به گزارش ایرنا، چگالی آب و فعالیت‌هایی که منجر به بروز رعد و برق در ابر می‌شود، ارتباط مستقیمی با ذرات باردار ساکن دارد. تحریک این ذرات باردار با استفاده از اشعه لیزر باعث بروز رعد و برق و تولید باران می‌شود.
لیزر قابلیت پیمایش مسافت‌های طولانی را دارد ولی زمانی که شدت آن زیاد باشد، رفتار متفاوتی از خود نشان می‌دهد و به اصطلاح فرو می‌ریزد. فرو ریختن لیزر باعث می‌شود که الکترون‌های موجود در نیتروژن و اکسیژن هوا تشکیل پلاسما دهند. پلاسما به گاز یونیزه گفته می‌شود که متشکل از یون‌های مثبت و الکترون‌های آزاد است.
برای حل این مشکل از یک باریکه لیزر پرانرژی استفاده می‌شود. دورتا دور باریکه اول توسط باریکه دوم احاطه می‌شود. باریکه دوم باعث می‌شود که باریکه اول محافظت شود و مسافت بیشتری را طی کند، به علاوه از اتلاف شدت آن جلوگیری می‌شود.
با استفاده از این روش می‌توان سیگنال‌های مایکروویو و لیزر را تا صدها متر هدایت کرد.
مهم‌ترین کابرد این روش علاوه بر بارور کردن ابر و تولید باران، ساخت حسگر راه دور و طیف‌سنج مورد استفاده برای شناسایی ساختارهای شیمیایی است.
نتایج این تحقیقات در شماره اخیر نشریه Nature Photonics منتشر شده است.
