این اصطلاح برای توصیف حالات «باز» یا «چند معنایی»، در زمان ایجاد لنگر به وسیلة متن به کار می‌رود.
این اصطلاح که از سوی رولان بارت (۱۹۷۷) مطرح شد، برای توصیف حالت تثبیت‌شده یا محدود ساختن مجموعه خاصی از معانی به وسیلة متون به کار می‌رود.
اصطلاح لنگر عمدتاً در ارتباط با تصاویر چاپی، عکس‌های یک روزنامه یا تبلیغات به کار می‌رود. ایجاد لنگر غالباً به وسیله نوشتن شرح عکس یا استفاده از هر متن دیگری در ارتباط با تصاویر صورت می‌گیرد. البته صداگذاری یا خواندن تفسیر بر روی تصاویر نیز می‌تواند نوعی لنگرسازی تلقی شود.
کارکرد لنگر در واقع این است که خواننده یا بیننده را با کاربرد متن در تصاویر، به سوی قرائت مورد نظر به پیش ببرد.
* PHILIP RAYNER
Barthes, R. (۱۹۷۷) Elements of Semiology (۲nd edn; first published ۱۹۶۴) , trans. Annette Lavers and Colin Smith, New York: Hill and Wang
نظر شما