخ‌‏‎ آن‌‏‎
فارسي‌‏‎ واژگان‌‏‎ و‏‎ نوشتارها‏‎ فهم‌‏‎ و‏‎ خواندن‌‏‎ كه‌‏‎ نحوي‌‏‎ به‌‏‎ است‌‏‎
كساني‌‏‎ اينكه‌‏‎ مگر‏‎ نيست‌‏‎ ممكن‌‏‎ امروز‏‎ ايرانيان‌‏‎ براي‌‏‎ قديم‌‏‎
.باشند‏‎ گرفته‌‏‎ فرا‏‎ دانشگاهها‏‎ در‏‎ را‏‎ كهن‌‏‎ فارسي‌‏‎ زبان‌‏‎ رشته‌‏‎
از‏‎ تعداد‏‎ چه‌‏‎ كه‌‏‎ كنيم‌‏‎ معين‌‏‎ "دقيقا‏‎ نمي‌توانيم‌‏‎ ما‏‎ علت‌‏‎ بدين‌‏‎
آيات‌‏‎ در‏‎ آنها‏‎ از‏‎ تعداد‏‎ چه‌‏‎ و‏‎ عرب‏‎ زبان‌‏‎ در‏‎ فارسي‌‏‎ واژگان‌‏‎
درخور‏‎ دقتي‌‏‎ از‏‎ پس‌‏‎ نگارنده‌‏‎ آنچه‌‏‎.‎است‌‏‎ شده‌‏‎ وارد‏‎ كريم‌‏‎ قرآن‌‏‎
تعدادي‌‏‎ آن‌‏‎ مي‌نمايد‏‎ ارائه‌‏‎ "ذيلا‏‎ و‏‎ نموده‌‏‎ استخراج‌‏‎ توان‌ ، ‏‎
عمده‌اي‌‏‎ بخش‌‏‎ مع‌الوصف‌‏‎ است‌ ، ‏‎ قطعي‌‏‎ آنها‏‎ بودن‌‏‎ فارسي‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎
.است‌‏‎ شده‌‏‎ داده‌‏‎ اختصاص‌‏‎ آنها‏‎ به‌‏‎ قرآن‌‏‎ واژگان‌‏‎ از‏‎
و‏‎ رفته‌‏‎ كار‏‎ به‌‏‎ مجيد‏‎ الله‌‏‎ كلام‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ معرب‏‎ فارسي‌‏‎ واژگان‌‏‎
(‎‏‏1‏‎)مربوطه‌‏‎ آيات‌‏‎ نشاني‌‏‎

خود‏‎ اندك‌‏‎ بضاعت‌‏‎ با‏‎ نگارنده‌‏‎ كه‌‏‎ هستند‏‎ واژگاني‌‏‎ مذكور‏‎ لغات‌‏‎
از‏‎ بيشتري‌‏‎ تعداد‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ اين‌‏‎ مسلم‌‏‎ و‏‎ است‌‏‎ نموده‌‏‎ استخراج‌‏‎
تمام‌‏‎ استخراج‌‏‎ اما‏‎ دارند‏‎ فارسي‌‏‎ ريشه‌‏‎ مجيد‏‎ كلام‌الله‌‏‎ كلمات‌‏‎
.دارد‏‎ باستان‌‏‎ ايران‌‏‎ زبان‌‏‎ از‏‎ بيشتر‏‎ آگاهي‌‏‎ به‌‏‎ نياز‏‎ آنها‏‎
عربي‌‏‎ زبان‌‏‎ وارد‏‎ فارسي‌‏‎ واژگان‌‏‎ از‏‎ زيادتري‌‏‎ بسيار‏‎ تعداد‏‎ نيز‏‎
بحث‌‏‎ اين‌‏‎ به‌‏‎ چون‌‏‎ نمي‌شويم‌ ، ‏‎ آنها‏‎ بحث‌‏‎ وارد‏‎ ما‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ شده‌‏‎
.ندارد‏‎ چنداني‌‏‎ ربط‏‎ است‌‏‎ كريم‌‏‎ قرآن‌‏‎ درمعارف‌‏‎ كه‌‏‎
از‏‎ گرفته‌‏‎ بر‏‎ را‏‎ "صراط‏‎" كلمه‌‏‎ ديگر‏‎ نوشتارهاي‌‏‎ در‏‎ ما‏‎ -‎‏‏2‏‎
استريت‌‏‎ كلمه‌‏‎ كه‌‏‎ شمرده‌ايم‌‏‎ بر‏‎ يوناني‌‏‎ "استراتا‏‎" كلمه‌‏‎
يوناني‌‏‎ ريشه‌‏‎ همان‌‏‎ از‏‎ نيز‏‎ اروپايي‌‏‎ زمان‌‏‎ در‏‎ معروف‌‏‎ (Street)‎
كه‌‏‎ است‌‏‎ اين‌‏‎ يقين‌‏‎ به‌‏‎ قريب‏‎ ظن‌‏‎ اما‏‎ است‌ ، ‏‎ شده‌‏‎ گرفته‌‏‎ استراتا‏‎
‎‏‏،‏‎"راستاراتا‏‎" از‏‎ را‏‎ استراتا‏‎ كلمه‌‏‎ يونانيان‌‏‎ خود‏‎
مشابه‌ ، ‏‎ تركيب‏‎ لحاظ‏‎ به‌‏‎ كه‌‏‎ گرفته‌اند‏‎ فارسي‌‏‎ راسته‌راته‌‏‎
.مي‌باشد‏‎ بازار‏‎ راسته‌‏‎
رفته‌‏‎ كار‏‎ به‌‏‎ كريم‌‏‎ قرآن‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ كلمه‌اي‌‏‎ ‎‏‏77400‏‎"تقريبا‏‎ از‏‎
يعني‌‏‎ آنها‏‎ باقي‌‏‎ و‏‎ كلام‌‏‎ اصل‌‏‎ و‏‎ ريشه‌‏‎ كلمه‌‏‎ حدود 1720‏‎ در‏‎ است‌‏‎
گرفته‌‏‎ مذكور‏‎ كلمه‌‏‎ از 1720‏‎ كه‌‏‎ هستند‏‎ مشتقاتي‌‏‎ كلمه‌‏‎ ‎‏‏75680‏‎
.شده‌اند‏‎
استخراج‌‏‎ كريم‌‏‎ قرآن‌‏‎ از‏‎ فوق‌ ، ‏‎ شرح‌‏‎ به‌‏‎ كه‌‏‎ واژگاني‌‏‎ تعداد‏‎ چون‌‏‎
از‏‎ %حداقل‌ 5‏‎ كه‌‏‎ مي‌شود‏‎ معلوم‌‏‎ مي‌باشد‏‎ كلمه‌‏‎ نموده‌ايم‌ 85‏‎
تعداد‏‎ اين‌‏‎ و‏‎ هستند‏‎ فارسي‌‏‎ واژگان‌‏‎ كريم‌‏‎ قرآن‌‏‎ كلمات‌‏‎ اصل‌‏‎
.مي‌باشد‏‎ تدبر‏‎ و‏‎ توجه‌‏‎ قابل‌‏‎ بسيار‏‎ كميت‌‏‎ لحاظ‏‎ به‌‏‎ فارسي‌‏‎ واژه‌‏‎
برده‌‏‎ كار‏‎ به‌‏‎ فارسي‌‏‎ واژه‌هاي‌‏‎ خود‏‎ كلام‌‏‎ در‏‎ خداوند‏‎ چرا‏‎ اما‏‎
است‌؟‏‎
آن‌‏‎ اساسنامه‌‏‎ كه‌‏‎ را‏‎ اسلام‌‏‎ دين‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ فرموده‌‏‎ تصريح‌‏‎ خداوند‏‎
با‏‎ متناسب‏‎ آسماني‌‏‎ نظام‌‏‎ يك‌‏‎ برقراري‌‏‎ براي‌‏‎ است‌‏‎ كريم‌‏‎ قرآن‌‏‎
"الاسلام‌‏‎ عندالله‌‏‎ الدين‌‏‎ ان‌‏‎":است‌‏‎ فرموده‌‏‎ وضع‌‏‎ آدميان‌‏‎ فطرت‌‏‎
مطابق‌‏‎ "كاملا‏‎ كه‌‏‎ بدارند‏‎ برپاي‌‏‎ را‏‎ ديني‌‏‎ بايد‏‎ مسلمانان‌‏‎ و‏‎
"حنيفا‏‎ للدين‌‏‎ وجهك‌‏‎ فاقم‌‏‎":‎باشد‏‎ آفرينش‌‏‎ نظام‌‏‎ و‏‎ فطرت‌‏‎
ذالك‌‏‎ الله‌‏‎ لخلق‌‏‎ تبديل‌‏‎ لا‏‎ عليها‏‎ الناس‌‏‎ فطر‏‎ التي‌‏‎ فطرت‌الله‌‏‎
پاي‌دار‏‎ بر‏‎ همت‌‏‎:‎"لايعلمون‌‏‎ اكثرالناس‌‏‎ لكن‌‏‎ و‏‎ القيم‌‏‎ الدين‌‏‎
عامه‌‏‎ كه‌‏‎ باشد‏‎ خلقت‌‏‎ ناموس‌‏‎ مطابق‌‏‎ كه‌‏‎ راستگرايي‌‏‎ دين‌‏‎ براي‌‏‎
آفرينش‌‏‎ در‏‎ تغييري‌‏‎ است‌ ، ‏‎ آفريده‌‏‎ نظام‌‏‎ همان‌‏‎ بر‏‎ هم‌‏‎ را‏‎ مردم‌‏‎
بيشتر‏‎ وليكن‌‏‎ است‌‏‎ گونه‌‏‎ اين‌‏‎ پايدار‏‎ دين‌‏‎ نيست‌ ، ‏‎ مجاز‏‎ خداوند‏‎
نمي‌دانند290/30‏‎ مردم‌‏‎
را‏‎ فطرت‌‏‎ نظام‌‏‎ كه‌‏‎ مي‌دهد‏‎ فرمان‌‏‎ را‏‎ مردم‌‏‎ خداوند‏‎ كه‌‏‎ جايي‌‏‎ در‏‎
هستند‏‎ مردم‌‏‎ خود‏‎ آن‌‏‎ زنده‌‏‎ مشخصه‌‏‎ كه‌‏‎ را‏‎ نظامي‌‏‎ خصوص‌‏‎ به‌‏‎
مسلم‌‏‎ بماند ، ‏‎ پايدار‏‎ اسلام‌‏‎ دين‌‏‎ تا‏‎ نمايند‏‎ رعايت‌‏‎ "دقيقا‏‎
رعايت‌‏‎ را‏‎ موضوع‌‏‎ مردم‌‏‎ از‏‎ پيشتر‏‎ خداوند‏‎ خود‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎
:مي‌فرمايد‏‎
به‌‏‎ است‌ ، ‏‎ فرموده‌‏‎ آغاز‏‎ را‏‎ آيات‌‏‎ نزول‌‏‎ خداوند‏‎ كه‌‏‎ زماني‌‏‎ در‏‎
و‏‎ كاروانيان‌‏‎ با‏‎ مكه‌‏‎ اعراب‏‎ شد ، ‏‎ اشاره‌‏‎ نيز‏‎"فوقا‏‎ كه‌‏‎ طوري‌‏‎
بسيار‏‎ تماس‌‏‎ ايران‌ ، ‏‎ جمله‌‏‎ آن‌‏‎ از‏‎ مختلف‌ ، ‏‎ كشورهاي‌‏‎ بازرگانان‌‏‎
شده‌‏‎ عربي‌‏‎ زبان‌‏‎ وارد‏‎ فارسي‌‏‎ كلمات‌‏‎ زيادي‌‏‎ تعداد‏‎ و‏‎ داشته‌اند‏‎
.است‌‏‎ بوده‌‏‎ گرديده‌‏‎ رايج‌‏‎ و‏‎
وضع‌‏‎ با‏‎ آنان‌‏‎ زبان‌‏‎ طبيعي‌‏‎ گسترش‌‏‎ مردم‌ ، ‏‎ فطري‌‏‎ خصوصيات‌‏‎ از‏‎ يكي‌‏‎
جايي‌‏‎ در‏‎ و‏‎ است‌‏‎ ديگران‌‏‎ از‏‎ لازم‌‏‎ لغات‌‏‎ پذيرش‌‏‎ يا‏‎ و‏‎ جديد‏‎ لغات‌‏‎
بوده‌اند ، ‏‎ پذيرفته‌‏‎ را‏‎ فارسي‌‏‎ واژه‌‏‎ تعدادي‌‏‎ مكه‌‏‎ مردم‌‏‎ كه‌‏‎
گزيدن‌‏‎ با‏‎ بخواهد‏‎ خداوند‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ بوده‌‏‎ آنان‌‏‎ فطرت‌‏‎ خلاف‌‏‎
در‏‎ جاري‌‏‎ واژه‌هاي‌‏‎ پاكسازي‌‏‎ به‌‏‎ شده‌‏‎ فراموش‌‏‎ يا‏‎ مهجور‏‎ كلمات‌‏‎
ما‏‎ و‏‎":است‌‏‎ فرموده‌‏‎ كه‌‏‎ اين‌‏‎ خاصه‌‏‎ بپردازد ، ‏‎ مردم‌‏‎ زبان‌‏‎
هيچ‌‏‎ ما‏‎ ".‎.‎.‎لهم‌‏‎ ليبين‌‏‎ قومه‌‏‎ الابلسان‌‏‎ رسول‌‏‎ من‌‏‎ ارسلنا‏‎
اينكه‌‏‎ براي‌‏‎ خودش‌‏‎ مردم‌‏‎ زبان‌‏‎ به‌‏‎ مگر‏‎ نفرستاديم‌‏‎ را‏‎ پيامبري‌‏‎
-نمايد4000/14‏‎ بيان‌‏‎ روشني‌‏‎ به‌‏‎ آنان‌‏‎ براي‌‏‎ (را‏‎ رسالت‌‏‎ امر‏‎)‎
مي‌دانسته‌اند‏‎ خوبي‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎ فارسي‌‏‎ واژه‌هاي‌‏‎ مكه‌‏‎ مردم‌‏‎ چون‌‏‎ و‏‎
كلمات‌‏‎ و‏‎ كند‏‎ رها‏‎ را‏‎ آنها‏‎ خداوند‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ نداشته‌‏‎ ضرورتي‌‏‎
.بنشاند‏‎ آنها‏‎ جاي‌‏‎ به‌‏‎ عربي‌‏‎
كه‌‏‎ است‌‏‎ كريم‌‏‎ قرآن‌‏‎ عام‌‏‎ و‏‎ كلي‌‏‎ تعاليم‌‏‎ از‏‎ يكي‌‏‎ موضوع‌‏‎ اين‌‏‎
مردم‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ حالي‌‏‎ در‏‎ اين‌‏‎ و‏‎ نمايند‏‎ تبعيت‌‏‎ بايد‏‎ مسلمانان‌‏‎
.مي‌باشند‏‎ گروه‌‏‎ آموختگان‌ 3‏‎ دانش‌‏‎ خصوص‌‏‎ به‌‏‎
شده‌اند‏‎ تعصب‏‎ گرفتار‏‎ مليت‌‏‎ عرق‌‏‎ تاثير‏‎ تحت‌‏‎ كه‌‏‎ گروهي‌‏‎ -‎‎‏‏1‏‎
كنند‏‎ زنده‌‏‎ "مجددا‏‎ را‏‎ زبان‌‏‎ مهجور‏‎ واژه‌هاي‌‏‎ كه‌‏‎ دارند‏‎ اصرار‏‎
و‏‎ پاكسازي‌‏‎ را‏‎ زبان‌‏‎ تا‏‎ نمايند‏‎ بيگانه‌‏‎ لغات‌‏‎ جايگزين‌‏‎ و‏‎
هم‌‏‎ تركي‌‏‎ خداوند‏‎:گفته‌اند‏‎ بعضيها‏‎ چنانچه‌‏‎.‎نمايند‏‎ تقويت‌‏‎
!باشد‏‎ عربي‌‏‎ زبان‌‏‎ به‌‏‎ نماز‏‎ بايد‏‎ چرا‏‎ پس‌‏‎ مي‌داند‏‎
عربي‌‏‎ كلمات‌‏‎ از‏‎ بيشتر‏‎ چه‌‏‎ هر‏‎ تا‏‎ مي‌كنند‏‎ تلاش‌‏‎ گروهي‌‏‎ -‎‏‏2‏‎
را‏‎ دين‌‏‎ كه‌‏‎ اميد‏‎ اين‌‏‎ به‌‏‎ بگيرند‏‎ بهره‌‏‎ خود‏‎ نوشتار‏‎ و‏‎ درگفتار‏‎
.مي‌كند‏‎ تقويت‌‏‎ بيشتر‏‎
و‏‎ واژه‌ها‏‎ بردن‌‏‎ كار‏‎ به‌‏‎ علاقه‌مند‏‎ "شديدا‏‎ گروهي‌‏‎ -‎‎‏‏3‏‎
فرهنگ‌‏‎ و‏‎ دانش‌‏‎ بدين‌طريق‌‏‎ مي‌خواهند‏‎ و‏‎ هستند‏‎ غربي‌‏‎ اصطلاحات‌‏‎
و‏‎ كارساز‏‎ را‏‎ خود‏‎ فرهنگ‌‏‎ و‏‎ زبان‌‏‎ و‏‎ دهند‏‎ توسعه‌‏‎ را‏‎ تمدن‌‏‎ و‏‎
!نمي‌دانند‏‎ كافي‌‏‎
كلام‌‏‎ شيوه‌‏‎ از‏‎ تبعيت‌‏‎ است‌‏‎ شده‌‏‎ فراموش‌‏‎ ميان‌‏‎ اين‌‏‎ در‏‎ آنچه‌‏‎
و‏‎ خلقت‌‏‎ ناموس‌‏‎ رعايت‌‏‎ بر‏‎ جلاله‌‏‎ جل‌‏‎ او‏‎ تاكيد‏‎ و‏‎ خداوند‏‎
و‏‎ است‌‏‎ مطلق‌‏‎ خالق‌‏‎ كه‌‏‎ وجودي‌‏‎ با‏‎ او ، ‏‎.مي‌باشد‏‎ فطرت‌‏‎ مقتضيات‌‏‎
به‌‏‎ خودرا‏‎ كلام‌‏‎ شرافت‌‏‎ ندارد ، ‏‎ مشكلي‌‏‎ كلام‌‏‎ آفرينش‌‏‎ براي‌‏‎
زبان‌‏‎ يك‌‏‎ جهان‌‏‎ تمام‌‏‎ در‏‎ !است‌‏‎ فرموده‌‏‎ افاضه‌‏‎ هم‌‏‎ فارسي‌‏‎ واژگان‌‏‎
وارداتي‌‏‎ واژه‌هاي‌‏‎ از‏‎ و‏‎ اصيل‌‏‎ و‏‎ خالص‌‏‎ كه‌‏‎ نمي‌شود‏‎ يافت‌‏‎
.باشد‏‎ بي‌نياز‏‎ بيگانه‌‏‎
يافته‌هاي‌‏‎ صدور‏‎ و‏‎ وصول‌‏‎ در‏‎ وفرهنگ‌‏‎ زبان‌‏‎ پايائي‌‏‎ و‏‎ پويائي‌‏‎
و‏‎ افراد‏‎ فعاليت‌‏‎ به‌‏‎ وابسته‌‏‎ هم‌‏‎ آن‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ فرهنگي‌‏‎ و‏‎ لغوي‌‏‎
و‏‎ هنر‏‎ و‏‎ دانش‌‏‎ و‏‎ دين‌‏‎ توسعه‌‏‎ و‏‎ بسط‏‎ در‏‎ و‏‎ اجتماعات‌‏‎ نهادهاي‌‏‎
اكثر‏‎ لكن‌‏‎ و‏‎ القيم‌‏‎ الدين‌‏‎ ذالك‌‏‎":مي‌باشد‏‎ دسترسي‌‏‎ قابل‌‏‎ صنعت‌‏‎
".لايعلمون‌‏‎ الناس‌‏‎


Copyright 1996-1999 HAMSHAHRI, All rights reserved.
HTML Production by Hamshahri Computer Center.