آشنایی با پدر رستوران‌های گردان - ایتالیا

جایی که «قصر طلایی» نرون، آخرین امپراتور روم باستان هم در آن قرار دارد، به چیزی برخوردند که پیش از آن از وجودش خبر نداشتند:

یک تالار پذیرایی بزرگ و مجلل که فضایی دایره‌ای شکل دارد و در زمان باستان به‌طور شبانه‌روز می‌چرخیده است! دانشمندان حدس می‌زنند این تالار به دستور نرون ساخته شده باشد و به نظر می‌رسد قرار بوده در آن از اعضای رسمی دولت و افراد بلندمرتبه شهر پذیرایی شود.

بعضی از پژوهشگران به این نتیجه رسیده‌اند که حرکت چرخشی این تالار به‌نوعی بازسازی حرکت زمین بوده است که در عین حال مهمانان را هم سرگرم می‌کرده.

شاید منظور این پژوهشگران بازسازی گردش آسمان به دور زمین است، چون به هر حال بعید به نظر می‌رسد که نرون یا هنرمندان معماری که طرح این تالار گردان را داده بودند در آن زمان می‌دانسته‌اند که زمین به دور خودش یا به دور خورشید می‌گردد!

این که به چه دلیلی این تالار را با قابلیت چرخیدن ساخته‌اند، دقیقاً معلوم نیست اما چیزی که مسلم است این است که نرون، که به خاطر ولخرجی‌ها و خوش‌گذرانی‌هایش مشهور بوده، با تصمیمی که برای ساخت این تالار پذیرایی  گرفته، نامش را به‌عنوان «پدر رستوران‌های گردان» در تاریخ ثبت کرده است!

قسمت اصلی این تالار، که بخش پذیرایی آن را تشکیل می‌دهد، حدود 16 متر قطر دارد و بر سکویی به پهنای هار متر قرار گرفته. چرخش این ساختمان به کمک چهار گوی انجام می‌گرفته که به احتمال زیاد به کمک نیروی آب جاری می‌چرخیده و ساختمان تالار را هم می‌چرخانده‌اند.

فضای این تالار با هیچ‌کدام از آثار معماری زمان نرون که تا پیش از این پیدا شده، قابل مقایسه نیست. جایی که این ساختمان قرار گرفته و گردان بودنش، آن را از بقیه ساختمان‌های این دوره متمایز می‌کند.

شاید به همین دلیل هم هست که در بسیاری از شرح‌حال‌هایی   که در زمان باستان از نرون نوشته شده و تا به حال باقی‌مانده‌‌اند، به این ساختمان هم اشاره شده است.

«آنجلو بوتینی»، مسئول ارشد اداره  باستان‌شناسی رم می‌گوید که این تالار همان تالار گردانی است که «سوتُنیوس»، زندگینامه‌نویس و تاریخ‌نگار مشهور دوران باستان در نوشته‌هایش به آن اشاره کرده است:

تالاری بزرگ با سقفی که از صفحه‌هایی از عاج درست شده و این صفحه‌ها به‌صورت کشویی جلو و عقب می‌رفته‌اند و از لابه‌لای آنها گل و عطر برای مهمانانی که در تالار حضور داشته‌اند می‌ریخته است.

این تالار جاذبه و زیبایی‌های زیاد دیگری هم داشته، از جمله نقاشی‌های دیواری و نقش‌برجسته‌های طلایی که روی سقف تالار کار شده بوده‌اند.

اما به نظر می‌رسد نرون، امپراتور ظالمی که به خودش اجازه می‌داده هر رفتار خشونت‌آمیزی را با دیگران انجام دهد،  نتوانسته زمان درازی از زیبایی‌های این قصر لذت ببرد. او در سال 68 میلادی، همان سالی که ساختمان قصر طلایی تمام شده، زمانی که مردم  علیه او شورش کردند، خودش را کشت.