به گزارش همشهري، برادران لومير كه سينما را براي كشاندن مردم به سالن‌هاي تاريك پديد آورده بودند، در نخستين تجربه نمايش فيلم 50ثانيه‌اي «ورود لوكوموتيو بخار به ايستگاه لسيوته» تماشاگران وحشت‌زده از ورود قطار را از سينما فراري دادند. حالا نوبت به «كارگر ساده نيازمنديم» منوچهر هادي رسيده كه آن تجربه شگفت را به نوعي ديگر تكرار كند تا در كمال شگفتي كارگران ساده نيازمندِ كار مقابل سينماي نمايش‌دهنده اين فيلم صف بايستند.
هر چند هنوز تصويري از كارگران جوياي كار آن شهر مقابل سينماي اكران‌كننده كارگر ساده نيازمنديم منتشر نشده و شايد هرگز منتشر نشود اما همين كه نام يك فيلم مي‌تواند اينقدر تأثيرگذار باشد، نشان‌دهنده قدرت سينما و تأثير آن بر ذهن مردم است. تماس با شماره مستقيم سينما «ب» در شهر «ز» براي كسب اطلاعات بيشتر چاره كار نيست و آنچه پشت خط به گوش مي‌رسد، صدايي ضبط شده براي ارائه اطلاعات ساعت نمايش فيلم‌هاي روي پرده است.
فارغ از مورد كارگر ساده نيازمنديم كه نيازمند مطالعه بيشتر جامعه‌شناسانه است، «پا تو كفش من نكن» هم در شرايطي روي پرده سينماها رفت كه سازمان سينمايي وزارت ارشاد براي آن رده‌بندي سني درنظر گرفته است. اكران فيلم تازه محمدحسين فرحبخش در حالي با برچسب «12+» آغاز شده كه تلويزيون هنگام پخش پربيننده‌ترين برنامه خود در بهترين ساعت آن را «فيلمي شاد و خانوادگي» معرفي مي‌كند. ضمن اينكه براي خريدن اينترنتي بليت از سايت‌هاي معتبر هم خبري از توصيه به خانواده‌ها نيست و حتي يك كودك زير 10سال مي‌تواند بليت‌هاي پا تو كفش من نكن را براي تمام اعضاي خانواده بخرد!
نظر شما