به گزارش همشهری آنلاین، در این نمایشگاه 41 نقاشی آبرنگ از مرجان مدرسی همراه با هنرجویانش بر روی دیوار رفته است که در این آثار حس نوستالژیک به طبیعت و معماری سنتی ایران موج می‌زند.
آزالیا آذری، نگین جزایری، زهره دواچی، غزال شاهرودی، مرضیه شجاعی، لیلی صائب، مینا عرب نجفی و نسرین مختاری هشت هنرجوی هستند که در این نمایشگاه آثارشان را با تکنیک آبرنگ در فضاهای رئالیستی و انتزاعی در معرض دید علاقمندان قرار داده‌اند.
نگاه به معماری سنتی ایران، طبیعت و طبیعت بیجان موضوعاتی است که این هنرمندان جوان با انتخاب آن، در ابعاد مختلف به ارائه آثارشان پرداختند و نوعی روایت بصری از احساس زیباشناسانه و نوستالژیک را در برابر مخاطبان قرار داده اند.
نگاه دقیق به نور، طراحی و رنگ‌گذاری از ویژگی این آثار است که مخاطب را به زوایه دید هنرمند به طبیعت و معماری سنتی سوق می‌دهد.
از آنجا که نقاشی آبرنگ را می‌توان هنری حسی دانست که شیوه کار هنرمند به احساس او از جهان پیرامون مرتبط است، در این آثار حس شاعرانگی در فضاهای سوژه نمایان است.
از سوی دیگر زنانگی نگاه با انتخاب فضاها، یکی دیگر از ویژگی آثار این نمایشگاه است که می‌توان با در کنار هم قرار دادن آنها به تحلیل روحیه زنانه و درک جهان پیرامون از زاویه دید آثار این نمایشگاه پرداخت.
آثار ارائه شده این نمایشگاه که در کتاب آبرنگ سال با عنوان «شهر هشتم» چاپ شده است ابعاد زیباشناسی کلاسیک را از دریچه نگاه این هنرجویان تحت آموزش مرجان مدرسی ارائه می‌دهد.
مرجان مدرسی در مورد انتخاب افراد گروه برای برگزاری این نمایشگاه می‌گوید: هدفم از انتخاب این هشت بانو برای برگزاری نمایشگاه در واقع انجام دادن یک کار جمعی بوده است.
افراد در این گروه با هر توانایی و در هر شرایطی که هستند خود را در مجموعه ای می‌بینند که بطور نا خودآگاه در مقام مقایسه قرار می‌گیرند و این مقایسه قبل از همه از طرف خود شرکت کنندگان انجام می‌شود.
او در ادامه می‌گوید: در بین افراد گروه هنرجویانی هستند که حدود دو سال است کار هنری انجام می‌دهند و همین طور هنرجویانی هم داریم که 10 سال است کار می‌کنند و از لحاظ سنی بین 14 تا 60 سال سن دارند.
در این گروه سن اهمیتی ندارد بلکه تفکر هنرجویان قابل ارزش است.
او نقاش شدن را از هنرمند بودن جدا می‌کند و می‌گوید: با آنکه نقاش شدن کار سختی است و لازم است تکنیک های آن و اصول اولیه را یاد گرفت که در مرحله اول کار قرار دارد اما خلاقیت، حس زیباشناسی و اراده در مرحله دوم است که یک نقاش را به یک هنرمند تبدیل می‌کند.
برای انتخاب این هشت هنرجو ملاک من سن و سال نبوده است زیرا ممکن است افرادی با هر سن و سابقه ای تا به حال نمایشگاه موفقی برگزار نکرده باشند و همین طور برعکس آن هم هست یعنی هنرجویانی با سابقه کم موفق به برگزاری نمایشگاه هایی مهم شده باشند، پس نقاش بودن و هنرمند بودن را باید از هم تفکیک کرد.
مدرسی معتقد است محدودیت های فرهنگی اجتماعی وجود دارد که باعث می‌شود اکثر آثار نقاشی، مجسمه و ... در قالبی تعریف شده هماهنگ با عرف جامعه محدود شوند و این مسئله نیز بر روی آموزش اثر می‌گذارد اما در این بین هنرجویانی باهوش هستند که مستقل به دنبال خواسته هایشان می‌روند تا از این قالب ها رهایی یابند و پیشرفت کنند.
او موقعیت نقاشی آبرنگ در ایران را مهجور می‌داند و با اشاره به اینکه این مشکل از سالها قبل گریبانگیر نقاشی آبرنگ است می‌گوید: کمتر دیده شدن نقاشی آبرنگ و مهجور ماندن آن مسئله امروز نیست بلکه این موضوع در دهه های 50 و 60 و حتی در زمان استاد خرمی نژاد هم بوده است.
من احساس می‌کنم تفکر جامعه ما نسبت به آبرنگ اشتباه است. ما در بینال ها بدون هیچ دلیلی آثار آبرنگ نمی‌بینیم، این محدودیت هایی است که خودمان بوجود آورده ایم.
کسانی که این مسئله برایشان اهمیت دارد باید جمع شوند و یک انجمن مستقل را تشکیل دهند تا بتوانیم نقاشی آبرنگ را زنده نگه داریم.
آبرنگ در تاریخ ما جایگاه بالایی دارد در مینیاتورها و نگارگری ها از آن بسیار استفاده شده است.
علاوه بر تشکیل انجمن باید نمایشگاه های متعدد و کلاسهای آموزشی در این زمینه برگزار کرد تا بتوان آن را زنده نگاه داشت.
مرجان مدرسی کارشناسی معماری از دانشگاه گیلان دارد.
همچنین رشته گرافیک را در دانشگاه آزاد تهران دنبال کرده است و کارشناسی ارشد نقاشی از دانشگاه الزهرا است.
او در تمام طول تحصیلات دانشگاهی اش نقاشی را به شکل حرفه ای دنبال کرده است و از سال 78 تاکنون نقاشی آبرنگ را تدریس می‌کند.
این نمایشگاه تا 11 تیرماه در گالری شکوه واقع در بلوار اندرزگو، خیابان شهید سلیمی، کوچه امیر نوری، پلاک 19 دایر است و علاقمندان می‌توانند همه روزه از ساعت 17 تا 21 از این آثار دیدن کنند.
