به گزارش ایسنا، نتیجه این پژوهش که که توسط محققان دانشگاه نیویورک، پرینستون، موسسه مکس‌پلانک و ناسا انجام شده، درک ما را کاملا در مورد چگونگی انتقال گرما از درون خورشید تغییر داده و توضیحات موجود در مورد شکل‌گیری لکه‌های خورشیدی و ایجاد میدان مغناطیسی را به چالش خواهد کشید.
حرارت خورشید که توسط همجوشی اتمی در هسته آن تولید می‌شود، با همرفت در داخل به سطح منتقل می‌شود. با این حال درک ما از این فرآیند تا حد زیادی در حد نظریه است.
خورشید مات بوده، از این رو این همرفت بطور مستقیم قابل مشاهده نیست. در نتیجه نظریه‌ها تا حد زیادی بر آنچه ما در مورد جریان مایعات می‌دانیم تکیه داشته و سپس بر روی خورشید که در اساس از هیدروژن، هلیوم و پلاسما ساخته شده، اعمال می‌کنیم.
ایجاد یک درک بهتر از همرفت برای فهم بهتر طیفی از پدیده‌ها از جمله شکل‌گیری لکه‌های خورشیدی که از دمای کمتری نسبت به سایر نواحی سطح خورشید بر خوردار بوده و میدان مغناطیسی این ستاره که با حرکات پلاسمای داخلی آن ساخته شده، اهمیت زیادی دارد.
محققان برای ساخت تصویر ام‌آرآی خود از جریانات پلاسمای خورشیدی، به بررسی تصاویر وضوح بالا از سطح این ستاره که توسط رصدخانه دینامک خورشیدی به ثبت رسیده‌اند، پرداختند.
هنگامی که این دانشمندان به امواج حرکتی دقیق بر روی سطح خورشید دست یافتند، توانستند حرکات پلاسمای غیر قابل مشاهده آنرا محاسبه کنند. این روند شبیه اندازه‌گیری قدرت و جهت جریان‌های اقیانوسی با نظارت بر زمانی که یک شناگر در میان آب شنا می‌کند، بوده که طی آن امواج در حال حرکت در برابر شناگر زمان‌های کندتری را ایجاد کرده در حالیکه امواجی که در جهات یکسان با وی حرکت می‌کنند، زمان سریع‌تری را ایجاد می‌کنند. امواج قوی‌تر و ضعیف‌تر این تاثیر را بر روی شناگر افزایش یا کاهش می‌دهد.
آنچه دانشمندان دریافتند بطور قابل توجهی از نظریه موجود جدا است بخصوص اینکه سرعت حرکات پلاسمای خورشیدی حدود 100 برابر کندتر از آنچه پیش از این دانشمندان تصور می‌کردند، بود.
به گفته محققان اگر این حرکات در حقیقت تا این میزان کند باشند، نظریه کاملا پذیرفته شده در مورد تولید میدان مغناطیسی خورشیدی کنار رفته و دانشمندان را فاقد یک نظریه جایگزین برای توضیح ایجاد میدان‌های مغناطیسی خواهد کرد.
