به گزارش ايسنا، محمد درویش با بیان این که جامعه ما همیشه به دانشجویان خود توجه کرده چرا که آن‌ها جزو طبقه موثر کشور هستند، اظهار کرد: دانشجویان ثابت کردند که می‌توانند جنبش‌های خوبی را راه‌اندازی و هدایت کنند، یکی از راهکارهایی که بتوانیم محیط زیستی بهتر یا حرکت‌های اجتماعی خوب محیط زیستی را در بین مسئولین و مردم شاهد باشیم، استفاده از جامعه دانشجویی است.
وی تصریح کرد: اگر مردم بدانند که طبقه فرهیخته و دانشجویانشان فخر نفروخته و با دوچرخه تردد و از وسایل حمل و نقل عمومی استفاده می‌کنند، تاسیس باشگاه دانشجویی حامیان محیط زیست می‌تواند موثر باشد.
این فعال زیست محیطی خاطرنشان کرد: دانشجویان می‌توانند با فرهنگسازی مناسب محیط زیستی رقابت عجیبی که در خرید خودروها و تاخت و تازهای خیابانی وجود داشته را کاهش دهند؛ به علاوه مشکلات آلودگی هوا، ترافیک، آلودگی صوتی، کم تحرکی و هزینه‌های مرتبط با آن با کمک همین قشر به راحتی قابل حل می‌شود.
درویش با بیان این که مردم وقتی بدانند دانشجویان برای مشکل آب بسیار حساس هستند، آن‌ها هم تلاش کرده تا به سهم خود وظایف شهروندی را در حفظ آب به درستی انجام دهند، تصریح کرد: اغلب دانشجویان مدیران آینده کشور خواهند شد بنابر این اگر در دوران دانشجویی یا قبل از آن درگیر مسائل محیط زیستی باشند می‌توان امیدوار بود که قوانین، مصوبه‌ها، آیین‌نامه‌ها و بخشنامه‌ها با سلیقه‌های مدیریتی که منجر به تخریب زمین شود، کمتر اتفاق بیفتد.
عضو هیئت علمی موسسه تحقیقات جنگل و مراتع کشور افزود: فرآیند تغییر سبک زندگی و رفتار مردم بسیار پیچیده، وقت‌گیر و طولانی است و نباید انتظار داشت که با یک دوره ۴ ساله که دانشجو در دانشگاه است، تغییرات و تحولات چشم‌گیری رخ دهد.
این فعال زیست محیطی با بیان این که سال گذشته تعداد دوچرخه‌سوارها از تعداد خودروسوارها در پایتخت دانمارک بیشتر شد، شهردار آنجا طی سخنرانی اعلام کرد اگر ما به این نقطه رسیدیم حاصل یک برنامه ۴۷ ساله بوده است، خاطرنشان کرد: ۴۷ سال یک کشور توسعه‌یافته جهان از مهدکودک‌ها تا هنرمندان و دانشجویان و اقشار مختلف جامعه فرهنگسازی کرده تا استفاده از خودرو کاهش یابد.
درویش با اشاره به این که وقتی در کشور توسعه‌یافته جهان این مدت زمان برده تا این فرهیختگی و وارستگی اتفاق بیافتد پس ما نباید انتظار معجزه داشته باشیم، افزود: وضعیت محیط زیستی ما بسیار اسفناک بوده و در برخی از زمینه‌ها مانند فرونشست زمین، انتشار گازهای گلخانه‌ای، فرسایش خاک، نرخ بیابان‌زایی، کاهش آب‌های زیرزمینی، کاهش وضعیت زیستی به مرز خطر رسیده‌ایم.
عضو هیئت علمی موسسه تحقیقات جنگل و مراتع کشور خاطرنشان کرد: به دست آوردن اقتصاد پایدار نیازمند داشتن سواد اکولوژیکی است؛ در صورتی که ما در کشور شاهد قطع حمایت دولت از مدارس طبیعت هستیم به علاوه آموزش و پرورش هیچ فعالیتی در افزایش زمینه سواد محیط زیستی به دانش‌آموزان نداشته و عملا چشم‌انداز امیدوارکننده‌ای برای آینده با این رفتارها مشاهده نمی‌شود.
نظر شما