بدین‌جهت، یافتن روش بهینه برای افزایش بازیافت نفت از مخازن، نیازمند انجام مطالعات جامع و سپس اعمال روش مناسب است. در کشور ما بنابر شرایط موجود، تزریق گاز به مخازن نفتی برای بازیافت نفت، برای بیشتر مخازن کشور مناسب تشخیص داده شده است.
در حوزه صنعت انرژی و اقتصاد کلان جامعه، صیانت از منابع و ذخایر نفت خام به‌عنوان یکی از ضروریات مهم و راهبردی مطرح است. تزریق گاز به میادین نفتی همواره یکی از اولویت‌های مهم شرکت یا نفت ایران در چارچوب اهداف کیفی این شرکت به شمار رفته است.
از آنجا که برداشت صیانتی از مهم‌ترین موضوعات در عرصه تولید و استخراج نفت به شمار می‌رود و این امر به‌خصوص به‌دلیل تلاش برای به حداقل رساندن خسارات وارده به مخازن در اثر برداشت و تولید نفت و به منظور حفظ حقوق آیندگان و صیانت از سهم آنان از این ذخایر خدادادی دارای اهمیت بسیاری است و لذا باید مورد توجه جدی قرار گیرد. از سوی دیگر لزوم حفظ ذخایر نفت به‌عنوان ثروت ملی و تضمین امکان حداکثر برداشت از این ذخایر به‌منظور افزایش سرمایه‌گذاری در آینده و استمرار توسعه صنعتی کشور، تأکیدی است بر اهمیت تزریق گاز به مخازن. همچنین وابستگی اقتصاد ایران به درآمدهای ناشی از صادرات نفت خام نیز از جمله دیگر دلایلی است که ضرورت اتخاذ راهکارهای مناسب برای حفظ ذخایر نفتی را مورد تأکید قرار می‌دهد.
با توجه به نکات یادشده و نیز با عنایت به ویژگی‌های خاص منابع نفتی کشور و نیز رفتار مخزن در قبال تزریق گاز، توجه به 2 نکته اساسی در تزریق گاز به مخازن، ضروری است؛ نکته اول اینکه با توجه به ویژگی‌های خاص فیزیکی و شیمیایی هر میدان، تزریق گاز با حجم و ترکیبی مناسب با میدان صورت پذیرد و در واقع توجه به این امر که هر میدان مختصات مربوط به‌خود را دارد و لذا با توجه به ویژگی‌های خاص خود تزریق تعداد مشخصی گاز را می‌طلبد که با توجه به محاسبات دقیق و کارشناسانه قابل ارزیابی است و نکته دیگری که ذکر آن لازم است، اینکه تزریق گاز در زمان مقتضی و مناسب انجام شود تا از هرز روی نفت میدان جلوگیری شود. عدم‌تزریق به‌موقع به یک میدان، آسیب‌های جبران‌ناپذیر و غیرقابل برگشتی را به میدان وارد خواهد ساخت؛ به‌گونه‌ای که افزایش تزریق گاز به یک میدان در زمانی پس از زمان مقتضی در بسیاری موارد، هیچ‌گونه تأثیری در بازیافت ثانویه نفت نخواهد داشت.
توجه به حجم و ترکیب گاز تزریقی و نیز زمان مناسب تزریق، 3عامل مهم و تعیین‌کننده برای تأثیرپذیری هر چه بیشتر میدان از برنامه‌های تزریقی است. با این روند بهره‌گیری از منابع نفتی کشور و انجام به موقع برنامه‌های تزریق، نه تنها از جنبه اقتصادبخشی بلکه از بعد راهبرد اقتصاد شرکتی و اقتصاد کلان جامعه از اولویت خاص در مقایسه با سایر مصارف برخوردار است. گاز طبیعی یکی از حامل‌های انرژی با ویژگی‌های خاص اقتصادی (جایگزینی با فراورده‌های نفتی)، اجتماعی و زیست‌محیطی است که جاذبه خاصی را از نظر مالی و بخشی دارد. علاوه بر آن ایجاد امنیت عرضه انرژی در کشور رابطه مستقیمی با برنامه‌های تولید این حامل انرژی دارد.
اما باید به این واقعیت توجه کرد که تفحص تولید محدود گاز طبیعی در دوره‌های زمانی مشخص، باید با در نظر گرفتن اولویت‌های مصرف (اعم از مصارف بخشی، تزریق و صادرات) انجام شود؛ به عبارتی منافع اقتصادی کوتاه مدت، میان مدت و بلندمدت کشور را باید در چارچوب سیاست‌های کلان اقتصادی کشور و به‌طور همزمان مورد توجه قرار داد.
