اما در یک برنامه جدید آزمایشی به قصد جمع‌آوری اعضا از بیمارانی که در خانه می‌میرند، خانواده آنها تنها 20 دقیقه وقت دارند که تصمیم‌شان را بگیرند.
این مدت تقریبا معادل زمانی است که یک گروه متخصص پیوند اعضا پس از اعلام ایست قلبی بیمار در اختیار دارند، تا وارد خانه شوند، وضعیت ثبت‌نام فرد متوفی برای اهدای عضو را بررسی کنند، مناسب بودن عضو پیوندی از لحاظ پزشکی را تعیین کنند، رضایت یک عضو خانواده او را به دست آورند و او را به درون یک آمبولانس تخصصی ببرند.
به گزارش آسوشیتدپرس این برنامه که به گفته کارشناسان اولین برنامه از نوع خود است، و از اول دسامبر در آمریکا به اجرا درآمد، می‌تواند نهایتا به اهدای هزاران عضو بیشتر در هر سال در سطح این کشور منجر شود. اما به گفته سازمان‌دهندگان، این برنامه آزمایشی شش‌ماهه که با همکاری بیمارستان بلوو و پلیس و آتش‌نشانی نیویورک به اجرا در می‌آید، ممکن است حتی بدون اینکه یک اندام اهدایی را بازیابی کند، موفقیت‌آمیز اعلام شود.
در عوض آنچه مورد آزمایش قرار می‌گیرد، توانایی گروه - متشکل از دو تکنسین اورژانس پزشکی، دو متخصص خدمات خانواده اهداکننده عضو و یک پزشک اورژانس بیمارستان بلوو- در برقرار رابطه موفق با اعضای سوگوار و شوکه‌شده خانواده در زمان محدود در دسترس است، پیش از آنکه دیگر زمان برای استفاده از اعضای شخص خیلی دیر شده باشد. یک کارآگاه پلیس پیش از ورود این گروه، به صحنه خواهد رفت تا مطمئن شود که شاهدی در مورد اینکه این مرگ نیازمند تحقیق جنایی باشد، وجود ندارد.
دکتر لویس گولدفرانک، رئیس خدمات اورژانس در مرکز بیمارستانی بلوو و سرپرست این طرح آزمایشی که هزینه آن از یک کمک 1.5 میلیون دلاری از دپارتمان منابع و خدمات بهداشت آمریکا تامین می‌شود، در باره آن گفت: "این طرح بسیار بسیار ساده است، اما بالقوه برداشتی را ثابت می‌کند که می‌تواند تحول‌آفرین باشد."
از حدود 50000 نفری که سال گذشته در بیمارستان‌های ناحیه نیویورک فوت کردند، حدود 600 نفر از لحاظ اهدای اعضای‌شان مناسب بودند. و از این تعداد به گفته الین برگ، رئیس و مدیرعامل شبکه اهدای عضو نیویورک، تنها 261 نفر اهداکننده عضو شده بودند.
به گفته گولدفرانک، این شمار کم تا حدی به خاطر سیاست‌هایی است مانع می‌شود اکثریت عمده‌ای از افرادی که با ایست قلبی می‌میرند، اهداکننده عضو شوند؛ تخمین زده می‌شود که 350 تا 400 هزار نفر در هر سال در آمریکا در بیرون از بیمارستان دچار ایست قلبی میشوند و اغلب‌شان می‌میرند.
در این طرح آزمایشی تنها کلیه‌ها برداشت میشوند. بر اساس آمار "شبکه یکپارچه اشتراک عضو" سال گذشته بیش از 4650 نفر در آمریکا در انتظار کلیه پیوندی فوت کردند- یعنی حدود 70 درصد مرگ و میر در فهرست پیوند.
در این طرح تکنسین‌های اورژانس پزشکی که به عنوان یک اقدام اخلاقی تلاش می‌کنند شخص را احیا کنند و پزشکانی که نهایتا تصمیم می‌گیرند شخص را مرده اعلام کنند، نمی‌دانند آیا بیمار به عنوان دهنده عضو ثبت‌نام کرده است یا نه و اینکه آیا او نامزدی برای این برنامه آزمایشی شمرده می‌شود یا نه.
اعضای گروه با یک وسیله نقلیه تخصصی نگهداری عضو به صحنه فرستاده میشوند، و تنها هنگامی به خانه وارد میشوند که شخص مرده اعلام شده باشد. هنگام ورود آنها باید تعیین کنند که آیا شخص یک دهنده عضو ثبت‌شده است و اینکه آیا شخص دارای عارضه پزشکی مانند سرطان یا ایدز هست که او را از فهرست دهندگان حذف کند یا نه.
و آنها باید اجازه خانواده را در عرض چند دقیقه به دست آورند.
به گفته دکتر حسن یرسیز، مدیر فراهم‌‌آوری اعضا در دانشگاه کالیفرنیا در لوس‌‌‌‌آنجلس، چنین کاری را جامعه پزشکی برای مدت‌ها ناممکن شمرده‌اند.
او می‌گوید: "فکرش را بکنید، شما شخصی را دارید که تازه مرده است و مجبورید بسیار سریع تصمیم بگیرید. موقعیت راحتی نیست."
به گروهی که در این برنامه آزمایشی کار می‌کند گفته شده است که 50 دقیقه پس از توقف ضربان قلب بیمار فرصت دارند که بدن او را درون آمبولانس بگذراند و به ماشینی متصل کنند که جریان خون را برقرار می‌کند. هنگامی که جنازه به بیمارستان بلوو رسید، ماشین دیگری محتوای اکسیژن خون را افزایش خواهد داد. این برنامه مقدماتی تنها برای ساکنان منهتن که 18 تا 59 ساله باشند،اجرا می‌شود.
به گفته گولدفرانک برنامه‌های مشابهی از پیش در فرانسه و اسپانیا که با موانع کمتری در مورد اهدای عضو روبه‌رو هستند، زیرا مردم در این کشورها دهنده عضو به حساب می‌آیند مگر خلاف آن ثابت شود، در حال انجام بوده‌اند.
در بیمارستان‌های آمریکا برای آنکه شخصی اهداکننده عضو شود باید به یک فهرست ثبت‌نام دولتی پیوسته باشد، یا یک عضو خانواده او برای برداشتن عضو از جسد او رضایت دهد. در این برنامه آزمایشی در منهتن هم ثبت‌نام بوسیله خود فرد و هم رضایت خانواده لازم است.
