کتاب کالای ارزشمندی است و اگر از خواندن کتابی لذت ببری شاید نتوانی بها و قیمتی برای این حظ و بهره مشخص کنی.
این اواخر اگر، گذری هم که شده از راسته کتاب فروش‌ها عبور کرده باشید؛ حتما به گوشتان خورده است که گرانی کتاب با کتاب خوان‌ها چه می‌کند!
این که برای خرید یک جلد کتاب صد صفحه ای مجبور باشید 5 هزار تومان یا بیشتر هم بپردازید کار خیلی دشواری است.
این افزایش قمیت به خصوص از ابتدای سال 1391 واقعا چشمگیر بود. شاید به همین دلیل بود که امسال می‌شد حس کرد که اهالی کتاب بی‌صبرانه منتظر بازگشایی نمایشگاه کتاب تهران بودند و لابد به امید تخفیف‌های نمایشگاه کتاب لحظه شماری می‌کردند. در نمایشگاه هم اما اتقاق تازه ای رخ نداد ،اگر چه برخی ناشران و موسسات پخش تا 50 درصد هم در نمایشگاه تخفیف می دادند، و از این منظر به نفع مخاطب بود.
کیست که نداند گرانی کتاب ارتباط تنگاتنگی با گرانی کاغذ دارد. کاغذ هم به هزار و یک دلیل ممکن است گران شود، یکی‌اش افزایش هزینه‌های تولید، بالارفتن بهای جهانی مواد اولیه ساخت کاغذ به بهانه انتخابات در اروپا و انتخابات پیش رو در ایالات متحده، و خب مشکلات واردات کاغذ.
جالب است که در کشورما کاغذ که باید قوام دهنده کتاب باشد به پاشنه آشیل آن تبدیل شده. تا بود کاغذ سهمیه‌ای و دولتی ... گلایه ناشران از تبعیضی بود که در تقسیم کاغذ سوبسید‌دار وجود داشت و الان هم که نیست دیگر آن قدر قیمت ها سرسام آور بالا رفته است که ناشر دولتی و خصوصی به یک اندازه از این شرایط رنج می برند.
پیش از عید جسته و گریخته از این سو و آن سو خبرهایی به گوش می سید که دولت قرار است کاری کند. وزیر ارشاد بالاخره به میدان آمد و گفت برای ناشرانی که نیاز به کاغذ داشته باشند با ارز دولتی 1260 تومان خط اعتبار اسنادی گشوده می شود.
ولی ناشران می‌گویند فایده‌اش چیست؟ LC ای که مبداءاش ایران باشد مگر در بازار پذیرفته می‌شود؟ مگر چند ناشر پیدا می‌شوند که بتوانند برای مصرف یک سال‌شان کاغذ وارد کنند؟ از این گذشته مگر کاغذ وارد کردن کار ناشر است؟ روشن است که به جای این پیشنهاد های مقطعی که ممکن است چند ناشر دولتی از آن استقبال کنند، دولتمردان فکری برای معضل همیشگی کاغذ در کشور بکنند.
اگر سری به خیابان ظهیر السلام بزنید و یک رول یا یک تن کاغذ لازم داشته باشید (از هر نوع‌اش که باشد) می‌دانی که سر رشته بهای کاغذ در دست کاسب‌هایی است که در مغازه‌ها و حجره‌های این خیابان نشسته‌اند.
درست است که دولت اعلام کرده با ارز 1226 تومانی کاغذ وارد خواهد شد، اما مشکل این است که هنوز مواد اولیه برخی از کارخانجات در بوروکراسی گمرگ گیر کرده است. و البته مشخص نیست که و چگونه قرار است حل شود.
اینها بخشی از سخنان فعالان بازار کاغذ بود که سبب شده تا دوباره این سوال قدیمی از صندوق خانه ی ذهن دست اندرکاران صنعت کتاب بیرون بیاید که طرح های تولید کاغذ تحریر در کشور به کجا رسید؟ آقا این کاغذ خوزستان که از طرح‌های پایین دستی پروژه‌ی کارون بود، پس چه شد؟ یا این که طرح‌های تحقیقات و توسعه ی کاغذ مازندران و کاغذ پارس آیا بایگانی شدند؟ بگذریم!
