وقتی نسیم باد نوروزی وزیدن گرفت...

بوي عطر نرگس و بنفشه و پامچال مي‌داد. آرام‌آرام راه مي‌رفت... اسمش «نسيم نوروزي» بود.

خيلي از نقاشان و هنرمندان در اين فصل با ديدن او حال‌شان بهتر مي‌شود؛ و حافظ چه زيبا مي‌گويد: «ز كوي يار مي‌آيد نسيم باد نوروزي/ از این باد ار مدد خواهی چراغ دل برافروزی»

^{رقص چوب قوچان، اثر عادل يونسي}

از 15 اسفند سال 94، نمایشگاه نقاشی آثار برگزیده‌ي گنجینه‌ي موزه هنرهای دینی امام علی (ع) با عنوان «نسیم باد نوروزي» برگزار شد كه قرار بود 15فروردين‌95 به كار خود پايان بدهد. اما اين اتفاق نيفتاد و اين نمايشگاه تا آخر فروردين‌95 ادامه داشت.

داستان اين نمايشگاه اين بود كه موزه‌ي امام علی (ع)،۱۰ سال قبل كارگاهي را با نام «آیین‌های سرور و شادمانی ملی و مذهبی» برگزار كرده بود،كه نتيجه‌ي آن، آثار زيبايي با حال و هواي بهاري شد و حالا ۱۶ اثر از آن كارگاه در اندازه‌های متفاوت از هنرمنداني مثل ناصر آراسته، خسرو خسروی، آنه‌ محمد تاتاری، رضا هدایت و... به نمايش درآمد كه هركدام از اين آثار هم گوشه‌اي از بهار و نوروز را نشان مي‌داد.

يكي از كارهاي خوب اين نمايشگاه كاري از آنه محمد تاتاري بود. در كارهاي اين هنرمند سنت‌ها را مي‌ديدي كه با نگاه مدرن ارائه مي‌شد. حضور پارچه و رنگ‌ها وآيين‌ها كنار هم... يا در تابلويي از عادل يونسي، رقص چوب قوچان را مي‌ديديم.

در اين اثر صداي موسيقي و چوب به گوش مي‌رسيد و مردان سفيد‌پوش ديده مي‌شدند كه به استقبال نوروز مي‌رفتند. يا كار زيبايي از رضا هدايت؛ در كارهاي او، طبيعت مهم بود و آدم‌ها در اين طبيعت زيبا به نوعي به آرامش رسيده‌بودند.

او ابتدا زمينه‌اي زيبا مي‌كشد و روي اين زمينه‌ي زيبا آدم‌ها و حيوانات را خلق مي‌كند. آدم‌هايي كه درونشان پيداست...

غير از اين‌ها كارهايي از جواد نوبهار، ‌مهرداد محب‌علي، احمد خليلي‌فرد، حبيب توحيدي و... بود با حال و هواي بهار...

^{بدون عنوان، اثر رضا هدايت}

اما اگر به موزه مي‌رفتيدد، بايد از آثار با ارزشي مثل آثاري پرويز تناولي هم ديدن مي‌كرديد. كارهاي حجمي برنزي زيبا كه در طبقات مختلف نمايشگاه بود. يا اثر زيباي «بلند آسمان» پلكان سفيدي كه شما را به آسمان آبي مي‌برد؛ كاري از امير احمد معبد.

 آثار خوش‌نويسي‌اي كه  در نمايشگاه دفتر عشق برپا بود، در طبقه‌ي دوم قرار داشت كه اين نمايشگاه هم تا آخر فروردين‌95 ادامه داشت. آثار زيبايي از حميد عجمي، سيد‌حسن ميرخاني،  نصرالله افجه‌اي و... هم‌چنين آثار نگارگري و حجم‌هايي از گنجينه‌ي موزه.

^{بخشي از «يادبودي براي كوهكن عزيزم»، اثر  پرويز تناولي}

در طبقه‌ي دوم مي‌توانيد اثر دستان برخي هنرمندان و پيشكسوتان ايراني را ببينيد. ضمن اين‌كه مجسمه‌ي دست بعضي از آن‌ها هم به چشم مي‌آمد؛ هنرمنداني كه در قيد حيات‌اند و بعضي كه چشم از اين جهان فرو بسته‌اند.

مثلاً مجسمه‌ي دست‌هاي منصوره‌ حسيني (نقاش)، اصغر بيچاره (عكاس و بازيگر و كارگردان)، فرشيد مثقالي (نقاش و تصويرگر)، ايران درودي (نقاش و نويسنده) و...

به هر حال هر موقع سال كه به نمايشگاه برويد، گويي با نسيم باد نوروزي ديدن مي‌كنيد و حالتان خوب مي‌شود.

موزه هنرهای دینی امام علی (ع) در خیابان ولی‌عصر (عج)، بالا‌تر از میرداماد، روبه‌روی بزرگراه نیایش، بلوار اسفندیار، شماره‌ي ۳۵ قرار دارد.

^{عكاسي از نمايشگاه: محمود اعتمادي}