یک فیلمبردار برجسته چند سال پیش می‌گفت: «من چه طور با این سابقه، دوربینی را به دست بگیرم که این روزها مردم عادی هم با آن از همدیگر فیلم می‌گیرند.»
شاید به همین خاطر بود که اغلب فیلم‌هایی که قرار است با دوربین دیجیتال ساخته شوند با حضور تصویربرداران تلویزیون مقابل دوربین می‌روند.
کلاری اما جزو معدود فیلمبرداران حرفه‌ای سینمای ایران است که خیلی سریع خود را با فناوری تازه وفق داد و از دست گرفتن دوربین کوچک دیجیتال خجالت نکشید.
او چه در کارهایی که برای کیارستمی انجام داد و چه در فیلم «بوتیک» نعمت‌الله، نشان داد که اندازه و مدل دوربین چندان اهمیتی ندارد و مهم توانایی فیلمساز و فیلمبردار است.
کافی است آخرین کار کلاری با دوربین دیجیتال را مورد بررسی قرار دهیم که بحق سیمرغ بلورین جشنواره را هم دریافت کرد.
در «خون‌بازی» آن تصاویر گرین دار و خاکستری و آن حرکت‌های بُعد آخرین دوربین کلاری، حیثیت تازه‌ای به سینمای دیجیتال ایران می‌دهد.
استفاده خلاقانه کلاری از یک دوربین کوچک دیجیتال در خدمت خلق تصاویری تکان‌دهنده و نزدیک به واقعیت ملموس، از تلاش تحسین‌برانگیز هنرمندی خبر می‌دهد که پویایی و به روز بودن را سرلوحه خود قرار داده است.
