آمارها حکایت از استقبال بینندگان از اینگونه سریال‌ها دارد و این بیانگر جای خالی تکرار برنامه‌ها و سریال‌های محبوب مخاطبان در تلویزیون است. تکرار برنامه‌های تلویزیونی همواره بخش مهمی از سیاستگذاری تلویزیون بوده اما در چند سال اخیر در این‌باره کم کاری شده و این کم‌کاری ادامه هم دارد.
نگاهی به سریال‌های تکراری که این روزها از شبکه‌های نمایش و آی‌فیلم پخش می‌شود، گواهی است بر این موضوع که سیاست‌های درستی برای پخش سریال‌های تکراری وجود ندارد، خصوصاً که در تلویزیون سراسری جای پخش سریال‌های به‌یادماندنی و تکراری خالی است و زمانی که این سریال‌ها از شبکه‌های مختلف پخش می‌شود، مخاطب، دیدن این سریال‌های قدیمی و البته خوش ساخت را به سریال‌های تازه و بی‌کیفیت ترجیح می‌دهد.
هر زمان که شبکه‌های دیجیتال سریال‌هایی همچون «گل پامچال»، «آیینه»، «خط قرمز» و «سایه آفتاب» را پخش می‌کنند، با استقبال مخاطب مواجه می‌شود، چرا که این سریال‌ها هم در زمان خودشان جزو کارهای پرمخاطب محسوب می‌شده و از سوی دیگر این کارها پس از گذشت سال‌ها حالت نوستالژی برای مخاطب پیدا کرده‌اند، اما با توجه به اینکه این شبکه‌ها خصوصاً شبکه آی‌فیلم تأسیس شده است تا برای ایرانیان آن سوی آب‌ها خوراک تأمین کند، به‌نظر می‌رسد که این شبکه‌ها بیشتر مورد توجه بینندگان داخلی قرار گرفته‌اند و این استقبال گواه این ادعاست که جای خالی برنامه‌های محبوب و پرمخاطب گذشته در شبکه‌های سراسری خالی است که مخاطبان ترجیح می‌دهند کانال تلویزیون خود را روی شبکه‌های دیجیتال تنظیم کنند.
تکرار سریال‌ها و کارهای پرارزش در تلویزیون دنیا امری عادی است؛ امری که باعث شده بخشی از آنتن تلویزیون پر شود و از سوی دیگر مخاطبان هم سرگرم شوند. این امری است که در تلویزیون سراسری ما به آن کمتر بها داده شده است و اگر سریال تکراری پخش می‌شود، بیشتر برای پرکردن زمان‌های مرده تلویزیون بوده و کمتر سیاست جذب مخاطب پشت آن بوده است.
گفته می‌شود که کارتون جذاب «پروفسور بالتازار» در کشور سازنده هر هفت سال یک‌بار از ابتدا پخش می‌شود. آنها معتقدند که همه کودکان نیاز دارند این کارتون را ببینند و این کار هم برای کودکان جدید دوست داشتنی و آموزنده است و هم برای نوجوانان و بزرگسالان که البته برای مخاطب دومی نوستالژی خاص خودش را هم به‌دنبال دارد.
در این مدت سریال‌های خوبی ساخته شده که در زمان پخش خود با اقبال مخاطب هم مواجه شده است، اما متأسفانه این سریال‌ها در بازپخش خود هرگز در زمان خوبی پخش نشده و به همین دلیل این سریال‌ها در پخش مجدد دیده نشده‌اند. به‌نظر می‌رسد که یک سریال خوش ساخت و البته پرمخاطب تنها به‌دلیل تکراری‌بودن نباید فرصت پخش در زمان مناسب را از دست بدهد و در مقابل سریالی ضعیف به‌دلیل اینکه برای نخستین بار روی آنتن می‌رود در بهترین زمان پخش قرار بگیرد. می‌توان گفت که تأسیس شبکه آی‌فیلم و شبکه نمایش از این منظر اتفاق خوشایندی است، حداقل باعث می‌شود که سریال‌های خوش‌ساخت و پرمخاطب مجدداً روانه آنتن شوند. هرچند که بهتر بود برای این دو شبکه تازه تأسیس با توجه به هدف ساختشان بودجه‌ای مستقل درنظر گرفته می‌شد تا این شبکه‌ها بتوانند براساس مخاطب و نیاز سریال‌های حرفه‌ای بسازند، اما حالا که قرار است این شبکه‌ها سریال‌های تکراری را پخش کنند، چه خوب است که مسئولان تلویزیون با برنامه‌ریزی و براساس شناخت و نیاز مخاطب به پخش اثرهایی روی بیاورند که در زمان پخش خود اثری قابل اعتنا بوده‌اند.
