بحث و گفت و گو درباره این کتاب به ویژه پس از آن به اوج رسید که مازیار میری، براساس مهمترین داستان کتاب، فیلم سینمایی «پاداش سکوت» را کارگردانی کرد. این فیلم اکنون بر پرده سینماهاست و اگر چه به اعتقاد بسیاری، همه جذابیت‌های داستان را ندارد، اما اقتباس موفقی محسوب می‌شود که با اقبال هم مواجه شده است.
اما احمد دهقان، پیش از این هم، «سفر به گرای 270درجه» را در ادبیات دفاع مقدس تجربه کرده بود که یکی از آثار قابل توجه این عرصه محسوب می‌شود. رمانی که انگار در زمانه مناسبی منتشر نشد و نتوانست موفقیت «من قاتل پسرتان هستم» را به دست آورد، در حالی که به هیچ روی، چیزی کم از آن ندارد. گرای 270 درجه به زبان انگلیسی ترجمه شده و هالیوود می‌خواهد فیلمی از آن بسازد.
1. مجید قیصری(***)
مجید قیصری با توجه به کار قبلی احمد دهقان و با نظر به این که این نویسنده، بیشتر کار خاطره داشته است نظر خود را درباره «من قاتل پسرتان هستم» این‌گونه بیان می‌کند: «این کتاب زمانی که به بازار آمد سر و صدای زیادی کرد و عده‌ای با این کتاب مخالفت کردند.»
قیصری، کلیت داستان و سوژه‌های آن را، سوژه‌های بکری می‌داند و نگاه نویسنده را نگاهی انسانی قلمداد می‌کند. اما به اعتقاد او، نثر کار و زبان آن جای ویراستاری دارد: «به نظر من زبان این کار جای کار و تحول دارد. اما در همین حد کار قابل قبول و خوبی است.»
2. علی‌الله سلیمی(****)
«در حوزه ادبیات دفاع مقدس، کار متفاوتی بود و عادت‌های پیشین را برهم می‌زد. چون بعضی از نگاه‌ها به مسئله دفاع مقدس، یک عادت شده بود، اما این کتاب نگاه متفاوتی را ارائه داد.»
علی‌الله سلیمی ضمن قابل قبول دانستن تکنیک داستان‌نویسی کتاب و نثر آن، درباره نقد این کتاب گفت: «اگر بخواهیم این کتاب را بدون در نظر گرفتن مضمون و فقط از نظر فنی بررسی کنیم، به نظر من کتاب جالب و قابل قبولی بود.»
3. محسن مؤمنی(***)
محسن مؤمنی مجموعه داستان‌های این کتاب را این‌گونه ارزیابی می‌کند: «من قاتل پسرتان هستم، هم داستان خوب دارد، هم داستان متوسط و هم داستان ضعیف.»
مؤمنی، داستان بازگشت را از بهترین داستان‌های این کتاب می‌خواند و اعتقاد دارد برای نقد کامل این کتاب، باید تک‌تک داستان‌ها را مورد بررسی قرار داد: «از آنجایی که نوشتن کتاب مربوط به سال‌ها پیش است، شامل داستان‌هایی است که به نوعی نگرش احمد دهقان را در سال‌های خاص نشان می‌دهد و این نگرش اکنون عوض شده است. به عبارت دیگر، داستان به دوران جوانی دهقان برمی‌گردد.»
4. فتح‌الله بی‌نیاز(****)
فتح‌الله بی‌نیاز، نقد کتاب را به صورت کلی نمی‌پسندد و نظر خود را به صورت یک خواننده جدی بیان می‌کند: «داستان‌های این کتاب از نظر معنایی رویکرد جدیدی به جنگ داشت و روی آسیب‌های روانشناختی جنگ تکیه می‌کرد و تأثیر منفی این آسیب‌ها را بازنمایی می‌کرد.»
بی‌نیاز، این کتاب را ادامه کتاب‌های جنگ و دفاع مقدس نمی‌داند و مشابه نبودن شخصیت‌های داستان را بسیار خوب می‌شمارد و همچنین روی وحدت موضوعی تمام داستان‌ها به صورت ضمنی و القایی که جنگ پدیده مثبتی نیست، نظر بسیار مثبتی دارد.
