به گزارش خبرگزاری فرانسه کنفرانس جنجالی دوهفته‌ای آب و هوای سازمان ملل در جزیره بالی اندونزی در حالی پایان یافت که آمریکا به خاطر مخالفتش با تقاضای کشورهای در حال توسعه برای کمک فنی بیشتر برای مقابله با تغییر آب و هوا با انتقادات خشمگینانه‌ای روبرو شد.
پیمان جدید کشورها را به انجام عمل خاصی در مقابل گرمایش‌جهانی متعهد نمی‌کند.
این پیمان صرفا دستور و برنامه‌ای برای مذاکرات برای یافتن راه‌های برای کاهش آلودگی و کمک به کشورهای فقیر برای تطابق با تغییرات زیست‌محیطی ناشی از سرعت گرفتن انتقال تکنولوژی و کمک‌های مالی می‌شود.
علیرغم تلاش شدید گروهی از کشورها به رهبری اتحادیه اروپا برای هدف قراردادن میزان معین کاهش ورود گازهای گلخانه‌ای به جو برای کشورهای صنعتی- 25 تا 40 درصد کاهش نسبت به سطح سال 1990- نقشه راه نهایی فاقد چنین اهدافی است.
این اصول راهنما در نتیجه مخالفت آمریکا، ژاپن و چند کشور دیگر از پیمان حذف شد، زیرا آنها معتقد بودند که این اهداف باید در پایان دوره دوساله مذاکرات آینده و نه در آغاز آن معین شوند.
با این حال این توافق، که با اجماع 190 کشور شرکت‌‌کننده در اجلاس به دست آمد، را باید تحولی تعیین‌کننده در پیکار جهانی برای غلبه بر گرم شدن کره زمین به حساب آورد که دانشمندان می‌گویند به خشکسالی و سیلاب‌های گسترده، بالارفتن سطح دریا و شدت یافتن توفان‌ها منجر خواهد شد.
طرفداران حفظ محیط زیست از توافق نهایی استقبال کردند، گرچه برخی از آنها شکایت داشتند که سند نهایی فاقد اهداف معین از لحاظ کاهش گازهای گلخانه‌ای است و تعهدی قوی برای کشورهای ثروتمند برای فراهم آوردن تکنولوژی‌های "سبز" برای کشورهای فقیرتر ایجاد نمی‌کند.
اکنون سازمان ملل دو سال مباحثه را در پیش دارد تا جانشینی موثرتر و با پذیرش گسترده برای پروتکل کیوتو در سال 1997 به وجود آورد. این فرآیند برای سال‌های آینده تعیین خواهد کرد که چگونه دنیا ورود گازهای گلخانه‌ای به جو را کاهش خواهد داد.
پروتکل کیوتو 37 کشور صنعتی را متعهد می‌کند تا میزان گازهای گلخانه‌ای تولیدی خود را بین سال‌های 2008 تا 2012 به اندازه پنج درصد کاهش دهند.
